1 reply to this topic

[vartahoor]

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ ԱՄԵՆԵՑՈՒՆ
(Նոր ՈՒղղագրությամբ)
(Հատված)

Հովհաննես Շիրազ

Հողագրւնդը օրորոց է մի հսկայ
Մեջը մանուկ անթիվ յոյսերն են ոսկյա:
Ո՜վ Հիսուսված խաղաղություն, դու դեռ չարոց խաղալիք,
Ա՜խ ինչ անե բանաստեղծդ որ չտեսնես սև գալիք:
Իմ քնարը ազգակոչն է միշտ իմ ազգի սրբազան,
Այժմ պիտի ողջ ազգերի վշտից խոսի իմ մուսան:
Ասես նրանց բալիկներն են օրորոցում իմ հույսի,
Իսկ ես ասես, մայրն եմ նրանց տագնապումով հայկոսի,
Սարսափսւմ եմ սև գալիքից, թեպետ կես հույս կշողամ,
Բայց դեռ քանի ամպերն են լեռ, ես քեզ համար կդողամ,
Թե ճամփա տան նյուտրոնին՝ կյանքիդ ճամփեն կգոցվի ,
Մարսի վրա թե մարդ էլ կա Մարսն էլ մահով կգոցվի,
Թող բարուրի մեջ էլ մեռնի նյուտրոնը դիվահար,
Որ բարուրվի հողագունդը օրոցքներով անհամար:
Խաղաղություն ողջ մարդկության, դու վեր՝ բոլոր կողմերից,
Թող քեզ աստված ինքը փրկե բոլոր ծածուկ հողմերից...
Ով աշխարհի միակ ըզձանք, որ նման ես կարոտի,
Որ կանգնել ես՝ արագիլի նման հազիվ մի ոտի:
Իրավ կարծես մի ոտք ունես կանգնած մոլոր ու վրդով, --
Ու կդողամ կեանքիդ համար հազար ու մի մոր սրտով:
Կարծես այա է՝ պիտե խլեն միակ որդուս իմ գրկից,
Ինչպես հովազն է գողանում, կամ բորենին օրոցքից...
Միայն ես չեմ… աշխարհով մէկ տագնապում է ամէն մարդ,
Թեեղնիկ ես՝ որսկանը շատ, թե գառնուկ ես գայլն է շատ,
Թե կամուրջ ես կիսակառույց՝ քանդել կուզեն կես ճամփիդ,
Թե հղի ես հրաշքներով՝ մահ են տենչում երկունքիդ:
Թեցորենի արտերն ես մեր՝ քեզ վառել են դեռ տենչում,
Թե առյուծ ես հանգիստ պառկած՝ վրադ վագր է մռնչում...
Թե դու ծովն ես իմ Սեւանա՝ ցամաքելդ կուզեն դեռ,
Կուզեն արփի քեզ չբերե ակն Արփայի բյուրալեռ,
Թե մայրիկիս աչքերն ես դու, թե շուրթերն ես քույիկիս,
Թե հույսի կուռք հայրենիքն ես՝ վշտասփյուռ հայության
Հայ արյունով կորցնել կուզեն Մասիս տանող քո ճամփան...
Թե բալիկիս թաթիկներն ես՝ կուզեն կտրել գլխիս հետ,
Թե վիրավոր դյուցազն ես՝ թաղել կուզեն քեզ անհետ:
Թե դեռ մանուկ գալիքներիդ օրորոցն ես դու հսկա՝
Երազում են ծովը սուզել օրոցքի հետ քո ոսկեյա,
Թե աստծո տաճարն ես դեռ՝ պղծել կուզե սատանան՝
Խրճիթներից մինչև պալատ՝ փշրել սյուներն ամեն տան:
Ո՜վ Հիսուսված խաղաղություն, ո՜վ դու խղճի տքնաբու,
Էլ ինչ անեմ, ով իմաստուն որ չխաչվես նորից դու:
Թե դու նավ ես՝ ողջ ծովերում առագաստւեմ քո նավին,
Թե դու գաղտնի մի ցավ ունես՝, եկ՝ լոխմանվեմ քո ցավին:
Թե դու սերմ ես հող կբերեմ քեզ ծովից էլ մեր Վանա,
Որ իշխանիս քույր տառեխով լցվի ծովն էլ Սեւանա:
Թե դեռ հղի հարսնանց մեջ ես՝ քեզ բյուր օրոցք կշինեմ,
Յոթնաբալիկ իմ երգով էլ ես քո ցավը կտանեմ:
Ո´վ օձընդեմ իմ արագիլ, օձը դարն է այս…. գոթի,
Ո՞վ է կտրել քո մի ոտը, որ կանգնել ես մի ոտի...

[vartahoor]

ԽԱՂԱՂՈՒԹԻՒՆ ԱՄԵՆԵՑՈՒՆ (ՀԱՏՒԱԾ)
(Դասական Ուղղագրութեամբ)
Յովհաննէս Շիրազ


Ամեն ազգի խաղաղութիւն , սուրբ ըղձանքով միշտ յղի,
Դու ես խորհուրդն իմաստութեան, դու ես արգանդն սուրբ հողի,
Ո՜վ մեծ Յիսուս, ա՜խ ի՞նչ անեմ, որ երբ որ գաս չխաչւես,
Վարդի փոխես փուշն էլ մեղաց, ոչ թէ սևով կակաչւես,
Թէ արևն եմ՝ քեզ եմ փնտրում՝ հողագունդն եմ՝ դեռ մթնում,
Թէ կոյր գառ եմ, մօր ստինք ես՝ մթնում էլ եմ քեզ գտնում...
Թէ քո զանգն եմ ազգամռունչ՝ դու ես լեզւակն իմ ոսկի,
Թէ տաճար եմ՝ դու ես զանգս, դու ես ղօղանջն իմ խօսքի,
Ես պապակ եմ աղբիւրներիդ՝ շատրւանիր մշտաբուխ,
Թէ ես հող եմ՝ գարուն ես դու, թէ թոնիր ես՝ ես՝ հացթուխ:
Թէ մակոյկ եմ կեանքի ծովում՝ դու ինձ տանող առագաստ,
Թէ անառակ որդի եմ քեզ՝ դու ինձ մայր ես հայրասաստ,
Թէ ես խօսքի հանք եմ ոսկի՝ հանքափորս դու ես միշտ,
Թէ ես կռւոմ զոհւած զինւոր՝ դու ես մայրս մշտավիշտ:
Թէ ճամբորդ եմ՝ դու ես ճամբէս,՝ թէ ջրւոր եմ՝ արտ ես դու,
Թէ արծիւ եմ՝ թևերս ես դու, թէ սոխակ եմ՝ վարդ ես դու:
Թէ թոնիր եմ՝ հացս դու ես, թէ կռիւ եմ՝ դու ինձ վերջ...
Թէ վիկտոր եմ՝ դու ես միակ իմ նոր գտած աստղը պերճ:
Թէ ես նաւ եմ տիեզերախոյզ՝ դու ես հրթիռն ինձ տանող,
Թէ խոպան եմ՝ դու ես խոփս՝ կեանքն ամենուր սերմանող:
Դագաղագործ չդառաս դու, թէ օրօցք ես դեռ գալիք՝
Քեզ կսպասեն հարսների մէջ՝ հազար-հազար ծիլ բալիկ,
Հազար-հազար օրօրոցներ, որ անտառ չեն տակաւին
Հազար ու բիւր սեղմ ու սաղմեր, որ դեղ են վաղն հայ ցաւին,
Հազար-հազար, հազար ու բիւր , հազար ու բիւր բալիկներ,
Թէ փլուզւես, ով խաղաղիկ՝ ումո՞վ դառնան... գալիքներ,
Եօթնապատիկ իմ ողջ տունը աղօթում է քեզ համար,
Ոչ թէ առաջ իմոնց համար, այլ քեզ համար, ո´վ աշխարհ,
Այսօր ծիլ է, վաղը գալիք, միւս օրը պտղակուտք:

Ով նէյտըրոն, քո պատեանը, դագաղն է ողջ մարդկութեան,
Թէ մարդկութեան մռունչն յամառ՝ չխորտակի քո ճամբան:
Վեր դաեակւիր խաղաղութի´ւն, արևելքից արևմուտք՝
Մեղրազեփիւռ օդի փոխւիր՝ բխած բոլոր ծաղկունքից,
Չճերմակի ոչ մի թուխդ, յոյսեր ծաղկեն քո քունքից,
Օդի փոխւիր, հիւսիսում էլ, հարւում էլ, ամենուր,
Ժողովրդւիր, ո՜վ բարութիւն, մերկ մի թողնի ոչ մի թուր:
Թէ գեղեցկի սիրահար եմ՝ դու ես չքնաղն իմ դարի՝
Դու կոյս մայր ես՝ դու ես միակ Աստւածամայրն աշխարհի:
Թէ կանթեղ ես՝ ամէն մի սիրտ ձէթ է որ միշտ վառ մնաս,
Թէ Մասիսի ձիւնն ես՝ կուզեմ աղբիւր դառած գիրկս գաս,
Թէ մայրիկիս աչքերն ես դեռ՝ կուզեմ վրաս միշտ նայես,
Թէ ազգերը բալիկներ են՝ կուզեմ մօր պէս փայփայես:
Թէ լուսին եմ՝ արև ես դու՝ ես քո լոյսով լոյս կտամ,
Թէ ցօղուն եմ խոստումների՝ դու ես ծաղիկն իմ խօստման,
Թէ բարուր եմ՝ կեանքն է օրօցք, դու ես բալիկն իմ գրկած,
Թէ բանակ եմ՝ դու ինձ ամրոց, դու ես վրանն իմ զարկած:
Թէ ես թուր եմ՝ դու ինձ պատեան, թէ երակ եմ՝ դու արիւն,-
Թէ փեսայ եմ՝ դու ես միակ կոյս հարսնացուս, իմ գարուն:
Թէ քո փողն եմ տագնապահունչ՝ դու ես շունչս մշտահողմ,-
Թէ սրինգ եմ՝ դու ես նւագն համասփիւռւած ամէն կողմ ,
Ո´վ մանկածին խորին խորհուրդ, ո´վ մանկապահ, մանկահայր,
Ո´վ մանկաբարձ, մանկադաեակ, մայրաստինք, մանկամայր:
Ո´վ մարդապաշտ խաղաղութիւն, էլ ո՞րն ասեմ քո մասին,
Մի երեսդ արեգակ է, մի երեսդ էլ դեռ լուսին:
Թէ դու Մարսն ես՝ ինչպէս լուսնին՝ քեզ նւաճել կտենչանք,
Դու իմ մի բուռ ժողովրդի Վանա ծովի անրջանք...


ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ ԱՄԵՆԵՑՈՒՆ (ՀԱՏՎԱԾ)
(Նոր Ուղղագրությամբ)
Հովհաննես Շիրազ

Ամեն ազգի խաղաղություն , սուրբ ըղձանքով միշտ հղի,
Դու ես խորհուրդն իմաստության, դու ես արգանդն սուրբ հողի,
Ո՜վ մեծ Հիսուս, ա՜խ ի՞նչ անեմ, որ երբ որ գաս չխաչվես,
Վարդի փոխես փուշն էլ մեղաց, ոչ թե սևով կակաչվես,
Թե արևն եմ՝ քեզ եմ փնտրում՝ հողագունդն եմ՝ դեռ մթնում,
Թե կույր գառ եմ, մոր ստինք ես՝ մթնում էլ եմ քեզ գտնում...
Թե քո զանգն եմ ազգամռունչ՝ դու ես լեզվակն իմ ոսկի,
Թե տաճար եմ՝ դու ես զանգս, դու ես ղողանջն իմ խոսքի,
Ես պապակ եմ աղբյուրներիդ՝ շատրվանիր մշտաբուխ,
Թե ես հող եմ՝ գարուն ես դու, թե թոնիր ես՝ ես՝ հացթուխ:
Թե մակույկ եմ կյանքի ծովում՝ դու ինձ տանող առագաստ,
Թե անառակ որդի եմ քեզ՝ դու ինձ մայր ես հայրասաստ,
Թե ես խոսքի հանք եմ ոսկի՝ հանքափորս դու ես միշտ,
Թե ես կռվոմ զոհված զինվոր՝ դու ես մայրս մշտավիշտ:
Թե ճամբորդ եմ՝ դու ես ճամբես,՝ թե ջրվոր եմ՝ արտ ես դու,
Թե արծիվ եմ՝ թևերս ես դու, թե սոխակ եմ՝ վարդ ես դու:
Թե թոնիր եմ՝ հացս դու ես, թե կռիվ եմ՝ դու ինձ վերջ...
Թե վիկտոր եմ՝ դու ես միակ իմ նոր գտած աստղը պերճ:
Թե ես նավ եմ տիեզերա######զ՝ դու ես հրթիռն ինձ տանող,
Թե խոպան եմ՝ դու ես խոփս՝ կյանքն ամենուր սերմանող:
Դագաղագործ չդառաս դու, թե օրոցք ես դեռ գալիք՝
Քեզ կսպասեն հարսների մեջ՝ հազար-հազար ծիլ բալիկ,
Հազար-հազար օրորոցներ, որ անտառ չեն տակավին
Հազար ու բյուր սեղմ ու սաղմեր, որ դեղ են վաղն հայ ցավին,
Հազար-հազար, հազար ու բյուր , հազար ու բյուր բալիկներ,
Թե փլուզվես, ով խաղաղիկ՝ ումո՞վ դառնան... գալիքներ,
Յոթնապատիկ իմ ողջ տունը աղոթում է քեզ համար,
Ոչ թե առաջ իմոնց համար, այլ քեզ համար, ո´վ աշխարհ,
Այսօր ծիլ է, վաղը գալիք, մյուս օրը պտղակուտք:

Ով նեյտըրոն, քո պատյանը, դագաղն է ողջ մարդկության,
Թե մարդկության մռունչն համառ՝ չխորտակի քո ճամբան:
Վեր դայակւիր խաղաղությո´ւն, արևելքից արևմուտք՝
Մեղրազեփյուռ օդի փոխվիր՝ բխած բոլոր ծաղկունքից,
Չճերմակի ոչ մի թուխդ, հույսեր ծաղկեն քո քունքից,
Օդի փոխվիր, հյուսիսում էլ, հարվում էլ, ամենուր,
Ժողովրդվիր, ո՜վ բարություն, մերկ մի թողնի ոչ մի թուր:
Թե գեղեցկի սիրահար եմ՝ դու ես չքնաղն իմ դարի՝
Դու կույս մայր ես՝ դու ես միակ Աստվածամայրն աշխարհի:
Թե կանթեղ ես՝ ամեն մի սիրտ ձեթ է որ միշտ վառ մնաս,
Թե Մասիսի ձյունն ես՝ կուզեմ աղբյուր դառած գիրկս գաս,
Թե մայրիկիս աչքերն ես դեռ՝ կուզեմ վրաս միշտ նայես,
Թե ազգերը բալիկներ են՝ կուզեմ մոր պես փայփայես:
Թե լուսին եմ՝ արև ես դու՝ ես քո լույսով լույս կտամ,
Թե ցօղուն եմ խոստումների՝ դու ես ծաղիկն իմ խոստման,
Թե բարուր եմ՝ կյանքն է օրօցք, դու ես բալիկն իմ գրկած,
Թե բանակ եմ՝ դու ինձ ամրոց, դու ես վրանն իմ զարկած:
Թե ես թուր եմ՝ դու ինձ պատյան, թե երակ եմ՝ դու արյուն,-
Թե փեսա, եմ՝ դու ես միակ կույս հարսնացուս, իմ գարուն:
Թե քո փողն եմ տագնապահունչ՝ դու ես շունչս մշտահողմ,-
Թե սրինգ եմ՝ դու ես նվագն համասփյուռված ամեն կողմ ,
Ո´վ մանկածին խորին խորհուրդ, ո´վ մանկապահ, մանկահայր,
Ո´վ մանկաբարձ, մանկադայակ, մայրաստինք, մանկամայր:
Ո´վ մարդապաշտ խաղաղություն, էլ ո՞րն ասեմ քո մասին,
Մի երեսդ արեգակ է, մի երեսդ էլ դեռ լուսին:
Թե դու Մարսն ես՝ ինչպես լուսնին՝ քեզ նվաճել կտենչանք,
Դու իմ մի բուռ ժողովրդի Վանա ծովի անրջանք...