ԱՌԱՋԻՆ ԾԻԼԵՐ
Զեղուն աւիշն հողերուն տակ պայթեցուց
Սերմերն։ Արտերս այս գիշեր
Կանանչցեր են լուսընկային տակ գարնան...
— Մայրի՛կ, ինծի ծիլ մը բեր,
Քըրտինքիս ցօղը վըրան։
Կատաղօրէ՜ն, կատաղօրէ՜ն յորդեր են
Տե՛ս, ցորեններն աղածրի.
Դաշտերն հագեր են զմրուխտէ պատմուճան...
— Քոյրի՛կ, ծիլ մը բեր ինծի,
Եզիս շողիքը վըրան։
Կը փողփողին արտավարէ արտավար
Կարծես կանանչ մոմիկներ։
Ամէն ընձիւղ մարգրիտ մ՚ունի իր բերանն...
— Հօտա՛ղ, ինծի ծիլ մը բեր,
Արեւուն շողը վըրան։
Կը զարդարէ ամայութիւնը հողին
Մատղաշ ծաղի՛կը հացի։
Կանանչին մէջ կոշտերը թուխ կը լողան...
— Հարսնո՛ւկ, ծիլ մը բեր ինծի,
Մատերուդ բոյրը վըրան։
Ծիլ արտերուս մէջն է ծըլեր նըշենիս,
Հոն միսմինա՜կը ծաղկեր...
— Մայրի՛կ, քոյրի՛կ, հօտա՛ղ, հարսնո՛ւկ սիրական,
Բերէք անկէ ծաղիկներ,
Բերէք վարդգոյն ծաղիկներ,
Հընձուորին յո՜յսը վըրան։
ԳԱՐՆԱՆ ԱՆՁՐԵՎ
Դաշտերուն վրա իր տրտմությամբ համառող
Անձրեւը չէ՛ ասիկա։
Գարնան ջաղբն է՝ որ ցանքերուն վրա անհուն
Լուսացընցուղ կը տեղա։
Աստղերն անհայտ, կարծես հալած արեւեն,
Տեղատարափ կը թափին,
Եվ կը լըվան իրենց լույսին մեջ փաղփուն
Անդաստաններն ու այգին։
Կապույտն հանկարծ կու լա բուռըն ծիծաղեն,
Եվ կը տեղա ադամանդ.
Կը լուսնան կույր աղբերակներն ու կ՚երգեն
Իրենց ծընունդն արգավանդ։
Անհունն ի վար կը հեղեղվին շառաչով
Մեծ կաթիլներ շափյուղա,
Լի արեւով, ցընծությունով, կապույտով,
Ծիծաղներով սատափյա։
Մարգերը թաց կ՚արտաշընչեն զովություն...
Կը լըվացվին գառնուկներ...
Բո՜ւյրը հողին, հողին բո՜ւյրը, ծավալուն,
Կը լեցնե գյուղն ու եթեր։
Ու արտերո՜ւս, արտերո՜ւս մեջ քրտնաշատ
Իմ ցորյաններս համեցող
Նոր ուժերով հորդահոսա՜ն կ՚ընձյուղին
Կայլակներու մեջ ի լող։
Եվ մաքրըված անտառին մեջ, այս պահուս,
— Ըստ իմ գյուղիս հեքիաթին-
Կը ծնի եղնիկն, գոտիին տակ ծիրանի,
Եղնորդ մը՝ նման լուսինին
Arajin Tsiler
Started by
Arpa
, Mar 21 2006 07:42 AM
-
This topic is locked
No replies to this topic
1 user(s) are reading this topic
0 members, 1 guests, 0 anonymous users
