Hayots Lezoon

[vartahoor]

ՀԱՅՈՑ ԼԵԶՈՒՆ

(Դասական Ուղղագրութեամբ)

Նաիրի Զարեան

 

Արի´, եղբա´յր, փառաբանե´նք մեր քաղցրաբառ հայոց լեզուն,

Մեր արտի ջուր, մեր ձեռքի թուր, մեր հոգու լար հայոց լեզուն:

 

Հոսել է նա մեր դարերից, մեր սարերից ու մեր սրտից,

Արաքսի պէս միշտ կենդանի, միշտ անսպառ՝ հայոց լեզուն:

 

Նա առատին կանչն է եղել դիւցազնական մեր նախահօր,

Օրօրոցից մեզ փայփայել է մայրաբար հայոց լեզուն:

 

Քերթողահայր նարեկացուց մինչև Քուչակն ու ձեր ծառան,

Տւել է մեզ երազ ու երգ և ճանապարհ՝ հայոց լեզուն:

 

Կը մոլորւէր մեր կարաւանն ամպրոպաշունչ գիշերներին,

Կը կորչէինք, եթէ ճամբին չըբոցկլտար հայոց լեզուն:

 

Քանի՜ ցեղեր ցամաքեցին, ինչպէս հեղեղն աւազի մէջ,

Բայց նոր դարի ծովին հասաւ մեսրոպատառ հայոց լեզուն:

 

Նրան իր ձեռքն է վերցրել մեր պետութիւնն աշխարհաշէն,

Այդ վեհ ձեռքով է բարձրանում դէպի կատար՝ հայոց լեզուն:

 

Այսօր էլ նա բռնութեան դէմ փայլատակում է բարկացայտ,

Հերոսական լեզուների հերոս եղբայր հայոց լեզուն:

 

Ուրեմն եկ փառաբանե´նք, փայլեցընենք թրի նման,

Որ զրընգայ արևի տակ յաւէտ պայծառ հայոց լեզուն:

 

Նոր դարի-ն առաջին տարբերակում եղել է՝ Լենինեան