Jump to content

SIAMANTO


SAS

Recommended Posts

.......MAHVAN TESILQ .........

 

Kotorats, kotorats, kotorats...

 

Qagahqnerun mej yev qaghaqneren durs,

Yev barbarosnern aryunnerov kdarnan,

Merelnerun u vogevarnerun vrayen,

Agravneru bazmutyunner k'ancnin vereren,

Aryunot berannerov u ginovi qrqijnerov...

Camaqahov m@ kisamerner@ zayruytov k@ xeghde,

U paravneru andzayn karavanner

Shtapov k@ paxchin layn aneren...:

Gisherin mejen aryunnerun aliq@ k@ bardzrana

Tsarerun het shatrvanner urvagtselov,

U amen koghme soskumov k@ suran halatsvats`

Naxirner@ hrdehvogh coryannerun mejen...

Poghocnerun mej mortvats serundner k@ tesnem,

Yev amboxner anpatmeli sratsutene dardzogh,

Arevadardzayin taqutyun m@ k@ bardzrana

Hrdehi trvats aznvakan qaghaqneren...

 

U marmari tsanrutyunov ijnogh dzyunin tak,

Averaknerun yev merelnerun menutyun@ k@ msi,

O, mtik @req sa saylerun &rnchyunn ahavor,

Irenc vra dizvats diaknerun tak,

U sgavor marderun aghotqnern arcunqot,

Vor katsane m@ depi hamaynaposer@ k'yerkarin.

Mtik @req hogevarqnerun dzayner@ verjin,

Hovin harvatsnerun mej vor tsarer@ k@ jarde,

O, mi motenaq, mi motenaq, mi motenaq,

Ch’lla vor motenaq gerezmannerun yev tsovun,

Karmir jurerun vra naver k@ nshmarem herun,

Merelneru kutakumner anonc mej kan,

U caven galarvogh aliqnerun vra

Ganger u srunqner intsi k’yerevan...

 

Mtik @req, mtik @req, mtik @req

Potorikin goch@ tsovun aliqnerun mej,

Kotorats, kotorats, kotorats...

Mtik @req, mtik @req, mtik @req

Mahadzayn vornum@ zarhuryal shunerun,

Hovitneren u gerezmanneren intsi hasnogh,

O, patuhanner@ pakeceq u achqernid al,

 

Kotorats, kotorats, kotorats...

 

 

...NAVASARDYAN AGHOTQ AR DICUHIN ANAHIT ...

 

Ov Dicuhi,yes meghkutyan kronneren aha im xigh&s lvaci,

U per&oren depi zQez k’qalem:Hoghatapers der surb en:

Bac marmar dur@ mehyanid, anor dimac yes &akats togh aryunem...

Bac bagin@d, yev tur indzi shek zorutyun@ Artashisyan naxniqnerus...:

 

Lse indzi, Voskeghen mayr, quyr argavand, quyr barutyan,

Aratutyanc pargevich yev Tiruhid hin hayoc,

Navasardi aravotov Qu naxkin cegh@d ahavasik k@ cntsa...

Tuyl tur vor yes tsnradir dzevid aghotem...:

 

Lse indzi, Hrashq Vard, voski votqov astvatsuhi,

Gisherayin spitak Hars y Tarpuhid Aregakan,

Yev lusamarmin merkutyun Aramazdyan Aragasti,

Arevn ir mek &aragaytov togh qu bagin@d dardzyal vare...:

 

K@ havatam yes i Qez: Bagrevandyan blurnerun vra kangun,

Yes bazmadaryan dicapasht yev nizakazen qu vordid,

Ibr araqyal yev xndrarku Qezi kugam vehoren,-

Lse indzi, Haykyan bambirs Goghtan hoghen e tsner...:

 

Uxti kugam: Qghamid m@ hasakes var yev barsamunqi dalar voster i dzeris,

Ahavasik artsat vnvugh m@ vardahyutov` stinqnerd otselu...

Ahavasik xnkaman m@ saporadzev ur kortsanumd im arvunqovs yes laci...

Yev stveris hetevogh yeghniknerov nvirakan` Qez k@ qalem...:

 

Bagrevandyan blurneren hetanos kyanq@ hosi,

Arevordiq geghahasak, beheznerov paregotvats,

Agheghneru, nizakneru yev neteru varzhen heto, zoharanid semin vra`

Haght culeru paranocin irenc surer@ togh severren...

 

Togh ptghavoryal hay harserun useren hstak tarm@ tatraknerun,

Depi andrid trich arnen:Vardavari jraxagher@ togh bacvin...

Yev veshtasnamya aghjikner baginid shurj pari yelats,

Irenc marmin@ mogakan, ov zgastutyanc Tiramayr, togh qez bashxen...:

 

Qsan daru Qu vrezh@d togh vor aysor yes lutsem,

Ov astvatsuhid Anahit: Ahavasik qo baginid kraknerun mej neteci

Im xortakvats xachapaytis yerku tever@ tunavor,

Yev cntsa Dun, ov Voskemayr, Lusavorchi kogheren, zhant voskor m@ qez k@ tsxem...:

 

K@ paghatim yes Qezi, ov zorutyanc Dun anyerkrord Gegheckutyun...

Dun qu marmind aregakin @ntsayelov` beghmnavorve anor Tarren,

Yev anhaghteli ahegh Astvats m@ pargeve dun Hayutyant...

Qu adamandya arganded, ov Dicuhi, Ahegh Astvats m@ tsnane mez...:

1914

 

========

 

=SAS=

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

ºê ºð¶ºÈàì ÎþàƼºØ غèÜÆÈ

 

²

 

êå³ëáõÙÇë ¢ ÐáõÛëÇë ù³ÕóñáõÃÛ³ÝÁ Ñ»ï ÙÇÝ³Ï ¿Ç ³Û¹ ÇñÇÏáõÝ,

ºí öñÏáõÃÛ³Ý áõ î³é³å³ÝùÇ ÝųñáíÁª гÛñ»ÝÇùÇÝ µ³ËïÁ ÏÁ Ïßé»Ç®

ºñµª Ñ»é³Ï³ ï³Ýë ¹áõéÁ, ·Çß»ñí³Ý ë³ñë³÷ÇÝ Ù»ç»Ý, áõŷݳå»ë µ³Ë»óÇÝ.

ºí Ååïáõݪ ÁÝÏ»ñ ÙÁ Ý»ñë Ùï³í, ßù»Õáñ»Ý ·»Õ»óÇÏ,»Õµ³Ûñ³¹»Ù ¢ ³Ñ³íáñ®

 

´

 

ºñÇï³ë³ñ¹ ¿ñ£ ²ãíÁÝ»ñáõÝ Ï³ÛÍÁ »ñÏÝùÇ ³ëïÕ»ñ»Ý ¿ñ áñ ÏÁ Íáñ»ñ,

ºí ѳë³ÏÇÝ Ó¢»ñÁ Ù³ñÙ³ñÝ»ñáõ ½áñáõÃÛáõÝÝ»ñ»Ý ¿ñ Ï»ñïí³Í®

Øï³ÍáõÙÁ Ù³ñ¹Ï³ÛÇÝ ³ñ¹³ñáõÃÛ³Ý ¿ç»ñ»Ý Ñëï³Ïáñ»Ý ç³Ñ³í³é۳ɮ

Ö³ÏïÇÝ íñ³ Çñ»Ýó ó³íÇ ¢ µ³ñáõÃÛ³Ý Í³ÕÇÏÝ»ñÝ áõÝ»ÇÝ£

 

 

Øï»ñÙ³µ³ñ ùáí ùáíÇ, гÛñ»ÝÇùÇÝ ï³é³å³Ýù»Ý ÏÁ Ëáë»ÇÝù,

Æñ ͳÝñ³ËáÑ ·ÉáõËÁ ë·³íáñ ÏÇë³ëïí³ÍÇ ÙÁ ³ñÛáõÝáï ëñïÇÝ ÏÁ Ýٳݻñ®

ܳÛí³ÍùÝ»ñÁ ݳÛí³ÍùÝ»ñáõë Ù»ç, ÝáõÛÝ ×³Ï³ï³·ñÇÝ ËáñÑñ¹³ÝÇßÁ ÷Ýïé»óÇÝ®

ºí Ù»ñ ïñïáõÙ ÅåÇïÝ»ñÁ Ñá·Ç» Ñá·Ç Ù»ÕÙáñ»Ý ׳鳷³ÛÃí»ó³Ý£

 

¸

 

ijٻñáí ÉéÇÝ ¿ñ£ ÈéÇÝ ¿Ç£ ÐÇß³ï³ÏÇ Ñ»Í»Í³ÝùÝ»ñ Ù»ñ ³ãù»ñÁ Ãñç»óÇÝ®

ºí ɳÙå³ñÇë ϳåáõÛï ÉáõÛëÁ, ë»Õ³ÝÇë íñ³Ý, ³ÛÉ¢ë ³ñÛáõÝÝ»ñáõ ÝÙ³Ý í³ñ ÏÁ Ãáñ³ñ®

¸Å·áõÝ»ó³ »ëª ÇÝãå»ë »ñ³½ ÙÁ áñ ³é³íáïÇÝ »ñ¢áõÙ»Ý Ïþ³ÝÑ»ïÇ®

´³Ûó ÇÝùª Ñ»ñáë³ïÇå ¢ Ñå³ñï, Ó»éùë Ó»éùÇÝ Ù»çª áïùǪ ÇÝÍÇ Áë³í®

 

º

 

-²Ûë ÇñÇÏáõݪ ѳí³ïùÇ ¢ Ññ³Å»ßïÇ ÇñÇÏáõÝë ¿, ÁÝÏ»°ñ,

ºñÇí³ñë óٵ³Í »Ù ³ñ¹»Ýª ¢ ÏÛ³ÝùÇ áõ ÏéíÇ ï»Ý¹»Ýª ¹áõéǹ ³éç¢Á ÏÁ íñÝç»®

ºí ï»°ë ѳë³Ï»ë í³ñ ³ÝµÇÍ ëáõñë Ù»ñÏ ¿, Ù»ñÏáõÃÛ³ÙµÁ ·»ñÙ³ñ¹Ï³ÛÇÝ í×ÇéÝ»ñáõÝ£

Ö³Ï³ï¹ ßñÃáõÝùÇë Ùáï»óá°õñ® ѳí³ïùÇ ¢ Ññ³Å»ßïÇ ÇñÇÏáõÝë ¿, ÁÝÏ»°ñ®

 

¼

 

§ºí ¹áõÝ ë³° Ù³ùñ³÷³ÛÉ Ã»ñûñáõ¹ íñ³Ý, ó»ÕÇÝ ó³íÁ ¢ ó»ÕÇÝ áõÅÁ µ³Ý³ëï»ÕÍ»,

²å³·³ ë»ñáõݹݻñáõÝ ¢ Ù»ñ ³ÝóÛ³ÉÇÝ ïËñáõÃÛ³ÝÝ Ç Ýí»ñ.

ºë áñµ ÙÁÝ »Ù ¢ ÁÙµáëï ÙÁ, Ùݳ¯ë µ³ñÛ³í, ÏáñáõëÛ³ÉÝ»ñë ÷Ýïé»Éá¯õ Ïþ»ñóٮ

øáõ »ñ·»ñ»¹ »ñ· ÙÁ ïá°õñ ÇÝÓ, »ñ· ÙÁ, »ë »ñ·»Éá¯í Ï°áõ½»Ù Ù»éÝÇÉ®¦

 

¨¨¨¨¨

ê²ê

 

[ March 05, 2002, 10:42 AM: Message edited by: SAS ]

Link to comment
Share on other sites

Originally posted by SAS:

 

...NAVASARDYAN AGHOTQ AR DICUHIN ANAHIT ...

 

Ov Dicuhi,yes meghkutyan kronneren aha im xigh&s lvaci,

U per&oren depi zQez k’qalem:Hoghatapers der surb en:

Bac marmar dur@ mehyanid, anor dimac yes &akats togh aryunem...

Bac bagin@d, yev tur indzi shek zorutyun@ Artashisyan naxniqnerus...:

 

Lse indzi, Voskeghen mayr, quyr argavand, quyr barutyan,

Aratutyanc pargevich yev Tiruhid hin hayoc,

Navasardi aravotov Qu naxkin cegh@d ahavasik k@ cntsa...

Tuyl tur vor yes tsnradir dzevid aghotem...:

 

Lse indzi, Hrashq Vard, voski votqov astvatsuhi,

Gisherayin spitak Hars y Tarpuhid Aregakan,

Yev lusamarmin merkutyun Aramazdyan Aragasti,

Arevn ir mek &aragaytov togh qu bagin@d dardzyal vare...:

 

K@ havatam yes i Qez: Bagrevandyan blurnerun vra kangun,

Yes bazmadaryan dicapasht yev nizakazen qu vordid,

Ibr araqyal yev xndrarku Qezi kugam vehoren,-

Lse indzi, Haykyan bambirs Goghtan hoghen e tsner...:

 

Uxti kugam: Qghamid m@ hasakes var yev barsamunqi dalar voster i dzeris,

Ahavasik artsat vnvugh m@ vardahyutov` stinqnerd otselu...

Ahavasik xnkaman m@ saporadzev ur kortsanumd im arvunqovs yes laci...

Yev stveris hetevogh yeghniknerov nvirakan` Qez k@ qalem...:

 

Bagrevandyan blurneren hetanos kyanq@ hosi,

Arevordiq geghahasak, beheznerov paregotvats,

Agheghneru, nizakneru yev neteru varzhen heto, zoharanid semin vra`

Haght culeru paranocin irenc surer@ togh severren...

 

Togh ptghavoryal hay harserun useren hstak tarm@ tatraknerun,

Depi andrid trich arnen:Vardavari jraxagher@ togh bacvin...

Yev veshtasnamya aghjikner baginid shurj pari yelats,

Irenc marmin@ mogakan, ov zgastutyanc Tiramayr, togh qez bashxen...:

 

Qsan daru Qu vrezh@d togh vor aysor yes lutsem,

Ov astvatsuhid Anahit: Ahavasik qo baginid kraknerun mej neteci

Im xortakvats xachapaytis yerku tever@ tunavor,

Yev cntsa Dun, ov Voskemayr, Lusavorchi kogheren, zhant voskor m@ qez k@

tsxem...:

 

K@ paghatim yes Qezi, ov zorutyanc Dun anyerkrord Gegheckutyun...

Dun qu marmind aregakin @ntsayelov` beghmnavorve anor Tarren,

Yev anhaghteli ahegh Astvats m@ pargeve dun Hayutyant...

Qu adamandya arganded, ov Dicuhi, Ahegh Astvats m@ tsnane mez...:

 

1914

 

=SAS=

=======

 

My favorite Siamanto, in contrast to lamentations like Ap M@ Mokhir

Hayreni Toun, Par@, Keghdamah@ etc. It breathes a fresh air of

revolution and call to arm, a revelee, a bugle call to once again arm

ourselves as the old days of Anahit and Vahakn. To take our destiny in

our hands as those "meghk" gods of late have rendered us a plaything in

the hands of jokers that we let set foot on our lands.

 

A NAVASARD PRAYER TO GODDESS ANAHIT

 

I have cleansed my soul of those loose faiths

And with glory I walk to you You, my sacred slippers on.

Open the marble portals to Your Temple and let me bloody Your forehead

on them...

Open your altar and grant me that red hot might of my Artashesian

fathers..

 

Hear me! Oh godess of gold, You, sister fecund, sister of good.

Giver of plenty and mistress of our ancestors,

On this morn of Navasard Your ancient race may rejoice.

Allow me to kneel at Your form and pray...

 

Hear me, oh flower of miracles, goddess of golden feet,

You, white bride of the night and Heliose Temptress,

Luminous nudeness of Aramazdian bridal suite,

Let the rays from the sun once again light yout altar...

 

I believe in You standing at the hills of Bagrevand

I, the idolater of ages, your child armed with spears,

An apostle and supplicant, I come to you with majesty,

Hear me and my flute of Koghth born of Haikian soil.

 

A pilgrim I am. My regal mantle down to earth, tender twig in hand,

With silver flask of rose water to annoint Your bosom I come,

With an earthen censor full of tears for Your doom

I walk to You with sacred deeer in wake.

 

Let heathen life flow down Bagrevand Hills,

Handsome Sons of the Sun, dressed in silk and satin,

Hone their art of archery, spears and arrows at Your altar.

At the mighty necks of oxen may they point their swords.

 

Of the shoulders of our fertile brides flocks of doves rise,

Towards Your bust may they fly. Vardavar games begin!

And maids of sixteen a wall round Your temple form

Their heavenly bodies, oh mistress of knowledge, share with You.

 

Today, let me avenge your twenty centuries lost,

Oh goddess Anahit! I just hurled in Your pyre

The toxic wings of this rotten wooden cross,

Rejoice, oh Golden Mother as I burn that wicked bone of Lousavorich.

 

I beg of You, Oh inimitable beauty of power..!

Dedicate your body to the Sun, let the rays You fertilize

And grant our nation an awesome, invincible god.

Offer your diamantine womb, oh godess, a mighty god bear us...

 

Note:

Meghk/meghkutyun= Loose, lax, effeminate.... cowardly.

To read about "hethan" and "pagan" go to Language Forum.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

ՉԱՐՉԱՐԱՆՔԻ ԵՐԱԶ

 

Գարնան ու կոտորումներու իրիկուն,

Հոգիս վրէժի շատրուան մըն է նորէն կատաղօրէն դեպի վեր,

Ու տերեւներ յուսահատ հոգիներու նման`

Աւազաններուն պայծառութեանը մէջ ու բոլորին վրայ կ'իջնան,

Անդունդներու մէջէն սրածումներու ձայն,

Ու դէպի հոն օգնութեան աճապարող,

Արդէն մեռնող ճիչէր, արդէն մեռնող կեանքեր:

Ու նորէն այս գիշեր,

Տաճարներուն մէջ անմեղներու դիակներ անհամար,

Ու տանիքիս վրայ տեղատարափ մը երկաթեայ,

Հրդեհներու մրրիկ մը գանկիս տակ,

Ու տեղափոխուող ջուղերուն վրան

Խաչուած նահատակներ կ'երեւան...

Ու անձրեւի ու պատուհասի իրիկունով`

Վերահաս խողխողումներու արհաւիրք մը կը մրրկի...

Պարապ դագաղ մը մի խեղճ ձեռներուս հպումին տակ,

Ու մարմարեայ անսահման սանդուխներու կատարներէն...

Օ՜, օգնութեան եկէ՜ք, գլխատուած մարմիններ դէպի զիս կ'արշաւեն...

Բայց, ո՜վ դուք երեկոներու եւ չարչարանքի եղբայրական հոգիներ,

Փոթորիկին եւ բարբարոսներու խուժումէն առաջ, այս գիշեր,

Յամառօրէն ու արիաբար դուք ձեր ճամբան վճռեցէք...:

Edited by Lana
Link to comment
Share on other sites

ԳՅՈՒՏԻՆ ՓԱՌՔԸ

 

Մեսրո'պ, հայ դարերուն դիմաց կեցող՝

Դուն ադամանդյա ապառաժ,

Դուն մանուկներու մերկ ուղեղեն

Մինչև հանճարը ցոլքեր ցանող,

Գիտակցությանց անգյո'ւտ փարոս...

Դուն, որուն կոփյունը կռանին,

Ժամերուն պես, րոպեին հետ անդադար,

Իմացական թանգարանի՜ն արձանները մեզ կը ձուլե...

Դուն աննինջ հսկող, դուն տիտանյան Տեսանող,

Դուն Օրորոցեն մինչ գերեզման,

Մեր մեն մի խոսքին մեն մի շունչին,

Գեղեցկաձայն բացատրիչ...

Դուն բարբառի արարիչ, Բանի իշխան,

Դուն անբավ բավիղ տևողության,

Դուն գոյացության արգավանդ հայր,

Դուն լույսի անիվ, դուն հավատքի հրավեր,

Դուն հայրենի հողին վրա մրրկին պես բարձրացող

Անտա՜ռ անհուն, անտա՜ռ սրտի,

Որուն մեր մի հաստատաբուն ծառերն հսկա,

Մեկ մեկ քնար, մեկ մեկ փանդիռ են մեր շունչին...

Մեկ մեկ շեփոր մեր հագագին ռազմական,

Մեկ մեկ պատնեշճակատագրի՜ պատուհասին...

Դուն անվատնելի ցորյանի դաշտ, դուն ձրի՜ հաց,

Դուն հունձք հարուստ, և դուն հնձան հրաշեկ,

Դուն արբեցությանց և գինիի ավազան,

Որուն մեջ ե'ս ալ ոսկի սափորս եմ մխրճեր...

Արևներու ծարավես խենթ...

Link to comment
Share on other sites

ՍՈՒՐԲԻՆ ԱՂՕԹՔԸ

 

Լո՜յս տուր ինծի, Աստուա՜ծ անհերքելի,

Տիեզերքի անմեկնելի ճարտարապետ,

Ճակատագրի եւ ճանաչման ստեղծի՛չ,

Շունչի՛ մրրիկ, կեդրոնական կարողութիւն,

Սուրբ Սեղանիդ սարկաւագն Մեսրոպ`

Իր մշուշապատ մեծ երազին`

Քու ձեռքերէդ յստակութիւն կ'աղերսէ...

 

Օգնէ՜ ինծի, մեծապարգե՜ւ իմաստութիւն,

Ես` անցուպ հովիւ մեծ քարոզիդ,

Ես` եղկելի մահկանացու, ես տժգոյն տնտես`

Հայկազնեան ահեղ ցեղին…

Ես` տգէտ դպիր եւ անվաւեր վարդապետ,

Ես` անծածան դրօշ հաւատացեալ ամբոխներուդ,

Ես` անօժիտ վերածնո՛ղ եւ անանձրեւ այգեպան,

Ես` կոյր աղբիւր եւ կորաքամակ ճանապարհորդ,

Ես` անարժան օրհնաբան անվերջ փառքիդ,

Իմ անդպիր հօտիս համար լո՜յս կ’աղերսեմ…

 

Օգնէ՜ ինծի, Աստուա՜ծ բիւրեղ…

Ես` ողորմելի որոնիչ եւ անհետեւանք խուզարկու,

Ես` անքանքար քննիչ եւ անբերրի հիւլէ,

Ես` անաստիճան ճգնաւոր եւ անթռիչ հռետոր,

Դառնաժպիտ թափառական եւ աշակերտ անբանիբուն,

Երազատես մոլորեալ եւ անտաղանդ անրջող,

Ես` սահմանափակ պատուհան եւ փակեալ դուռ,

Ես` իմ հոգիիս հանդէպ փշրող երկա՜թ ալիք,

Ես` գերեզմանի՜ պահապան եւ մեռելո՜ց հաշուակալ,

Ես` հրեղէն հացիդ կարօ՜տ ցորենաքաղ...

Ես` աներդիք գիշերող եւ անսափոր ծարաւի,

Ես` մենաւոր մշակ տատասկներու մէջ կորուսեալ,

Ես` անճառագայթ աղջամուղջ. ես անլար քնար,

Դեռ անբարբառ Հայկազնեաց հոգիին`

Բացատրութեան Բանալի՜ մը կ’աղերսեմ…

 

Օգնէ՜ ինծի, Տարրերու հայր,

Ես` աչք աղօտ եւ տեսողութիւն անթափանց,

Ունայնամիտ ունկնդիր եւ չարալուր ականջ,

Աններդաշնակ երաժիշտ եւ մեղկաձայն երգիչ…

Ես` անհողագործ դաշտօրայ, շտեմարան թափուր,

Մեղանասպաս անհաց եւ ցամաքեալ գինեբաշխ,

Ես` անկոչ հրաւիրեալ Յիսուսական հարսանիքին,

Ես` անձէթ լուսարար եւ անմատեան մտածող,

Եւ անգորով գգուիչ եւ սիրազուրկ սիրահար,

Ես` անհրապոյր քարոզիչ եւ քարկոծեալ քրիստոնեայ,

Օժիտաբեր աղքատ եւ անոսկի հարուստ…

Ես` անհամբոյր շրթունք եւ հոգեզուրկ հեծեծող,

Ես` սի՛րտ անսէր եւ կուսութիւն անկատար,

Ես` անբեւեռ քալող եւ երերուն ուղեւոր...

Քու փրկութեան փարոսներէդ կաթի՜լ մը լոյս տուր ինծի…

Եւ երկնային դուռներուդ հետ հոգեկան

Կեանքին դռները դրախտին պէս թող բացուին…

 

Օգնէ՜ ինծի, անծի՜ր Աստուած…

Ես` անկարկաջ առուակ եւ խափանեալ ջրվէժ…

Ես` ուսուցիչ անուս եւ վարանեալ վարդապետ,

Ես` դպրութեանց դեռ անպսակ տնօրէն,

Ես` խեղճերու հանդէպ ինկո՜ղ վարագոյր...

Ես` որմ մթաշէն, գեհենական բանտարկեալ,

Ես` շիւղ կորուսեալ, հո՜ւն անպարգեւ…

Մացառապատ կածան, օձապտոյտ գետնուղի…

Ես` անհիւրընկալ օթեւան եւ անբազմոց մահամերձ…

Լապտերիդ լոյսը մի՛ մերժեր ինձ…:

 

Օգնէ՜ ինծի, համագումար Սկզբունք,

Մկրտութեան ես անմիւռոն աւազան,

Ես` աղօթքի կիսակործան գաւիթ,

Ես` անօրազուրկ հողագործ, անգերանդի հնձող,

Ես` անբոյր օծանող եւ դառնահամ իւղ,

Ես` անբալասան բժիշկ եւ պապակեալ պատրոյգ,

Ես` հողմակոծ անտառ եւ արտասուաթոր ուռենի…

Ես` անտ ատաղձ եւ բորբոսեալ գերան,

Ես` հողաշէն բուրվառ եւ անծխելի խունկ,

Ես` անողկոյծ որթառունկ եւ վարակեալ վարսակ,

Ես` անճշմարիտ ճակատ եւ անուղիղ ձեռք,

Ես` անկարող կարգաւոր եւ աննշխար քահանայ,

Ես` մենութեանս մէջ մխացող անկարաւան անապատ,

Այցելութիւ՜ն տուր ինձի...:

 

Օգնէ՜ ինծի, ո՜վ անբաղդատ Օրէնք,

Ես` վարանոտ մարդ եւ յուսահատ անձ…

Ես` ահաբեկ անհատ եւ շուարած շնչաւոր,

Ես` տարակոյսին մէջ տատանող հողմահալած,

Անլսելի աղաղակ եւ անարձագանգ շեփոր…

Ես` գօս տերեւ` աշուններէն վա՜ր ինկող...

Ես` չորացեալ ճիւղ եւ անհոտաւէտ վարդենի,

Ես` ուշիմութեան ուրուական,

Ես` կարճիմաստ իմացական եւ խոնարհած խելք,

Եկեղեցիիդ կամարներուն տակ հեծեծող`

Քրիստոնեայ ժողովուրդիդ դէմ յանդիման

Ես` Աստուածաշունչ մեծ Մատեանիդ

Օդարալեզու ընթերցող եւ անհարազատ թարգմանիչ...

 

Օգնէ՜ ինծի, անծայրածիր Ծանօթութիւն,

Գերազծօր Տէր, անհուն հնարիչ,

Լոյսի զենիթ, անկնճիռ իմաստ,

Ջուր երկնային, անանջրապետ հոգի,

Անհաշիւ բաշխող, երազներու սահանք,

Ճանաչումի դու ծածկողդ լուսեղէն

Իմ կործանեալ ուսիս վրա թող ծածանի,

Եւ` հսկումներու, հեծեծանքի, աղօթքներու

Այս իրիկուան, քառասներորդ գիշերին`

Աստուա՜ծ անյեղլի, Աստուա՜ծ անափունք,

Արարչագործ ձեռքդ իմ ուղեղիս երկարէ,

Հոն իմ գիւտս խմորելու…:

Link to comment
Share on other sites

ՍԷՐ

 

 

«Ա րցունքներս ո՞ր գորովի գրկին մէչն ես լայի...

Եւ ո՞ր հոգիին յանձնէի իմ այս սիրտս դողդոչուն,

Գիշերն ունիմ մորմոքումիս միայն վկայ,

Երբ աստղերուն անդոր րութեանը տակ նստած՝

Կը սկսիմ ես բնտռել նայուածքներով խելացնոր

Անթիւներուն թիւին մէչէն Անոր աստղն ինձ անծանօթ,

Որ աստղին հետ, ապահով եմ, սրտիս համար է ծներ...

Բայց բնութիւնը գարուններուս դէմ բռնաւոր՝

Ա ռաքինի իրանիս շուշաններն այս կուսական

Իր անօրէն օրէնքին կրակներովը կ՚այրէ...:

Միայն յոյսին ես ժպտեցայ, միայն անոր՝ անծանօթին,

Որ պիտի գար տիրանալու շքեղութեանցն իմ մարմինիս...

Մինչեւ այսօր եւ ո՛չ մէկ ձեռք ինձ չնծայեց

սիրոյ վարդն այն վարդերէն նուիրական,

Որ երդումներով՝ արեւծագին հետ քաղուած՝ կուրծքիս վրան,

Երազիս մէչ, գուրգուրանքիս տակ թառամէր...:

Ոչ մէկ համբոյր ես չի ճանչցայ, որ գար ճակտիս

Դէմ դրոշմել գինովութեան առեղծուածն այն անասելի,

Որուն համար գեղեցկութիւնս, գիտեմ, իրեն խորան պիտի ըլլար...:

Ո՛չ մէկ ժպիտ, ո՛չ մէկ նայուածք եւ ո՛չ մէկ բառ տարբանքի

Դեռ չեն եկած ալեկոծել վճիտ սիրտս սիրածոր...

Եւ այսպէս լուռ, աստղերուն տակ, սարսուռներուս մտածելէն,

Իմ գաղտնիքիս ես անգէտ, սոխակի մը պէս սէրը կ՛երգեմ...:

Նորէն երկինք կը նայիմ, միշտ աստղերը խուզարկելով՝

Եւ երբ տեսնեմ, որ բիւրաւոր այդ ոսկեշող վարդերէն մին,

Յանկարծօրէն, գլխուս վրան, կապոյտին մէչը կը մեռնի...

Զարհուրանքով կը հարցնեմ ես ինծի.

Ո՜վ գիտէ թէ որո՞ւն աստղն էր որ մոխրացաւ այս պահուս,

Անո՞րն արդեօք, որ ճակատագրէն իմ սիրոյս էր սահմանուած,:

 

Յետոյ այսպէս իմ քաղցրահոս մազերս ուսերէս վար...

Ա րմուկներս ծունկուըներուս վրայ յենած՝

Եւ իմ երկու ձեռքերուս

Մարմար թասի մը ձեւը տալով,

Հեծեծանքո՜վ սիրոյս կայծերն անոր մէչն ես կ՚արտասուեմ...»:

 

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

ՅՈՅՍԻՆ ՀԱՄԱՐ

 

 

Ա

 

Գաղաբարներու ո՞ր հովիտներէն պիտի գաս եւ ե՞րբ պիտի լուսնաս, ո՜վ Յոյս,

Ե՞րբ, որպէսզի ես ալ իմ երկու Ձեռքերս, կարօտէն ու սպասումէն դողդոչուն,

Արշալոյսիդ քրքումներուն երկարեմ, կեա՜նք պաղատողի մը պէս, երկարե՜մ...

Անոնց հոսանքին առչեւ իմ ազատութեան առաչին նայուածքս բանալու համար:

 

 

Բ

 

Եւ ի՜նչ ծովերէն խոր յուզում պիտի թաբես մեր հոգիներուն աշխարհներէն ներս,

Ի՜նչ կնճիռներ պիտի չնչուին մեր վշտակոծ ու տժգունած այտերէն,

Ո՜րչաբ ժպիտ պիտի ծաղկի, հրեշտակօրէ՜ն, ո՜րչաբ ժպիտ մեր աչքերուն մէչ,

Ո՜րչաբ հառաչ պիտի մեռնի, ո՜րչաբ արիւն եւ ո՜րչաբ արցունք պիտի ցամքին...:

 

 

Գ

 

Մոխիրներու հողը ծաղկաստան մը պիտի դառնայ, դրախտային եւ անդառամ,

Եւ բազմահազար աղբիւրները, իրենց հեծեծանքը՝ հովիւներուն հետ՝ երգերու պիտի բոխեն,

Սեւ անձրեւներուն տեղ՝ հայրենի աստղերէն, կապոյտ եթերն է որ վար պիտի թորայ,

Եւ գառնուկներ պիտի ծնին առուակին եզերքը եւ մարմանդներուն վրայ...

 

 

Դ

 

Գեղուհիներու է՛ն գեղանին քու քղանցքիդ առչեւ իր խունկը եւ իր ծաղիկը պիտի թաբէ,

Եւ կեղծիքին տաճարները պիտի քանդենք քու Տաճարդ կերտելու համար.

Ժպիտէ այրի ցեղը վերչապէս կանաչ պիտի հագնի, եւ դառնասիրտ թշնամին՝ սեւ...

Եւ գերեզմանները, մեր քայլերուն տակ, կմախքի անտառներէ՜, դանդաղօրէն պիտի շարժին:

 

 

Ե

 

Երազուն ճակատիս համար ամառուան տերեւանքէն պսակներ պիտի յօրինեմ,

Եւ ծիածանէ վարարկուս, հովերուն հետ, ուսերուս վրայ, արծիւի մը պէս պիտի ծբայ...

Ու եբենոսէ սրինքս՝ շունչիս, կամ գեղաքանդակ քնարս՝ ցեռքս առած,

Ոսկիէ դաշխուրանէս, աստուածներու գինիէն, գինի՜, գինի՜, գինի՜ պիտի ըմպեմ...:

 

 

Զ

 

Եւ յետոյ ես ցնծութեան եւ Յոյսերու կարմիր Չահերը կռապաշտօրէն պիտի վառեմ...

Եւ անտառներուն համանուագը քու բառքիդ համար մրրիկներ պիտի երգէ,

Սուրերը, մեր ծունկերուն դիմաց կոտրտելէն՝ արիւնոտ կամ անբիծ, անցեալին պիտի նետենք,

Եւ Հայ զինուորին պղինցէ շեբորը պիտի պատռի յաղթանակի Ռազմերգին որոտումէն...:

 

 

 

 

 

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

Ապրիս սիրուն աղջիկ.

Մեր անբասիր Դիցամայր, Տիրամայր Անահիտ!!!

 

That is exactly where we want you.

Never mind trying to civilize those uncivilizables.

Keep it coming.

My next Siamanto will be an enigma that has intrigued me all along.

Link to comment
Share on other sites

Ապրիս սիրուն աղջիկ.

Մեր անբասիր Դիցամայր, Տիրամայր Անահիտ!!!

 

That is exactly where we want you.

Never mind trying to civilize those uncivilizables.

Keep it coming.

My next Siamanto will be an enigma that has intrigued me all along.

Շնորհակալ եմ Արբա: :)

 

Տակաւին ամբառուած շատ ունիմ մեր դիւցազներգակ Սիամանթօէն:

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

ԼՈԳԱՆՔԸ

 

Իր մարմինը սպիտակ էր…

Ինչպէս է ձիւնն աստուածընծայ Տաւրոսներուն,

Եւ իր երկու աչքերուն մէջն ահաւոր`

Բարբարոս սէր մը անյագուրդ կը վառէր:

Բայց սեւահեր այս գեղուհին ամուլ էր,

Ստինքները դեռ չոր էին մաքուր կաթէն,

Եւ իր կողերէն չեր ծնած այն պտուղը ազնուական կամ որճրագործ,

Որուն համար բոլոր մայրերը կը սպասեն

Ու գինովութեամբ, բայյ վայրապար կը ցանկանար

Այրոըւթիւններ խոժորադէմ եւ արգաւանդ,

Բնութեան դէմ յաղթանակող:

Դաժանագեղ կնութիւնն այս կ’ անգիտանար,

Թէ մեծ օրէնքը իր երկաթէ գաղտնիքն ունի…

Բայց կախարդունի մը չարաշուք,

Աւերումի այս օրերս, իրեն ըսաւ.

 

-Որպէսզի քու ամլութիւնդ ադամանդեայ

Պայծառօրէն եւ առյաւէտ պտղաւորուի…

Եկուր քեզի հին իմաստուն Դարերուն

Միակ դարմանը ես իմ ձերքովս մատուցանեմ:

 

Եւ անգթութեան աւանդավէպը պատմեց…

Մինչ վհուկը գեղեղցկուհւոյն աչքերուն մէջ’

Իր աչքերը շանթերու պէս, մոլեգնութեամբ մը կը մխրճէր:

Յեպոյ բերին մեր հանդարտ գիւղէն հեռաւոր

Եօթը կոյսեր վեշտասնամեայ

(Ա~հ ճակատագիրնիդ կը տեսնեմ, որ եղերականօրէն նման է,

Ո~վ խե`ղճ քոյրերս այսչափ ատեն իմ մահերգած ճակատագրիս),

Այսպէս բերին մեր հանդարտ գիւղէն առաքինի եւ հեռաւոր`

Եօթը կոյսեր վեշտասնամեայ` մահուան դողէն դողդոջուն,

Ներս մտցուցին զանոնք լոգարանի մը մարմարակերտ դուռներէն,

Ուր արդարութեան արեգակինճաճանչները վերէն

Արցունքի պէս անոնց վրայ կ’անձրեւէին…:

Եւ շտապով տախտակէ տաշտ մը հոն դրին

Ու անոր շուրջը զարդարեցին շուշաններով սպիտակ,

Մինչդեր հեռուն վարագոյրի մը ետեւէն

Կրօնաւոր մը աղօթք մը կը կարդար…

Յանկարծ այսպէս գեղեցկուհին զուարթութեամբ մը զարհուրելի,

Իր ոսկեհիւս շղարշները լայնածաւալ,

Իր ուսերէն իր նաժիշտին ուսերուն վրայ նետելով`

Խաղաղութեմբ մը մերկացաւ…:

 

Սեւ դահիճները դաշոյններով շողարձակ

Անխղճօրէն խողխողեցին եօթը կոյսերը մեր գիւղին…

Եւ երբ ամուլ գեղեցկուհին, աչուըներըդէպի երկինք,

Տաշտին մէջը արցանացածոտքի վրայ կանքնեցաւ,

Հայ կոյսերուն տաք արիւնը վարդակարմիր…

Սկսաւ իր մերկ եւ անխռով ոտքերէն

Մինջեւ իրեն ամուլ արգանդը բարձրանայ…

 

Սիամանթօ

Կարմիր Լուրեր Բարեկամէս

Edited by Arpa
Link to comment
Share on other sites

Արբա, Ես այնպէս կը մեկնաբանեմ թէ ուրեմն չար դահիճները հաւանաբար նախ պղծեցին եօթը գիւղին գեղեցիկ կոյսերուն կեղտոտօրէն, յետոյ դաշիւններով մեռցուցին այդ խեղճերուն; եւ մեր դբախտ բայց գեղեցիկ ամուլ կոյսը երբ կ՚անգնեցաւ լոգանքին մէչ, այդ խեղճ կոյսերու արիւնով լեցուեցաւ մինչեւ իր իսկ արգանդը: Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

Արբա, Ես այնպէս կը մեկնաբանեմ թէ ուրեմն չար դահիճները հաւանաբար նախ պղծեցին եօթը գիւղին գեղեցիկ կոյսերուն կեղտոտօրէն, յետոյ դաշիւններով մեռցուցին այդ խեղճերուն; եւ մեր դբախտ բայց գեղեցիկ ամուլ կոյսը երբ կ՚անգնեցաւ լոգանքին մէչ այդ խեղճ կոյսերու արիւնով լեցուեցաւ մինչեւ իր իսկ արգանդը:

Այո Անահիտ, շատ հավանական է:

Այս քերթուածը ինձ համար առեղծուած մը եղած է:

 

I had meant to follow up with these questions anyway.

 

This poem by Siamanto, namely Loganq@ /The Bath has been an enigma to me.

For those who cannot see/read the ArmText the gist of the work is;

A beautiful young bride is infertile, and this weighs very heavily on her. A witch/vhuk approaches her and promises to cure of her affliction in the age old tradition. She takes the bride to a bathhouse, she makes her undress and stand on the marble floor while behind a curtain are hidden seven naked virginal maidens , who according to the author are from ”our village” . When the curtain is drawn it also reveals seven murderous executioners with shiny daggers drawn while a cleric is reciting a mysterious and mystical mantra.. A tub is brought for the bride to stand in, and the seven executioners stab the seven virgins letting their virginal blood fill the tub up to the knees of the bride and even to her infertile womb.

 

My puzzlement.

I cannot find any commentary about the poem as who the infertile bride is.

Is she Armenian?

Is the cleric Armenian?

Are the executioners Armenian?

It is obvious that the seven virgins are as the author does say “from our village”.

Has anyone heard of such a cruel pagan rite?

Do Armenians believe and practice black magic, as this definitely portrays?

And, why is this poem part of his collection known as Karmir Lourer Barekames/ Red News From My Friend, which as a rule speaks about the massacres and persecutions of the time.

And finally. The story does not go as far as to tell us if the infertile bride was cured.

Link to comment
Share on other sites

ºê ºð¶ºÈàì ÎþàƼºØ غèÜÆÈ

 

²

 

êå³ëáõÙÇë ¢ ÐáõÛëÇë ù³ÕóñáõÃÛ³ÝÁ Ñ»ï ÙÇÝ³Ï ¿Ç ³Û¹ ÇñÇÏáõÝ,

ºí öñÏáõÃÛ³Ý áõ î³é³å³ÝùÇ ÝųñáíÁª гÛñ»ÝÇùÇÝ µ³ËïÁ ÏÁ Ïßé»Ç®

ºñµª Ñ»é³Ï³ ï³Ýë ¹áõéÁ, ·Çß»ñí³Ý ë³ñë³÷ÇÝ Ù»ç»Ý, áõŷݳå»ë µ³Ë»óÇÝ.

ºí Ååïáõݪ ÁÝÏ»ñ ÙÁ Ý»ñë Ùï³í, ßù»Õáñ»Ý ·»Õ»óÇÏ,»Õµ³Ûñ³¹»Ù ¢ ³Ñ³íáñ®

 

´

 

ºñÇï³ë³ñ¹ ¿ñ£ ²ãíÁÝ»ñáõÝ Ï³ÛÍÁ »ñÏÝùÇ ³ëïÕ»ñ»Ý ¿ñ áñ ÏÁ Íáñ»ñ,

ºí ѳë³ÏÇÝ Ó¢»ñÁ Ù³ñÙ³ñÝ»ñáõ ½áñáõÃÛáõÝÝ»ñ»Ý ¿ñ Ï»ñïí³Í®

Øï³ÍáõÙÁ Ù³ñ¹Ï³ÛÇÝ ³ñ¹³ñáõÃÛ³Ý ¿ç»ñ»Ý Ñëï³Ïáñ»Ý ç³Ñ³í³é۳ɮ

Ö³ÏïÇÝ íñ³ Çñ»Ýó ó³íÇ ¢ µ³ñáõÃÛ³Ý Í³ÕÇÏÝ»ñÝ áõÝ»ÇÝ£

 

 

Øï»ñÙ³µ³ñ ùáí ùáíÇ, гÛñ»ÝÇùÇÝ ï³é³å³Ýù»Ý ÏÁ Ëáë»ÇÝù,

Æñ ͳÝñ³ËáÑ ·ÉáõËÁ ë·³íáñ ÏÇë³ëïí³ÍÇ ÙÁ ³ñÛáõÝáï ëñïÇÝ ÏÁ Ýٳݻñ®

ܳÛí³ÍùÝ»ñÁ ݳÛí³ÍùÝ»ñáõë Ù»ç, ÝáõÛÝ ×³Ï³ï³·ñÇÝ ËáñÑñ¹³ÝÇßÁ ÷Ýïé»óÇÝ®

ºí Ù»ñ ïñïáõÙ ÅåÇïÝ»ñÁ Ñá·Ç» Ñá·Ç Ù»ÕÙáñ»Ý ׳鳷³ÛÃí»ó³Ý£

 

¸

 

ijٻñáí ÉéÇÝ ¿ñ£ ÈéÇÝ ¿Ç£ ÐÇß³ï³ÏÇ Ñ»Í»Í³ÝùÝ»ñ Ù»ñ ³ãù»ñÁ Ãñç»óÇÝ®

ºí ɳÙå³ñÇë ϳåáõÛï ÉáõÛëÁ, ë»Õ³ÝÇë íñ³Ý, ³ÛÉ¢ë ³ñÛáõÝÝ»ñáõ ÝÙ³Ý í³ñ ÏÁ Ãáñ³ñ®

¸Å·áõÝ»ó³ »ëª ÇÝãå»ë »ñ³½ ÙÁ áñ ³é³íáïÇÝ »ñ¢áõÙ»Ý Ïþ³ÝÑ»ïÇ®

´³Ûó ÇÝùª Ñ»ñáë³ïÇå ¢ Ñå³ñï, Ó»éùë Ó»éùÇÝ Ù»çª áïùǪ ÇÝÍÇ Áë³í®

 

º

 

-²Ûë ÇñÇÏáõݪ ѳí³ïùÇ ¢ Ññ³Å»ßïÇ ÇñÇÏáõÝë ¿, ÁÝÏ»°ñ,

ºñÇí³ñë óٵ³Í »Ù ³ñ¹»Ýª ¢ ÏÛ³ÝùÇ áõ ÏéíÇ ï»Ý¹»Ýª ¹áõéǹ ³éç¢Á ÏÁ íñÝç»®

ºí ï»°ë ѳë³Ï»ë í³ñ ³ÝµÇÍ ëáõñë Ù»ñÏ ¿, Ù»ñÏáõÃÛ³ÙµÁ ·»ñÙ³ñ¹Ï³ÛÇÝ í×ÇéÝ»ñáõÝ£

Ö³Ï³ï¹ ßñÃáõÝùÇë Ùáï»óá°õñ® ѳí³ïùÇ ¢ Ññ³Å»ßïÇ ÇñÇÏáõÝë ¿, ÁÝÏ»°ñ®

 

¼

 

§ºí ¹áõÝ ë³° Ù³ùñ³÷³ÛÉ Ã»ñûñáõ¹ íñ³Ý, ó»ÕÇÝ ó³íÁ ¢ ó»ÕÇÝ áõÅÁ µ³Ý³ëï»ÕÍ»,

²å³·³ ë»ñáõݹݻñáõÝ ¢ Ù»ñ ³ÝóÛ³ÉÇÝ ïËñáõÃÛ³ÝÝ Ç Ýí»ñ.

ºë áñµ ÙÁÝ »Ù ¢ ÁÙµáëï ÙÁ, Ùݳ¯ë µ³ñÛ³í, ÏáñáõëÛ³ÉÝ»ñë ÷Ýïé»Éá¯õ Ïþ»ñóٮ

øáõ »ñ·»ñ»¹ »ñ· ÙÁ ïá°õñ ÇÝÓ, »ñ· ÙÁ, »ë »ñ·»Éá¯í Ï°áõ½»Ù Ù»éÝÇÉ®¦

 

¨¨¨¨¨

ê²ê

 

[ March 05, 2002, 10:42 AM: Message edited by: SAS ]

My good deed of the day. ;)

 

ԵՍ ԵՐԳԵԼՈՎ Կ՚ՈԻԶԵՄ ՄԵՌՆԻԼ

 

Ա

 

Սպասումիս և Հույսիս քաղցրությանը հետ մինակ էի այդ իրիկուն,

Եվ Փրկության ու Տառապանքի նժարովը՝ Հայրենիքին բախտը կը կշռեի…

Երբ՝ հեռակա տանս դուռը, գիշերվան սարսափին մեջեն, ուժգնապես բախեցին.

Եվ ժպտուն՝ ընկեր մը ներս մտավ, շքեղորեն գեղեցիկ,եղբայրադեմ և ահավոր…

 

Բ

 

Երիտասարդ էր։ Աչվըներուն կայծը երկնքի աստղերեն էր որ կը ծորեր,

Եվ հասակին ձևերը մարմարներու զորություններեն էր կերտված…

Մտածումը մարդկային արդարության էջերեն հստակորեն ջահավառյալ…

Ճակտին վրա իրենց ցավի և բարության ծաղիկներն ունեին։

 

Գ

 

Մտերմաբար քով քովի, Հայրենիքին տառապանքեն կը խոսեինք,

Իր ծանրախոհ գլուխը սգավոր կիսաստվածի մը արյունոտ սրտին կը նմաներ…

Նայվածքները նայվածքներուս մեջ, նույն ճակատագրին խորհրդանիշը փնտռեցին…

Եվ մեր տրտում ժպիտները հոգիե հոգի մեղմորեն ճառագայթվեցան։

 

Դ

 

Ժամերով լռին էր։ Լռին էի։ Հիշատակի հեծեծանքներ մեր աչքերը թրջեցին…

Եվ լամպարիս կապույտ լույսը, սեղանիս վրան, այլևս արյուններու նման վար կը թորար…

Դժգունեցա ես՝ ինչպես երազ մը որ առավոտին երևումեն կ՚անհետի…

Բայց ինք՝ հերոսատիպ և հպարտ, ձեռքս ձեռքին մեջ՝ ոտքի՝ ինծի ըսավ…

 

Ե

 

-Այս իրիկուն՝ հավատքի և հրաժեշտի իրիկունս է, ընկե՛ր,

Երիվարս թամբած եմ արդեն՝ և կյանքի ու կռվի տենդեն՝ դուռիդ առջևը կը վրնջե…

Եվ տե՛ս հասակես վար անբիծ սուրս մերկ է, մերկությամբը գերմարդկային վճիռներուն։

Ճակատդ շրթունքիս մոտեցո՛ւր… հավատքի և հրաժեշտի իրիկունս է, ընկե՛ր…

 

Զ

 

«Եվ դուն սա՛ մաքրափայլ թերթերուդ վրան, ցեղին ցավը և ցեղին ուժը բանաստեղծե,

Ապագա սերունդներուն և մեր անցյալին տխրությանն ի նվեր.

Ես որբ մըն եմ և ըմբոստ մը, մնա՜ս բարյավ, կորուսյալներս փնտռելո՜ւ կ՚երթամ…

Քու երգերեդ երգ մը տո՛ւր ինձ, երգ մը, ես երգելո՜վ կ՛ուզեմ մեռնիլ…»

 

—————

ՍԱՍ

Link to comment
Share on other sites

Այո Անահիտ, շատ հավանական է:

Այս քերթուածը ինձ համար առեղծուած մը եղած է:

 

I had meant to follow up with these questions anyway.

 

This poem by Siamanto, namely Loganq@ /The Bath has been an enigma to me.

For those who cannot see/read the ArmText the gist of the work is;

A beautiful young bride is infertile, and this weighs very heavily on her. A witch/vhuk approaches her and promises to cure of her affliction in the age old tradition. She takes the bride to a bathhouse, she makes her undress and stand on the marble floor while behind a curtain are hidden seven naked virginal maidens , who according to the author are from ”our village” . When the curtain is drawn it also reveals seven murderous executioners with shiny daggers drawn while a cleric is reciting a mysterious and mystical mantra.. A tub is brought for the bride to stand in, and the seven executioners stab the seven virgins letting their virginal blood fill the tub up to the knees of the bride and even to her infertile womb.

 

My puzzlement.

I cannot find any commentary about the poem as who the infertile bride is.

Is she Armenian?

Is the cleric Armenian?

Are the executioners Armenian?

It is obvious that the seven virgins are as the author does say “from our village”.

Has anyone heard of such a cruel pagan rite?

Do Armenians believe and practice black magic, as this definitely portrays?

And, why is this poem part of his collection known as Karmir Lourer Barekames/ Red News From My Friend, which as a rule speaks about the massacres and persecutions of the time.

And finally. The story does not go as far as to tell us if the infertile bride was cured.

Arpa:

 

When Siamanto wrote this poem, the "Medz chart" was already committed towards Armenians by the Turks and in other towns and cities the killings were going on non stop. I am certain that Siamanto was referring to the virginal maidens and the infertile bride of being Armenians; while the 'vhuk' or the witch may have been a kurd or a turk probably a woman, so was the cleric man who was also probably a kurd or a turk.

In my opinion, the executioners are either kurds or turks. I am certain of it, because Siamanto is most probably and also at all other times in his other poetries, he is portraying as the turks or the kurds as our enemy and thus are killers and barbarians.

 

You're on target when you say as a rule the author speaks about the massacres and persecutions of the time. That's what it is. The 'Karmir Lourer Barekames' is part of his homage to our befallen brethren of the

'chart'. Probably, I would think that again, the 'vhuk' - witch is not Armenian; but probably a kurdish woman that the poor 'hars' believed in her. The young bride put her 'Verchin houyse tenelov ayt vehugin vera' - she put her last faith into that witch and she went along with her to the bath. That's it, we do not know whether the bride was cured at all. Siamanto like other successful and good writers, he is letting our imagination run with ourselves. To think what the possibilities could be. Was she cured or was she not? And I will also go as far as saying if she was perhaps killed or was she not?

 

Arpa, that's how I interpret it. Others or perhaps yourself might 'verloudzen darper tsevov'.....to interpret it differently than I. ;)

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

The following is one the two prose pieces in my book of Siamanato. They may not necessarily be the only ones. The other is also a eulogy for Pierre Quillard, the French friend of the Armenians who has chronicled many atrocities during the 1890’s.

 

The Commander of Two Flags is a eulogy written for Yeprem Khan Davtian.

 

ԵՐԿՈՒ ԴՐՕՇՆԵՐՈՒՆ ԶՕՐԱՎԱՐԸ

 

"L’homme est la mesure de toute chose". (Pratogars)

Արցունքներուն եղբայրական եւ քաղցր տկարուտթիւնը, այս դագաղին վրայ թափել` փոքրացնել պիտի ըլլար զէնքը ձեռքին անմահացող հերոսին աստիճանը:

Այսօր Եփրեմի գերեզմանին վրայ երկու մեծ դրօշներ կը ծածանին: Այդ դրօշները Եփրեմին պատկանելէ առաջ, պատկանած են Հին Հայաստանին եւ ներկայ Հայութեան: Առաջինին վրայ իբր թշնամիին ահեղ սպառնալիքը` եւ երկրորդին համար` իբր Արդար Յոյսերու խորհրդանշան մը:

Առաջինը, դարեր առաջուան հայ մոխիրներու եւ մահերու յիշատակին մեծութիւնը ունի: Անիկա Պարսիկ մեծազօրներու պաստառն է որով բարբարոս շրջաններու ընթացքին, Քսերքսէսներ, Դարեհներ, Յազկերտներ եւ Շահ Աբասներ եկան իրենց արոյրէ ոտքերուն դրոշմը մխրճել հայ թագաւորութիւններու կուրծքին: Անիկա այն դրօս’շն է որուն վրայի Արիւծը, ահաւոր ռազմերու ժամանակ, եկաւ Հայկազեան սիրտը գիշատել եւ որուն վրայի Արեգակը Աւարայրի դաշտերուն մեր արիւնը լուսաւորեց… Առաջին դրօշը չէր կրցած Հայութիւնը ջնել, որովհետեւ աստուածայի~ն օրէնք, մահը միմիայն յարութիւն յառաջ կը բերէ…:

Այսօր Հին Իրանին դրօշը Նոր Հայութեան մեծ զավակին ձեռքին մէջ ծածածնեցաւ: Նախկին յաղթական Իրանը, իր նախկին ստրուկին շնորհիւ գտաւ իր փրկութիւնը…:

Եփրեմը եւ իր զինակից Քեռիները, Խեչոները, Մարտիրոսները, ամենէն վեհանձն , ամենէն եզական ամենէն շքեղ վրէժը առին, մեր պատմութենէն մեզ կտակուած` ծունկի բերելով Նոր Իրանը իրենց Հոգիին եւ Կամքին մեծութեանը առջեւ…:

Երանի~ թէ ամէն վրէժ աշխարհիս մէջ հանճարներ~ը լուծէին… Այո`, իր դարաւոր թշնամին փրկելու յաղթանակը ամէն ժողովուրդի չէ` տրուած:

 

****

 

Երկրորդ դրօշը որ կը ծածանի այսօր Դաշնակցական Դիւցազնին քերեզմանին վրայ, Հայ Յեշափոխութեան Դրօշակն է, զոր հրեղէն հաւատքով մը կրողներէն մին Եփրեմ Դաձթեան, նախ իբր պարզ ցինուոր` Կուկունեան Արշաւանքէն Խանասորի Արշաւանքը, Կովկասեան կռիւներ եւ Պարսկաստան:

Այս երկրորդ Դրոշակը շատ աւելի յոյսեր եւ արդարութիւն ունի իր ծալքերուն մյջ քան թէ առաջինին պէս կարմիր եւ բարբարոս հնութիւն… Անիկա նոր գաղափարներու, նոր ուժերու, նոր զարթօնքներու Դրօշակն է, այն` որ իր թշնամիներուն հետ զայրոյթով խօսեցաւ եւ իր բարեկամներուն հետ միշտ կրնայ հաշտոըթեամբ ծածանիլ… Երկու դերերն ալ միասնաբար, մեծ եւ սրբազան դերեր են մեզ համար:

Օմար Խայեամներու, Սաատիններու հանճարեղ հայրենիքին մէջ պիտի ծնի նոր Ֆիտուսի մը որ ուրիշ անմահ Շահնամէի մը մէջ գայՀայութեան այս հսկայ հոկին երգելու?:

Եփրեմին մարմինը այսօր` հայ Յեղափոխութեան հնոցին մէջ նէտուած` անոր հարկադրիչ Բագինին անմարելի հուրը թող ըլլայ:

Հպարտութեամբ հաստատենք Յոյն փիլիսոփայի այն խօսքը թէ “Մարդը ամէն բանի չափն է”:

Եւ յաղթականօրէն` Եփրեմը` Հայութեան այսօրուայ հոգիին չափանիշն եղաւ:

 

 

{Ազատամարտ}

Մայիս , 1912

Edited by Arpa
Link to comment
Share on other sites

Ո՜վ Դիցուհի Անահիտ<այստեղ պետք է լինի "ծաղկեփունջ" զմայլիկ-smile>,:)

 

թույլ տուր այսպես ձևավորել բանսատեղծությունը...

 

ՀՈՒՅՍԻՆ ՀԱՄԱՐ

 

Ա

 

Գաղափարներու ո՞ր հովիտներեն պիտի գաս և ե՞րբ պիտի լուսնաս, ո՜վ Հույս,

 

Ե՞րբ, որպեսզի ես ալ իմ երկու Ձեռքերս, կարոտեն ու սպասումեն դողդոջուն,

 

Արշալույսիդ քրքումներուն երկարեմ, կյա՜նք պաղատողի մը պես, երկարե՜մ...

 

Անոնց հոսանքին առջև իմ ազատության առաջին նայվածքս բանալու համար:

 

Բ

 

Եվ ի՜նչ ծովերեն խոր հուզում պիտի թափես մեր հոգիներուն աշխարհներեն ներս,

 

Ի՜նչ կնճիռներ պիտի ջնջվին մեր վշտակոծ ու տժգունած այտերեն,

 

Ո՜րչափ ժպիտ պիտի ծաղկի, հրեշտակորե՜ն, ո՜րչափ ժպիտ մեր աչքերուն մեջ,

 

Ո՜րչափ հառաչ պիտի մեռնի, ո՜րչափ արյուն և ո՜րչափ արցունք պիտի ցամքին...

 

Գ

 

Մոխիրներու հողը ծաղկաստան մը պիտի դառնա, դրախտային և անթառամ,

 

Եվ բազմահազար աղբյուրները, իրենց հեծեծանքը՝ հովիվներուն հետ՝ երգերու պիտի փոխեն,

 

Սև անձրևներուն տեղ՝ հայրենի աստղերեն, կապույտ եթերն է որ վար պիտի թորա,

 

Եվ գառնուկներ պիտի ծնին առվակին եզերքը և մարմանդներուն վրա...

 

Դ

 

Գեղուհիներու է՛ն գեղանին քու քղանցքիդ առջև իր խունկը և իր ծաղիկը պիտի թափե,

 

Եվ կեղծիքին տաճարները պիտի քանդենք քու Տաճարդ կերտելու համար.

 

Ժպիտե, այրի ցեղը վերջապես կանաչ պիտի հագնի, և դառնասիրտ թշնամին՝ սև...

 

Եվ գերեզմանները, մեր քայլերուն տակ, կմախքի անտառներե՜, դանդաղորեն պիտի շարժին:

 

Ե

 

Երազուն ճակատիս համար ամառվան տերևանքեն պսակներ պիտի հորինեմ,

 

Եվ ծիածանե վերարկուս, հովերուն հետ, ուսերուս վրա, արծիվի մը պես պիտի ծփա...

 

Ու եբենոսե սրինգս՝ շունչիս, կամ գեղաքանդակ քնարս՝ ձեռքս առած,

 

Ոսկիե դաշխուրանես, աստուածներու գինիեն, գինի՜, գինի՜, գինի՜ պիտի ըմպեմ...

 

 

Զ

 

Եվ հետո ես ցնծության և Հույսերու կարմիր Ջահերը կռապաշտորեն պիտի վառեմ...

 

Եվ անտառներուն համանվագը քու փառքիդ համար մրրիկներ պիտի երգե,

 

Սուրերը, մեր ծունկերուն դիմաց կոտրտելեն՝ արյունոտ կամ անբիծ, անցյալին պիտի նետենք,

 

Եվ Հայ զինվորին պղինձե շեփորը պիտի պատռի հաղթանակի Ռազմերգին որոտումեն...

Link to comment
Share on other sites

SAS:

 

Hokche lav erir gergin keretsir im sireli 'Houysin Hamar'e Yerakouynov. Yes shad aghvor g'asmounkem ays vodanavore yev shad ge sirem vorovhedev mer azkin Houys ge barounage mer shad sireli potorig kerogh SIAMANTON. :)

 

Toun nayev gereva varjevadz es ArevelaHayereni ador hamar aytbes kerer es.

 

Yes al ArevmedaHayereni varjevadz em. Im varjevadz tsevov keretsi. :)

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

ՊԱՐԸ

 

 

Եւ արցունքներն իրեն կապոյտ աչքերուն մէչ խեղդուելով,

Մոխրադաշտի մը վրայ, ուր Հայ կեանքը դեռ կը մեռնէր,

Այսպէս պատմեց մեր սարսաբին ականատես Գերմանուհին.

 

 

 

Այս անպատմելի պատմութիւնը, որ ձեզ կ՚ընեմ,

Ես իմ անգութ աչքերովս այս մարդկային,

Իմ անվտանգ տնակիս գեհենադիր լուսամուտէն,

Ակռաներս կրճտելով ու զայրոյթէս զարհուրելի...

Այս աչքերովս անգթօրէն մարդկային, ես տեսայ:

Մոխրակոյտի վերածուած Պարտէզ քաղաքին մէչն էր:

Դիակները դիզուած էին մինչեւ կատարը ծառերուն,

Եւ չուրերէն, աղբիւրներէն, առուներէն, ճամբաներէն

Ձեր արիւնին կարկաչիւնն ըմբոստաձայն...

Դեռ ականչիս իր վրէժն ահաւասիկ որ կը խօսի...

 

 

Օ՜, չի սոսկաք, երբ անպատմելի պատմութիւնս ձեզի պատմեմ...

 

Թող մարդերը հասկնան մարդուն ոճիրը մարդուն դէմ,

Երկու օրուան արեւին տակ, գերեզմանին ճամբուն դէմ,

Երկու օրուան արեւին տակ, գերեզմանին ճամբուն վրայ

Մարդուն չարիքը մարդուն դէմ,

Թո՛ղ աշխարհիս բոլոր սրտերն իմանան...:

Այդ մահաշուք առաւօտը Կիրակի էր,

Դիակներուն վրայ ծագող առաչին եւ անօգուտ Կիրակին,

Երբ սենեակիս մէչը, իրիկունէն մինչեւ արշալոյս,

Դաշունահար աղչկան մը հոգեվարքին վրայ ծռած՝

Արցունքներովս անոր մահը կը թրչէի...

Յանկարծ հեռուէն սեւ խուժան մը անասնական

Քսան հարսներ իրենց հետ՝ մոլգնօրէն մտրակելով,

Շուայտութեան երգերով այգիի մը մէչ կանգնեցան:

 

 

 

Ես, Կիսամեռ խեղճ աղչիկն իր խշտեակին վրայ լքած,

Դժոխհայեաց պատուհանիս պատշգամին մօտեցայ...:

Այգիին մէչ սեւ խուժանն անտառացաւ:

Վայրենի մը՝ հարսներուն.—Պէտք է պարէ՛ք, որոտաց,

Պէտք է պարէ՛ք, երբ մեր թմբուկը հնչէ:

Եւ մտրակներն սկսան մահակարօտ Հայ կիներուն

Մարմիններուն վրայ կատաղութեամբ մը շառաչել...

Քսան հարսերն ցեռք ցեռքի, իրենց շուրչպարն սկսան...

Աչուըներէն իրենց արցունքը վէրքերու պէս կը հոսէր,

Ա՜՚հ, ես ո՜՚րչաբ նախանցեցայ իմ դրացի վիրաւորիս,

Որովհետեւ լսեցի, որ հռնդիւնով մը հանդարտ,

Տիեզերքն անիծելէն, խեղճ Հայուհին գեղադէմ

Իր տատրակի շուշան հոգւոյն դէպի աստղերը թեւ տուաւ...

Ունայնօրէն կռուբներս ամբոխին դէմ շարժեցի:

«Պէ՛տք է պարէք, կ՚ոռնար խուժանը մոլեգին,

Մինչեւ ցեր մահը պէ՛տք է պարէք, դո՛ւք պագշոտօրէն եւ ցոբութեամբ,

Մեր աչքերը ծարաւի են ձեր ձեւերուն եւ ձեր մահուան...»

 

 

Քսան հարսներն գեղադէմ գետին ինկան պարտասած...:

«Ոտքի՛ ելէք», գոռացին, մերկ սուրերնին օձերու պէս շարժելով...

Յետոյ մէկը սաբորով մը քարիւղ բերաւ խուժանին...

Ո՜վ մարդկային արդարութիւն, թո՛ղ ես թքնեմ քու ճակատիդ...

Քսան հարսներն շտապով այդ հեղուկով օծեցին...

 

 

«Պէ՛տք է պարէք, որոտաց, ահաւասի՛կ ձեզի բուրմունք մը, որ Արաբիան իսկ չունի...»:

Յետոյ չահով մը բռնկեցուցին մերկ մարմինները հարսներուն,

Եւ ածխացած դիակները պարին մէչէն դէպի մահը գլորեցան...

 

 

Զարհուրանքէս՝ պատուհանին բեղկերը բոթորիկի մը պէս բակելով՝

Իմ մենաւոր մեռեալիս մօտենալով հարցուցի.

Ի՞նչպէս բորել այս աչքերս, ի՞նչպէս բորել, ըսէ՛ ինձ...:

 

 

Արդար էր որ սոյն ոտանաւորը կարմիր գոյնով տպագրէի ըլլալով անիկա Հայ նահատակներու նուիրուած ոտանաւոր մը:

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

Very good Anahid.

This poem may be Siamanto's most remembered and one his most passionate.

 

Ես, Կիսամեռ խեղճ աղչիկն իր խշտեակին վրայ լքած,

Դժոխհայեաց պատուհանիս պատշգամին մօտեցայ...:

Այգիին մէչ սեւ խուժանն անտառացաւ:

Վայրենի մը՝ հարսներուն.—Պէտք է պարէ՛ք, որոտաց,

Պէտք է պարէ՛ք, երբ մեր թմբուկը հնչէ:

 

A couple of days ago when I responded to a thread about New Year Eve's Party I included the following lines.

 

Which of the instruments of the so called Armenian bands is Armenian?

Oud? Dumbek? Clarinet? Cis-boom-bah drum set? Guitar? Accordion? Keyboard?

Has anyone seen one of those bands feature at least one genuine Armenian instrument like duduk, zurna, dhol, qanon, kamancha, saz, tar…?

 

And as I was writing I could not help but think of the above poem. In fact I do that every time we discuss about the so called Armenian bands and music. Every time I think about the subject I cannot help but hear the sound of those "Երբ մեր թմբուկը հնչէ", yet no matter when and where we let our "harsner" dance to the sound of that disgusting Turkish drum called "dumbek".

 

:msn-cry: :msn-cry:

Link to comment
Share on other sites

Oh Arpa jan:

 

I am so glad you appreciate Siamanto. Isn't he just wonderful?

 

Poor Siamanto he was also a victim such as the poor harsner. :msn-cry: :msn-cry:

 

You know Arpa.

 

I am a very good poet reciter with a very strong stage voice and 'arokanoutyoun'.

 

One day you must hear me out reciting this poetry as well as 'Houysin Hamar' as I recite it with passion. I am sure you will appreciate it as you like Siamanto as I do. When I recite from Siamanto I feel as though he is with me and guiding me on the stage to recite it exactly the way it should be and the way he wants me to recite it.

 

Oh! I so love him and his wonderful Armenian heart and passions and lets not forget his wonderful talent. For he is living through you, SAS and I and surely others like us as well. :)

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Siamanto (1878-1915)

 

Prayer

 

The swans, in discouragement, have migrated from the poisonous lakes this evening,

And sad sisters dream of brothers under the prison walls.

Battles have ended on the blossoming fields of lilies,

And fair women follow coffins from underground passages,

And sing, with heads bowed down towards the ground.

 

Oh, make haste! Our aching bodies are frozen in these pitiless glooms.

Make haste towards the chapel, where life will be more merciful,

The chapel of the graveyard where our brother sleeps!

 

An orphan swan is suffering within my soul,

And there over newly-buried bodies,

It rains blood - it pours from mine eyes.

 

A crowd of cripples pass along the paths of my heart,

And with them pass barefooted blind men,

In the divine hope of meeting some one in prayer.

 

And the red dogs of the desert howled all one night,

After hopelessly moaning over the sands

For some unknown, incomprehensible grief.

 

And the storm of my thoughts ceased with the rain;

The waves were cruelly imprisoned under the frozen waters;

The leaves of huge oaks, like wounded birds,

Dropped with cries of anguish.

 

And the dark night was deserted, like the vast infinite;

And, with the lonely and bloody moon,

Like a myriad motionless marble statues,

All the dead bodies of our earth arose to pray for one another.

Edited by Anahid Takouhi
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...