Gazel Mankutsyan

[Ashot]

ԳԱԶԵԼ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ

 

Մանկություն իմ քնքշագին, ես քեզ ինչպես մոռանամ,

Ցավով լցրիր իմ հոգին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

Դեռ չծաղկած թոշնացիր, հանգար ինչպես որբ մանուկ,

Կարոտ խինդի կրակին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

Պահմտոցիկ կաղ չարիր, թիթեռ, ծաղիկ չտեսար,

Կարկտահար սոխակ իմ, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

փափագ, փափագ մնացիր քեզ ժպտացող աչքերի ,

Մայրական ջերմ գգվանքին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

Մրրիկ պայթեց քո գլխին, խնդության սով մնացիր,

Քեզ վիշտ-սիրով զարկեցին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

ՈՒ հիմա, երբ նայում եմ մանկանս անուշ աչքերին,

Դեմս ես կանգնում անմեկին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

Կուզեի քեզ հանդիպել այս լուսազարդ օրերին,

Քեզ արև տալ, իմ անգին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ:

Կուզեի, բայց, ա՜խ, ափսոս, գիտեմ, որ էլ ոչ մի օր

Ետ չես դառնա դու կրկին, – ես քեզ ինչպե՞ս մոռանամ: