Jump to content


Photo

Ethnolinguistic Groups in Caucasus


  • Please log in to reply
18 replies to this topic

#1 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 22 November 2008 - 05:28 PM

Էթնոլեզվական խմբերը Կովկասում, Արեւելյան Անատոլիայում եւ Հյուսիսային Իրանում
Ethnolinguistic Groups in Caucasus, East Anatolia and North Iran
Этнолингвистические группы на Кавказе, в Восточной Анатолии и на севере Ирана

Attached File  Caucasus_Anatolia_Iran_ethnic.jpg   277.46KB   17 downloads


Էթնոլեզվական խմբերը Ղարս-Ախալքալաք-Թբիլիսի միջանցքում
Ethnolinguistic Groups at the Kars-Akhalkalaki-Tbilisi Corridor
Этнолингвистические группы в корридоре Карс-Аxалкалаки-Тбилиси

Attached File  Caucasus__Kars_Akhalkalaki_Tbilisi_ethnic.jpg   320.05KB   19 downloads



#2 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 24 November 2008 - 07:23 AM

Շնորհակալ եմ Ջաւախք,

Ցեղալեզուային այս քարտէսը ազգերի տեղաբաշխումը չի պատկերում, լեզուների տեղաբաշխումն է պատկերում, այլապէս Սեւ Ծովի արեւելեան ափը հայերի երանգով պիտի գունաւոր լիներ: Այսինքն՝ տարածքը կարող է հայերով բնակուած լինի, բայց քանի որ հայերէնը չէ նրանց խօսակցական լեզուն. չի նշուել քարտէսում: Աջարիայից հարաւ, արդի Թուրքիայում, վրաց լեզւով խօսողները նկատի առնուել են, Արդուին Խոփայի հայախօսները՝ ո'չ: Իսկ Սիրիայի հիւսիս արեւելեան տարածքը, չափազանցօրէն քրդախօս են պատկերել: Այսպէս կոչուած՝ Ադրբէջանում, թաթախօսները, ուտիախօսները չեն պատկերուել: Թաթերը՝ Սումգայիթից հարաւ, ուտիներն էլ Կուրի ձախափնեակում՝ Բուն Աղուանքի Նիժ, Վարդաշէն, Կուտկաշէն բնակավայրերում: Իսկ Լեզգերէնի գործածութեան տարածքը, կարծես թէ, արհեստականօրէն սմքուել է Սամուր գետի աւազանում:

Տեսնում էք չէ՞, Կովկասեան ահեղ լեռները ազգերի լեզուների ապաստան են եղել: Յաղթում է Ռուսերէնը, յաղթել է թուրքերէնն ու քրդերէնը: Մարդու ազգութիւնը ճանաչւում է իր գործածած լեզւով:

Ժամանակին մի ոմն իմաստուն, որը յարգւում է իր նման իմաստունների շրջապատում, մօտաւորապէս ասաց. «Ինչո՞ւ պահել, ժամանակ ու միջոց վատնել, երբ ի վերջոյ մանր ազգերի լեզուները յաղթւում են, աւելի լաւ չէ՞ սկզբից ընդունել ու գործածել հզօր ազգերի լեզուները:»

Զարգացնելով այս իմաստունի միտքը, եւ որպէս անխուսափելի հետեւանք նրա արտայայտած մեղաւոր մտքին, ինչո՞ւ պահել ազգերի ինքնորոշումը, ազգային պետութիւնները, դե՜հ, թող միանան բոլորը իրենցից մեծերին ու աշխարհը թող բաժանուի չորս թէ հինգ ուժեղների միջեւ:
Կոյրերի մէջ կոյր պիտի լինես, թէ չէ աչքդ կհանեն:

Edited by Johannes, 24 November 2008 - 11:51 AM.


#3 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 24 November 2008 - 09:00 AM

Ջաւախքի ու Աջարիայի միջեւ, սպիտակ երանգով ներկած տարածքը, որպէս՝ «The area of former Turk-metskhetian population (currently 350.000-400.000 worldwide)», պարզապէս հեռակայ նպատակ է հետապնդում, ապագայում մցխեթ թուրքերով բնակեցնելու համար: Բազմաթիւ վկայութիւններով տեղեկացած ենք, որ մցխեթական թուրքերի բնակավայրերը, այժմ բնակեցուած են տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներով, ուստի, տարածքը սպիտակով ներկելը, իբր անմարդաբնակ տարածք, մեղմ ասած ապատեղեկացում է:

Մցխեթ թուրքերը (պայմանական անունով), տարածքի Ոսմանեան տիրապետութեան ժամանակաշրջանին մահմեդականացած բնիկների, ինչպէս նաեւ ոսմանցի վերաբնակների յետնորդներն են:

Քարտէսագրութեան մէջ ընդունուած է սպիտակով ներկայացնել անմարդաբնակ տարածքները, ինչպէս Արագածի որոշ բարձրութեան լանջերը, Գեղամայ լեռների կատարները եւ այլն: Յետեւաբար, եթէ նոյնիսկ Վրաստանում որոշ տարածքներ անմարդաբնակ են, դա չի նշանակում որ նախկինում եղել են բնակելի, գուցէ միշտ էլ անմարդաբնակ են եղել եւ օգտագործուել լոկ՝ որպէս բարձր լեռնային արօտավայր:

Այդպէս են Տիբեթը եւ միւս բոլոր լեռնային երկրները, ի շարս՝ Կովկասի լեռնաշղթան մինչեւ որոշ բարձրութիւն: Անմարդաբնակ են եւս անապատները: Յովհան

Edited by Johannes, 24 November 2008 - 11:53 AM.


#4 Arpa

Arpa

    Veteran

  • Members
  • PipPipPipPipPip
  • 10,011 posts
  • Gender:Male
  • Interests:Culture

Posted 24 November 2008 - 10:08 AM

Այո: Տես սա:
Միակ լուծումը? Ամեն մի վերադաձող թուրքի գլուխը մարմնից անջատ յետ ուղարկել իրանց հայրենիքը, մեշխետիա, որեւիցէ դժոխք նա լինի?
Երբ այդ շուները Հայաստան արշաւեցին, մենք բազկատարած ողջագուրեցինք նրանց իբր հակակշիր Բիւզանթիոնի: Ապուշութեան սահմանը ուր է?
Եւ այսօր, մեր դիւանագէտները շտապեն ստանբուլ որտեղ մեր "հայրը/ ատա /բաբաջան" ասէ "մենք ձեր մայրերը 'սիրենք' ":
----
(November 21, 2008)
«Կովկասյան մեծ իրարանցում». ժողովրդագրական թուրքանպաստ փոփոխությունները Վրաստանում կարող են հանգեցնել Հայաստանի ավելի խորը մեկուսացմանը
Արիս Ղազինյան
«ԱրմենիաՆաուի» թղթակից
Published: 21 Նոյեմբեր, 2008
Ռուսաստանի հետ օգոստոսյան պատերազմի հետևանքները խոցելի դարձրին Վրաստանի Հանրապետությունը: Որոշ քաղաքագետների կարծիքով`այն կարող է մասնատվել: Ստեղծված իրավիճակը կարող է ազդել նաև Հայաստանի վրա:

Մասնավորապես, մեսխեթցի թուրքերին հայրենադարձելու` Եվրոպայի խորհրդի առջև Թբիլիսիի իշխանությունների ավելի վաղ ստանձնած պարտավորությունը կարող է սպառնալիք ներկայացնել Հայաստանին, քանի որ կարող է ամբողջությամբ մեկուսացնել Հայաստանը հյուսիսից:

Թուրքիան վաղուց է մտադիր ցամաքային ուղղակի կապ հաստատել Ադրբեջանի հետ (8 կիլոմետրանոց թուրք-ադրբեջանական սահմանը Նախիջևանում թեև անգնահատելի կարևորություն ունի թուրք-ադրբեջանական շահերի տեսանկյունից, սակայն Թուրքիայի կողմից չի ընկալվում որպես միակ ու վերջնական): Դիտարկելով հարցը Մոսկվայի ու Անկարայի դիրքորոշումների մերձեցման ֆոնի վրա` որոշ հետազոտողներ արդեն հնարավոր են համարում, որ կարող է կրկին հրատապ դառնալ հիմնականում հայաբնակ Սամցխե-Ջավախք մեսխեթցի թուրքերի վերադարձի հարցը:

«Մեսխեթցի թուրքեր» կոչվող էթնոլեզվական ընդհանրությունը ձևավորվել է երեք տարբեր լեզվաընտանիքների ներկայացուցիչներից.

Հնդեվրոպական` հայեր, հույներ, քրդեր
Կովկասյան` մեսխեր (վրացիներ)
Ալթայան` քիփչակներ, թաթարներ:

Տարածաշրջանի հենց այս խառնածին բնակչությունն էլ օսմանացման երկարատև գործընթացի հետևանքով, ի վերջո, ձևավորեց ինքնորոշված լեզվական ընդհանրություն` «Ախիսկա թուրքլարի» կամ «Ախալցխայի թուրքեր» ինքնանունով: Հետաքրքիր է, որ Ռուսական կայսրության փաստաթղթերում այդ ժողովուրդը հանդես է գալիս երեք հիմնական անվանումով` «մահմեդականներ», «թուրքեր» և «վրացի սունիներ»: Այս ժողովրդի ներկայացուցիչները վաղուց են նույնացնում իրենց թուրքերի հետ` անկախ սեփական էթնոգենեզից:

Ինչպես հայտնի է, դեռևս 1999-ին` Եվրոպայի խորհրդին անդամակցելիս, Վրաստանը պարտավորվել էր ապահովել հետապնդումների ենթարկված այս ժողովրդի հայրենադարձությունը, որի քաղաքական վերնախավը (հասարակության լայն շրջանների աջակցությամբ) 1941-1944 թթ. համագործակցել էր նացիստական Գերմանիայի հետ: Ակնհայտ է, որ Վրաստանի կողմից նման պարտավորություն ստանձնելու անհրաժեշտությունը նախաձեռնել ու թելադրել էր Թուրքիան:

Այս խնդիրը պահպանել էր իր հրատապությունն ընդհուպ մինչև օգոստոսյան պատերազմ: Դեռևս անցյալ ամռանը Վրաստանի խորհրդարանը հարկադրված էր առաջին ընթերցմամբ ընդունել «20-րդ դարի 40-ական թվականներին խորհրդային իշխանությունների կողմից բռնի տեղահանված անձանց հայրենադարձության մասին օրենքը»: Ինչո՞ւ էր հարկադրված:

Մեսխեթցի թուրքերի հայրենադարձությունն ու Սամցխե-Ջավախքում նրանց կոմպակտ բնակեցման հեռանկարը միշտ էլ ծայրահեղ ցավագին է ընդունվել Վրաստանի քաղաքական ուժերի կողմից, ընդ որում` մի շարք պատճառներով: Այդ շրջանում իրականացվող ժողովրդագրական քաղաքականության շրջանակներում, որի նպատակն է բարձրացնել վրացի բնակչության տոկոսային հարաբերակցությունը, մեսխեթցիների նախկին հողերն արդեն օգտագործման են տրամադրվել վրացի ընտանիքներին, ինչպես նաև փախստականներին Աբխազիայից ու Հարավային Օսիայից: Ըստ էության, այնտեղ իրականացվել է հողի սեփականաշնորհում, ընդ որում` ոչ վրացի բնակչության ներհոսքը ոչ մի կերպ չէր մտնում պաշտոնական Թբիլիսիի ծրագրերի մեջ: Ի թիվս այլ հանգամանքների, կենտրոնական իշխանությունների կարծիքով` մեսխեթցի թուրքերի վերադարձը շրջան կարող է վատացնել առանց այդ էլ լարված վիճակն այդտեղ և առաջ բերել տեղի հայ բնակչության վրդովմունքը` Ախալքալաքում տեղակայված ռուսական ռազմակայանի դուրսբերման ֆոնի վրա: Հանրապետության ղեկավարությունն օբյեկտիվորեն պատրաստ չէ դեպքերի նման շրջադարձին:

Այդուհանդերձ, Թուրքիայի ճնշման տակ այդ հարցը քննարկվել է ամենատարբեր ատյաններում և մակարդակներում: Օրինակ` 2006 թ. ապրիլին Թբիլիսիում անցկացվեց կոնֆերանս «Հարավային Վրաստանից տեղահանված բնակչություն. հայրենադարձության սկիզբ»: Կոնֆերանսում արձանագրվեց, որ պաշտոնական Թբիլիսիի և մեսխեթցի թուրքերի շահերը ներկայացնող և Թուրքիայի աջակցությունը վայելող կառույցների դիրքորոշումների միջև կան ակնհայտ հակասություններ: Վրաստանի պետնախարար Գիորգի Խաինդրավան թեև հայտարարեց, որ երկրի իշխանությունները ողջունում են մեսխեթցի թուրքերի վերադարձը, սակայն Թբիլիսին չի քննարկում նրանց տեղավորման հնարավորությունը բացառապես Սամցխեում (Մեսխեթիա):

Ըստ Խաինդրավայի հրապարակած նախագծի` հանրապետությունը պատրաստ է ընդունելու այն ընտանիքներին, որոնք իրենց պատմական հայրենիք են համարում ամբողջ Վրաստանը և ոչ թե նրա առանձին շրջանը: Ըստ այդ ծրագրի էլ որոշվել է հնարավոր հայրենադարձների բնակեցման գոտին` Կախեթիա, Իմերեթիա, Քարթլի և, մասամբ, Մենգրելիա: Վրաստանի այս դիրքորոշումն առաջ բերեց Թուրքիայի և Ադրբեջանի քաղաքական շրջանների խիստ վրդովմունքը: Հենց այդպիսի լարված մթնոլորտում էլ 2007 թ. հունիսի 22-ին Վրաստանի խորհրդարանը հարկադրված էր առաջին ընթեցմամբ ընդունել «20-րդ դարի 40-ական թվականներին խորհրդային իշխանությունների կողմից բռնի տեղահանված անձանց հայրենադարձության մասին օրենքը»:

Այս ամենը վկայում է, որ ընդհուպ մինչև օգոստոս այս հարցն իրոք հրատապ էր: Ավելին, համաձայն ընդունված օրինագծի` այն մեսխեթցի թուրքերը, ովքեր ցանկանում են Վրաստանի քաղաքացիություն ստանալ, պարտավոր են մինչև 2009 թ. հունվարի 1-ը ներկայացնել հայրենադարձի կարգավիճակ ստանալու համար անհրաժեշտ բոլոր փաստաթղթերը Վրաստանի հյուպատոսություն իրենց բնակության երկրում կամ Վրաստանի փախստականների կամ բնակեցման հարցերով նախարարություն: Այլ խոսքով` գործընթացը բավական աշխույժ էր:

Ակնհայտ է, որ Թուրքիան ամեն դեպքում ձգտելու է, որ իր «հայրենակիցներին» բնակեցնեն հենց Սամցխե-Ջավախքի սահմանամերձ շրջաններում`փորձելով այդ կերպ մեկ կրակոցով միանգամից երկու նապաստակ սպանել.

ա) Վրաստանի հարավում ստեղծել ամբողջական թուրքական գոտի, որը
կմիավորի Թուրքիան ու Ադրբեջանը
բ) ամբողջությամբ շրջափակել Հայաստանը:

Սամցխե-Ջավախքը, իրոք, կարևորագույն ռազմավարական նշանակություն ունի ոչ միայն Վրաստանի, այլև Հայաստանի համար: Բավրայի մաքսատունը, ըստ էության, Հայաստանի միակ ցամաքային ելքն է դեպի արտաքին աշխարհ, որն անցնում է ոչ մահմեդական բնակչություն ունեցող տարածքով: Տարածաշրջանի ազգագրական քարտեզում հայ պետականությունը մի յուրահատուկ անկլավ է թշնամական թուրք-ադրբեջանական օղակում: Հայաստանին հարակից Իրանի հյուսիսն ու Վրաստանի հարավը բնակեցված են հիմնականում ադրբեջանցիներով, որոնք օբյեկտիվորեն պոտենցիալ վտանգ են ներկայացնում: Ոչ ոք չի կարող ասել, թե ինչպես կպահեն իրենց այս խմբերը պատմական որոշակի հանգամանքների պարագայում:

Հենց այս ֆոնի վրա է, որ որոշ քաղաքագետներ հնարավոր են համարում այս խնդրի «վերակենդանացումը», որը, իրոք, կարող է ճակատագրական հետևանքներ ունենալ Վրաստանի համար: Սակայն դեպքերի նման զարգացումը հնարավոր է միայն ռուս-թուրք-ադրբեջանական մարտավարական գործընկերության պարագայում:

Ենթադրվում է, որ ներկայումս Ռուսաստանի տարածքում ապրում է մոտ 6000 մեսխեթցի թուրք: Նրանց թիվը Թուրքիայում ու Ադրբեջանում, համապատասխանաբար, 35.000 և 30.000 է: Այս ժողովրդագրական ցուցանիշներն իրենց գումարային արտահայտությամբ միանգամայն համեմատելի են շրջանի հայ բնակչության թվի հետ, ինչն էլ հենց հնարավոր է դարձնում Կովկասյան մեծ իրարանցումը:
----
(November 21, 2008)
“Big Caucasus Turmoil”: Pro-Turkic demographic change in Georgia may spell out Armenia’s deeper isolation
By Aris Ghazinyan
ArmeniaNow reporter
Published: 21 November, 2008
Fallout for the August war with Russia of Ossetia has left the Republic of Georgia vulnerable and, some analysts say, liable to severe division. The current condition also has potential implications for Armenia.

Specifically: An earlier commitment of Tbilisi authorities to the Council of Europe on the repatriation of Meskhet Turks appears to be a threat to Armenia as it may completely isolate Armenia from the north.

Turkey has long hatched plans on ensuring a direct overland link with mainland Azerbaijan (the 8-kilometer Turkish-Azeri border on the Nakhijevan section has a great strategic value from the viewpoint of Turkish-Azeri interests, but is not perceived by Turkey as the only and final one). Regarding the question against the background of tendencies for closer positions of Moscow and Ankara, some observers assume as possible that the problem of the return of Meskhet Turks to the currently mostly Armenia-populated Samtskhe-Javakheti province of Georgia will be given urgency again.

The nucleus of the ethno-linguistic community, called “Meskhet Turks”, was formed from representatives of three different language families:

Indo-European – Armenians, Greeks, Kurds;
Caucasian – Meskhs (Georgians);
Altay – Kipchaks, Tartars.

It is this mixed population of the area that in the process of a long Ottomanization eventually formed a self-determined linguistic community calling itself “Akhyska Turklari” – or “Akhaltskha Turks”. Interestingly, this people are mentioned in documents of the Russian Empire by three main names – Moslems, Turks and Georgians-Sunnites.

Representatives of this people have long identified themselves with Turks, regardless of their own ethno-genesis.

As is known, still at the accession to the Council of Europe in 1999, Georgia committed itself to ensuring the repatriation of this repressed people whose political elite (with support from broad strata) collaborated with Nazi Germany in 1941-1944. It is obvious that the necessity for Georgia to assume such an obligation had been initiated and dictated by Turkey.

This problem remained urgent up until the war in August. Still last summer the parliament of Georgia had to adopt in the first reading a law “On repatriation of persons forcibly displaced from Georgia in the 1940s of the 20th century by Soviet authorities.”

Why?
Repatriation and a prospect of a compact settlement of Meskhet Turks in Samtskhe-Javakhetia have always been taken by Georgian political forces very painfully for a number of reasons. By force of the special demographic policy being carried out in the area which aims at ensuring a percentile growth of the Georgian population, former Meskhtian lands have already been handed over to Georgian households as well as refugees from Abkhazia and South Ossetia for use. In fact, privatization of land was effected there and the inflow of non-Georgian population did not fit the plans of official Tbilisi. Apart from other things, the central authorities in Georgia deem that the possible return of Meskhet Turks to the province could aggravate the already existing tense situation and cause a strong indignation of the local Armenian population, especially against the background of the dismantling and withdrawal from Akhalkalaki of a Russian military base. The republic’s leadership is objectively unprepared for such a turn of events.

Nevertheless, this issue has been discussed at most various levels under pressure from Turkey. For instance, an international conference “Deported Population from southern Georgia – Beginning of Repatriation” was held in the Georgian capital of Tbilisi in April 2006. The conference stated the fact of the presence of apparent contradictions between the positions of official Tbilisi and Turkey-backed structures representing the interests of Meskhet Turks. Georgia’s then State Minister Giorgi Khaindrava, who spoke at the conference, stated that the country’s authorities welcomed the return of Meskhet Turks to Georgia, but noted that Tbilisi did not consider the possibility of their settlement exclusively in the region of Samtskhe (Meskhetia).

According to the state project published by Khaindrava, the republic is ready to accept only families who consider the whole of Georgia and not its separate region as their historical Homeland. In accordance with this scheme, the zone of population of potential immigrants was defined as Khakhetia, Imeretia, Kartli and partly Mengrelia. Such a position of Georgia caused sharp indignation in Turkish and Azerbaijani political circles. It is in this tense situation that on June 22, 2007, the parliament of Georgia had to adopt in the first reading a law “On repatriation of persons forcibly displaced from Georgia in the 1940s of the 20th century by Soviet authorities.”

All this testifies to the fact that up until August, this issue indeed remained urgent. Moreover, according to this adopted draft law, the Meskhet Turks wishing to acquire Georgian citizenship must until January 1, 2009 submit all documents necessary for receiving a repatriate status to Georgia’s consulates in the countries of their residence, or to the Ministry on Refugees and Settlement of Georgia. In other words, the process itself was quite an active one.

It is obvious that Turkey, in any case, will seek the settlement of “compatriots” in the bordering region of Samtkhe-Javakhetia, thereby gaining prospect of killing two birds with one stone:

a) to form an entire Turkic strip in the south of Georgia connecting Azerbaijan and Turkey;
cool.gif totally blockade Armenia.

Samtskhe-Javakhetia indeed has a major strategic importance not only for Georgia, but also for Armenia. The customs house in Bavra is, in essence, Armenia’s only land gateway to the outside world that joins a territory with non-Moslem population. On the ethnographic map of the region the Armenian statehood is a sort of enclave amid a potentially hostile Azerbaijani-Turkish surroundings. The north of Iran and the south of Georgia adjacent to Armenia are populated predominantly by Azeris who objectively pose a threat in the long term. No one can say how exactly these groups will behave depending on historical circumstances.

It is against this background that some analysts today admit the possibility of “reanimation” of the urgency of this problem that is indeed fraught with fatal consequences for Georgia. Such a turn of events is quite probable, however only in case of a Russian-Turkish-Azerbaijani tactical partnership.

At present, it is believed that 6,000 Meskhet Turks currently live in the territory of Russia. Their number in Turkey and Azerbaijan is estimated at 35,000 and 30,000, respectively. These demographic indices in total are closely comparable to the strength of the Armenian population there, raising the potential for future Caucasus turmoil.
© Copyright ArmeniaNow.com 2002-2008. All rights reserved.
Articles may be reproduced, provided ArmeniaNow.com is cited as the source

Edited by Arpa, 24 November 2008 - 10:30 AM.


#5 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 28 November 2008 - 07:30 PM

QUOTE (Johannes @ Nov 24 2008, 07:23 AM)
Շնորհակալ եմ Ջաւախք,

Շնորհակալութիւն, յարգելի Johannes։ Ինձ միշտ թվում է, որ մենք մի օր մի որեւէ նախագծում յամագործակցելու ենք։ Բայց դեռ չգիտեմ որ նախագծում…
։)


QUOTE (Johannes @ Nov 24 2008, 07:23 AM)
Զարգացնելով այս իմաստունի միտքը, եւ որպէս անխուսափելի հետեւանք նրա արտայայտած մեղաւոր մտքին, ինչո՞ւ պահել ազգերի ինքնորոշումը, ազգային պետութիւնները, դե՜հ, թող միանան բոլորը իրենցից մեծերին ու աշխարհը թող բաժանուի չորս թէ հինգ ուժեղների միջեւ:
Կոյրերի մէջ կոյր պիտի լինես, թէ չէ աչքդ կհանեն:

Այդպէս էլ կը լիներ. մարդկութւինը զօրեղի գերազանցութեան ազդեցութեան տակ վաղուց մի ազգ դառած կլիներ:

Սակայն մի բան կա, որ արգելում է դա:

Այդ արգելող յանգամանքն այն է որ ուժի ու զօրութեան չափանիշերն ու եւ դրսեւորումները բնաւ էլ յաւերժ չեն, եւ անընդհատ փոխվում են: Մի պահ եղաւ, որ մեր տարածաշրջանում կարծես թուրքերենն էր յաղթում, ու շուտով գրեթե բոլորը թուրքանալու էին: Սակայն կիսաքոչվոր ռազմիկները դարն անցաւ, ու շուտով օսմաններն իրենք ընկան ֆրանսախօս եւրոպացիների ոտքը: Այդ դարն էլ անցավ ու այժմ անգլերենն է իշխողը:

Այսինքն` փոքր ազգերը այնքան էլ դէմ չեն յալածական գառների նման վազել դեպի մեծ ազգերի փարախները, բայց փարախները իրենք անսասան չեն, երբեմն քանդւում են, ու կիսա-շուռտված կիսա-ասիմիլացուած գառների հերթական խումբ սկսում է շփոթուած մայելով վազել աջ ու ձախ:


#6 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 28 November 2008 - 07:38 PM

QUOTE (Johannes @ Nov 24 2008, 09:00 AM)
Ջաւախքի ու Աջարիայի միջեւ, սպիտակ երանգով ներկած տարածքը, որպէս՝ «The area of former Turk-metskhetian population (currently 350.000-400.000 worldwide)», պարզապէս հեռակայ նպատակ է հետապնդում, ապագայում մցխեթ թուրքերով բնակեցնելու համար: Բազմաթիւ վկայութիւններով տեղեկացած ենք, որ մցխեթական թուրքերի բնակավայրերը, այժմ բնակեցուած են տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներով, ուստի, տարածքը սպիտակով ներկելը, իբր անմարդաբնակ տարածք, մեղմ ասած ապատեղեկացում է:

Մցխեթ թուրքերը (պայմանական անունով), տարածքի Ոսմանեան տիրապետութեան ժամանակաշրջանին մահմեդականացած բնիկների, ինչպէս նաեւ ոսմանցի վերաբնակների յետնորդներն են:

Քարտէսագրութեան մէջ ընդունուած է սպիտակով ներկայացնել անմարդաբնակ տարածքները, ինչպէս Արագածի որոշ բարձրութեան լանջերը, Գեղամայ լեռների կատարները եւ այլն: Յետեւաբար, եթէ նոյնիսկ Վրաստանում որոշ տարածքներ անմարդաբնակ են, դա չի նշանակում որ նախկինում եղել են բնակելի, գուցէ միշտ էլ անմարդաբնակ են եղել եւ օգտագործուել լոկ՝ որպէս բարձր լեռնային արօտավայր:

Այդպէս են Տիբեթը եւ միւս բոլոր լեռնային երկրները, ի շարս՝ Կովկասի լեռնաշղթան մինչեւ որոշ բարձրութիւն: Անմարդաբնակ են եւս անապատները: Յովհան

ԱՅԴ սպիտակ մասը հենց անմարդաբնակ տարածքներն են: Դրանք Թռեղքի լեռնաշխթայի գագաթներն են, Գոդերձի լեռնաշղթան, Ջավախքի ու Սամսարի լեռնաշղթաները:

Իսկ ախսկա-թուրքերի տարածքները գտնւում են Ախալցխայի շուրջը ու դեպի Ախալքալաք տարածութեան վրա: Դրանք անբնակ ՉԵՆ այժմ: Գիւղերի մի մասը վրացական են դառել (շատ փոքր բնակչութեամբ սակայն): Մնացած մասը դատարկ են, բայց նրանց հողերը միացված են յարակից վրացական ու հայ գյիւղերի տարածքներին:


#7 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 29 November 2008 - 07:39 AM

QUOTE


Սակայն մի բան կա, որ արգելում է դա:

Այդ արգելող յանգամանքն այն է որ ուժի ու զօրութեան չափանիշերն ու եւ դրսեւորումները բնաւ էլ յաւերժ չեն, եւ անընդհատ փոխվում են: Մի պահ եղաւ, որ մեր տարածաշրջանում կարծես թուրքերենն էր յաղթում, ու շուտով գրեթե բոլորը թուրքանալու էին: Սակայն կիսաքոչվոր ռազմիկները դարն անցաւ, ու շուտով օսմաններն իրենք ընկան ֆրանսախօս եւրոպացիների ոտքը: Այդ դարն էլ անցավ ու այժմ անգլերենն է իշխողը:

Այսինքն` փոքր ազգերը այնքան էլ դէմ չեն յալածական գառների նման վազել դեպի մեծ ազգերի փարախները, բայց փարախները իրենք անսասան չեն, երբեմն քանդւում են, ու կիսա-շուռտված կիսա-ասիմիլացուած գառների հերթական խումբ սկսում է շփոթուած մայելով վազել աջ ու ձախ:



Ճիշտ էք:

QUOTE


ԱՅԴ սպիտակ մասը հենց անմարդաբնակ տարածքներն են: Դրանք Թռեղքի լեռնաշխթայի գագաթներն են, Գոդերձի լեռնաշղթան, Ջավախքի ու Սամսարի լեռնաշղթաները:

Իսկ ախսկա-թուրքերի տարածքները գտնւում են Ախալցխայի շուրջը ու դեպի Ախալքալաք տարածութեան վրա: Դրանք անբնակ ՉԵՆ այժմ: Գիւղերի մի մասը վրացական են դառել (շատ փոքր բնակչութեամբ սակայն): Մնացած մասը դատարկ են, բայց նրանց հողերը միացված են յարակից վրացական ու հայ գյիւղերի տարածքներին:



Շնորհակալ եմ լուսաբանութեան համար: Շատ կարեւոր շրջան է: Առաջին հերթին, վրացիք չպիտի թոյլ տան դրան: Ինձ թւում է այդպէս էլ վարւում են, չնայած, ինչպէս եղելոյթներն են ցոյց տալիս, վրացիք էլ բարի պտուղ չեն, ազգայնամոլ են: Այստեղ հայերն իրենց բնական դաշնակիցներն են. եթէ հասկանան:

Չեմ կարծում Ախսկա «ախալցխացի» թուրքերը կգան ու կտեղաւորուեն այդ շրջանում:

Եւրոպան, ՄԱԿ-ն ու աշխարհը. քանիցս որոշումներ են ընդունել. 1948-ից ի վեր, Պաղեստինից հեռացուած պաղեստինցիների (արաբ) տուն դարձի իրաւունքի մասին: Որոշումները մնացել են թղթի վրայ, քանզի հրէից պետութիւնը չի ընդունում այդ որոշումները: Նմանապէս՝ ու մանաւանդ որ երկար ժամանակ է անցել թուրքերի աքսորից ի վեր. դժուար թէ կարենան վերադառնալ:

Այս առթիւ, տեղին է նշել Հայաստան-«Ադրբէջան» խաղաղութեան համաձայնագրի ուշացման կարեւորութիւնը: Հայերից ոմանք հապճէպ խաղաղութիւն են ուզում, որքան շուտ այդքան լաւ, իբր կառաշարի «երկաթուղու» եւ նաւթագազամուղի տնտեսական ծրագրերից չզրկուելու համար: Նրանք ճուտի չափ խելք էլ չունեն:

Ըստ իս, որքան ուշ խաղաղութիւն հաստատի, այդքան բարենպաստ կլինի հայութեան գերագոյն շահին, քանզի ԼՂԻՄ-Արցախի ու ազատագրեալ Արցախի հողից հեռացած գաղութարարները կդժուարանան վերադառնալ. ծերացած կլինեն, իսկ նրանց զաւակները նոր երկրներում կամ «Ադրբէջանի» այլ շրջաններում գործ գտած ու հաստատուած: Նոյն ժամանակ հայը հողում ամուր նստած կլինի: Ուրեմն, ասածիս ճիշտ բանաձեւը. ո'չ պատերազմ, ո'չ խաղաղութիւնն է:



#8 Arpa

Arpa

    Veteran

  • Members
  • PipPipPipPipPip
  • 10,011 posts
  • Gender:Male
  • Interests:Culture

Posted 29 November 2008 - 09:45 AM

Իմաստուն խօսք երկուստեք:
Նմանապէս, մեր հապճէպը Եղեռնի հարցը լուծելու որ պիտի միայն օգտէ թուրքին, թէ նրանք մեծոգի առատաձեռն, սրբոց սուրբ ժողովուրդ են իսկ մենք, աղքատ մուրացկան, թուրքի սեղանին փշրանքին կարօտ:
Այո, այս իրավիճակը որքան տեւէ այնքան շահաւոր է մեզ համար: Տես մեր պապենական հողերի իրավիճակը- այսքան տարիներ վերջ միթէ դա բանկելի է մեզ համար: Մի քանի տարի առաջ, մի ընտանեկա հաւաքոյթի ընթացքին, մի տաքարիւն երիտասադ յայտարարեց որ մենք շուտով պիտի տիրանանք մեր պապենական հողերուն: Իմ համբերանքի սահմանին ես ասի Ինձ լաւ նայիր, ես Չինաստանի արքայ եմ, եսկարող եմ մի վայրկեանով վերագրաւել այդ հողերը: Պայուսակըդ պատրաստ է? Ոչ, ըսաւ նա, իմ արհեստը (ոսկերիչ) այդդտեղ չի քալի, եւ իմ երեխեքը Հայերէն չեն խօսում: Ամեկացիները կասեն -“Put your money where your mouth is”. Խփենք մեր բերանները եւ ցոյց տանք դրամը:
Հայաստանիտարածքը հաւասար է Բելճիքային 10 միլիոն բնակիչ, Տայուանին 25 միլիոն, Ամերիկայի Մէրիլէնտ նահանքին 6 միլիոն: Իսկ Հայաստանի բնակիչները 2 միլիոնից ալ պակաս, եւ պակսի ամեն վայրկեան: Մեզմէ որ մին պայուսակը պատրաստ սպասի? Վերագրաւել Անիէն մինչեւ Ատանա? Միթէ Հալէպցիները պատրաստ են վերադառնալ մի հարիւր քիլոմետրով անդին Այնթապ եւ Մարաշ?
Ինչվերաբերի Ճաւախքին: Չգիտեմ քանիներ ապրեն արէւմտեան սփիւրքում, բայց երեւի նրանց մի հոծ թիւը ապրի մոտաւոր սփիւրքում, Ռուսաստան: Տես սա ցաւալի վիճակը, ենթակարոյցի (infrastucture) խղճալի պատկերը: http://www.youtube.c...8...14E&index=4
Միակ ձեւը: Ճաւախեցիները ոտքի կանքնեն, խորտակեն Շիրակի սահմաննեըը, միանան Հայաստանին, ինչպէս Արցախեցիները ըրին: Գուցէ այն ատեն տելեթոններ կազմուին, լայն եւ արդիական խճուղիներ, նրբանցք(corridor) հաստատուինԱխալքալակի (Բատումի) եւ Կումրիյի միջեւ:

Edited by Arpa, 29 November 2008 - 09:52 AM.


#9 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 29 November 2008 - 04:59 PM

QUOTE (Johannes @ Nov 29 2008, 07:39 AM)
Չեմ կարծում Ախսկա ,ախալցխացիե թուրքերը կգան ու կտեղաւորուեն այդ շրջանում:

Johannes ջան, ես էլ կուզենայի էդպես մտածել, բայց հաշուի առ յետեւեալը`

1. Այո, վրացիները չեն ցանկանայ ախսկա-թուրքերի մասսայական վերաբնակեցում: Բայց վերջին դեպքերը ցոյց են տալիս, որ վրացինեիր ցանկութիւնը երբեմն առանձնակի արժեք չունի: Վրաստանի կախուածությունը թուրքերից գնալով խորանում է, ու մի քանի տարի յետոյ թուրքերը աւելի շատ լծակներ կունենան նրանց վրայ ճնշելու:

2. Որոշ սահմաններում վրացիները նույնիսկ կողմ են ախսկա-թուրքերի ներթափանցմանը: Այսօր Ջավախքում հայերը 90% են: Վրացիները դէմ չեն լինի, եթէ մի 20-30 հազար թուրք գայ, ու հայերի տոկոսը իջնի!!! Ես վրացական ֆորումներում ու վերլուծութիւններում էդպիսի մտքեր շատ եմ յանդիպել:

3. Ախսկա-թուրքերի մեջ շատ են թիւրքիզմի նուիրեալները: Օրինակ` ով յիշում է Ղարաբաղեան պայքարի առաջին տարիները, կը յիշի ախսկա-թուրքերի բազմահազար բնակեցումը… Ղարաբաղում, Խոջալույում եւ այլ գիւղերում: Այսինքն` դրանք յանուն թիւրքիզմի իդեալների պատրաստ են զօհեր տալ, ու “թեժ” կետերում ապրել:

4. Ախսկա-թուրքերի յետեւում կանգնած է ոչ թէ Հայաստանի նման մի կիասաղքատ երկիր, այլ Թուրքիան ու Ադրբեջանը: Եթե թուրքերը մի փոքր “օդանցք” գտնեն ախսկա-թուրքերին բերելու, ապա նրանց համար այնպիսի շռայլ պայմաններ կարող են սարքել, որ գան ամենատարբեր տիպի թուրքեր որտեղից ասես…

5. Աչքի առաջ է Ղրիմի փորձը, որտեղ ղրիմյան թաթարներին անընդհատ առաջ են խցկում, օգտուելով ռուսների ու ուկրաինացիների յակասութիւններից…

Էնպես որ, ես անյօգ լինելու քիչ յիմք եմ տեսնում:


#10 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 29 November 2008 - 05:10 PM

QUOTE (Arpa @ Nov 29 2008, 09:45 AM)
Միակ ձեւը: Ճաւախեցիները ոտքի կանքնեն, խորտակեն Շիրակի սահմաննեըը, միանան Հայաստանին, ինչպէս Արցախեցիները ըրին: Գուցէ այն ատեն տելեթոններ կազմուին, լայն եւ արդիական խճուղիներ, նրբանցք(corridor) հաստատուինԱխալքալակի (Բատումի) եւ Կումրիյի միջեւ:

Այս պահի յրամայականն է. աշխատատեղեր ստեղծելով պահպանել Ջաւախքի Հայութիւնը արտագաղթի վտանգից, ԵՒ յետամուտ լինել ջաւախահայութեան իրաւունքների ու ազային նկարագրի պահպանմանը: Քանի դեռ Ջաւախքում 90% հայ կայ, թուրքերի յաղթաթուղթը չի կտրի, ու Ջաւախքով “Թուրանի ճանապարհ” չի անցնի:

Ի դէպ, Ջաւախքի ճանապարհները արդեն վերանորոգւում են, որը յնարավորութիւն է տալու Սփիւռքին գնալու Ջաւախք, մասնակից լինելու Ջաւախքի կեանքին:
http://uk.youtube.co...h?v=qNmh_e6nyTY
http://uk.youtube.co...h?v=kHl_ePxqn8c


#11 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 01 December 2008 - 08:31 AM

Կարծեմ ջաւախահայերին տեղում ամրապնդելու, թուրքերի ծրագրերը խափանելու, ՀՀ.-ը անշրջափակ պահելու լաւագոյն միջոցը. ջաւախահայերից մեծաքանակ գնումներ անելն է: Անցեալում իմացանք՝ թէ Վրաց բանակը Ջաւախքից է գնելու կարտոֆիլի իր պահանջքը: Ինչո՞ւ Հայաստանը, իր ռազմավարական շահերի համար նոյնը չանի, գնելով՝ կաթ, միս եւ կարտոֆիլ, թէկուզ շրջանայինից էլ բարձր գներով, որպէսզի ջաւախահայը օգտուի ու հայրենիքում ապրելը շահաքրքիր լինի, չնայած՝ կասկածից վեր է նրա հայրենասիրութիւնը: Արտադրողը ջաւախեցի, իսկ արտադրուածը Made in Javakhk լինելը պայման:

Edited by Johannes, 01 December 2008 - 08:47 AM.


#12 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 05 December 2008 - 01:01 PM

QUOTE (Johannes @ Dec 1 2008, 08:31 AM)
Կարծեմ ջաւախահայերին տեղում ամրապնդելու, թուրքերի ծրագրերը խափանելու, ՀՀ.-ը անշրջափակ պահելու լաւագոյն միջոցը. ջաւախահայերից մեծաքանակ գնումներ անելն է: Անցեալում իմացանք՝ թէ Վրաց բանակը Ջաւախքից է գնելու կարտոֆիլի իր պահանջքը: Ինչո՞ւ Հայաստանը, իր ռազմավարական շահերի համար նոյնը չանի, գնելով՝ կաթ, միս եւ կարտոֆիլ, թէկուզ շրջանայինից էլ բարձր գներով, որպէսզի ջաւախահայը օգտուի ու հայրենիքում ապրելը շահաքրքիր լինի, չնայած՝ կասկածից վեր է նրա հայրենասիրութիւնը: Արտադրողը ջաւախեցի, իսկ արտադրուածը Made in Javakhk լինելը պայման:

Այո, այդ հասկանալի ու ոչ բարդ քայլերը կպահպանեն Հայկական Ջավախքը, ու թույլ չեն տա որ թուրքերը մուտք գործեն Ջավախք, կամ այնտեղով “Թուրանի ճանապարհ” անցնի Թուրքիայից Ադրբեջան։

Բայց այդ քայլերը չեն արվում։


#13 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 05 December 2008 - 01:04 PM

QUOTE (Javakhk @ Dec 5 2008, 10:01 PM)
Բայց այդ քայլերը չեն արվում։

Ինչո՞ւ, որպէսզի ապագայում լացելու մի պատճառ ե՞ւս լինի:
Ջաւախքը Սփիւռք չէ, ըստ այդմ ՀՀ քաղաքականութիւն պէտք է մշակի նրա հանդէպ:

Edited by Johannes, 05 December 2008 - 01:06 PM.


#14 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 11 December 2008 - 03:50 AM

QUOTE (Johannes @ Dec 5 2008, 01:04 PM)
Ջաւախքը Սփիւռք չէ, ըստ այդմ ՀՀ քաղաքականութիւն պէտք է մշակի նրա հանդէպ:

Ջաւախքի հարցում գոյութիւն ունի մի յակասութիւն հայկական ԵՐԿԱՐԱժամկետ եւ ԿԱՐՃԱժամկետ շահերի միջեւ.

- Մի կողմից ավելի քան յասկանալի է, որ Ջաւախքի պահպանումը որպէս հայկական տարածք (նոյնիսկ պաշտօնապէս Վրաստանի կազմում) մեծ կռուան է Հայաստանի դիրքը տարածաշրջանում ուժեղացնելու, եւ Հայաստանի հիւսիսով “Թուրանի Ճանապարհ” գծելու թույլ չտալու համար: Այսինքն` ամեն մի հայ էլ տեսականորեն կողմ է, որ Ջաւախքը` Վահան Տերեանի, Դերենիկ Դեմիրճեանի, Ռուբեն Տէր Մինասեանի, Շառլ Ազնավուրի, Լուսինէ Զաքարեանի, Կոմանդոսի, Քաջազնունու Հայրենիքը պահպանվի!

- Սակայն Հայաստանը ունի նաեւ կարճաժամկետ “օրուայ խնդիրներ”, ասենք, Վրաստանի տարածքով հայկական բեռների տեղափոխման գները, Վրաստանով անցնող գազատարի գօրծունեութիւնը, Վրաստանի ծովափերին հայաստանցի գօրծարարների գնած հողերը, եւ այլն…

Այս առումով. Հայաստանում քիչ չեն այն մարդիկ, որոնք ընդյանրապէս քիչ են յետաքրքրուած Հայ Դատի խնդիրներով, կամ Հայաստանի հեռու ապագայով, այլ սեփական շահն ու եկամուտն են յետապնդում: Իրենց պետք է, որ վրացիները իրենց վրա “մատ թափ չտան” Ջաւախքի առիթով: Նրանց յետաքրքիր չէ, թէ Ջաւախքում մի երկու տասնեակ հայ բանտն են գցւում, թէ ոչ… Նրանց յետաքրքիր չէ, թէ Ջաւախքում հայ աշակերտութեան թիվը արդեն երկու անգամ պակասել է:

Եւ բնական է, որ նրանց դա հետաքրքիր չէ, քանի որ նրանց հետաքրքիր չէ անգամ Զանգեզուրի դպրոցականների թւի նուազումը, կամ հենց Երեւանում անօրեն բանտարկուածների խնդիրները: Էլ ի՞նչ Ջաւախք…

QUOTE (Johannes @ Dec 5 2008, 01:04 PM)
Ինչո՞ւ, որպէսզի ապագայում լացելու մի պատճառ ե՞ւս լինի:


Այդ հաստավիզներին առանձնապէս 1915-ի լացելու առիթները յետաքրքիր չեն: Ի՞նչ Ջաւախք…




#15 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 11 December 2008 - 07:19 AM

Ուրեմն Հայաստանը պետական գործիչ չունի:

#16 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 13 December 2008 - 06:52 AM

QUOTE (Johannes @ Dec 11 2008, 08:19 AM)
Ուրեմն Հայաստանը պետական գործիչ չունի:

Դե, Հայաստանում կան ինչպես պետական գործիչեր, այնպես էլ Չպետական գործիչներ: Բայց կարեւորը դա չէ, այլ մի ուրիշ բան.

Եթե հիշենք, թէ ԻՆՉՊԵՍ եղավ, որ Հայաստանում հասարակությունը մեծ ուշադրություն սկսեց դարձնել, ասենք, Ցեղասպանության ճանաչման գործընթացին, կամ Ղարաբաղի պայքարին, կտեսնենք, որ դա ոչ թէ պետական այրերի ՀՐԱՀԱՆԳՈՎ եղավ, այլ հասարակական ճնշման տակ առաջացավ: Իսկ հասարակության համար ուղղորդիչ դեր կարարեցին ակտիվ մտավորականները: Առանց Զորի Բալայանի կամ Բակուր Կարապետյան Արցախյան շարժումը թույլ կլիներ, իսկ Ցեղասպանության ճանաչումը այդ արձագանքը չէր ունենա Հայաստանում առանց Խաչիկ Դաշտենցի կամ Պարույր Սեւակի:

Ուստի, մենք պետք է մեզ հասու միջոցներով հայ հասարակության մեջ տեղեկատվություն տարածենք Ջավախքի մասին ԱՆԿԱԽ պետական գործիչներից: Եթե Սփիւռքում շատերը չգիտեն անգամ թէ որտե՞ղ է Ջավախքը, կամ թէ ի՞նչն վտանգ է ողջ Հայության համար թուրք-մեսխեթցիների բնակեցումը Ջավախքում, ապա դա մեր մեղքն է, ոչ պետական այրերի…


#17 Johannes

Johannes

    Յովհաննէս

  • Nobility
  • 2,911 posts
  • Gender:Male
  • Location:Alép, Syrie

Posted 13 December 2008 - 09:06 AM

Համաձայն եմ մտաւորականների եւ հասարակական պահանջքի դերին, այնումենայնիւ՝ 30 տարին մեկ մակընթացող հայրենապաշտպան ալիքով, ռազմավարական նպատակ չի հետապնդւում:

Մեզ հետ, ազգային խնդիրների հետապնդումը մի քիչ քիմքի հաճոյքին ենթակայ է կարծես: Օրինակ երեկ, երբ թուրքի հետ բարեկամանալու հովը փչեց, սկսեցինք մեղմանալ, ու կարծես, Ցեղասպանութեան խնդիրը եօթներորդ կարգ մղուեց: Հիմայ երբ սթափելու ընթացքին մէջ ենք, թէ ի'նչն ինչ է, երեկի հայ-թուրք բարեկամութեան խանդավառներս սկսեցինք զրուցել Ցեղասպանութեան մասին:

Եղեռնի ու հայրենակորուստի խնդիրը ռազմավարական ու բարոյական խնդիր է, ու հետապնդուելու է անկախ նրանից՝ Հայ-թուրք սահմանը բա՞ց է, թէ՝ փակ, անկախ նրանից՝ մերոնք ու նրանք միասին կերուխում անո՞ւմ են, թէ՝ ո'չ:

Սա էլ կայ, Հայ պետականութեան ծնունդն ու պահպանումը, այնքա՜ն ցաւատանջ երկունքով է տեղի ունեցել, ու այնպիսի՜ օրապահիկային հարցերով է խճճուել, որ, մեր պետական այրերը ժամանակ չեն ունեցել իրենց շրջապատի խնդիրներով, -թէպետ ազգային,- զբաղել: Ինքնագոհ համոզումով, իբր Ազգային Հայեցակարգ է մշակուել, հանդէպ x, x, x երկրների: Ու պատկերացրու, այդ հայեցակարգը ստեղծուել է, չգիտեմ ինչ միջազգային կազմակերպութեան պահանջքով...

Ժողովուրդը մտաւորականների զգաստութեամբ կարող է պահանջել, սակայն ազդեցիկ կարող է լինել միայն պետութիւնը, իր տեսանելի ու անտեսանելի ձեռքերով: Որքան ուժեղ ու ամրապինդ լինի մի պետութիւն, այնքան նրա թեւը երկար կլինի: Պետութիւնը, իր ձեռքում է կենտրոնացրել երկրի ու ժողովուրդի ողջ ներուժը, հարստութիւնը, իշխանութիւնը:

Մի ուրիշ բան էլ կայ: Ճի'շտ է՝ մտաւորականութիւնը ճիշտ ուղու վրայ է դնում ժողովուրդի պոռթկումը, բայց, գուցէ ժողովուրդը ճնշուած է եղել՝ ասենք անգործութիւնից, բայց մի պատրուակ է ուզում պոռթկալու համար, ու մտաւորականների մէջբերած ազգային խնդիրը բաւական բարոյական ու արդարացի է լինում ժողովուրդի ցասումը արդարացնելու համար: Սա շատ վտանգաւոր է, այսինքն՝ ազգային խնդիրների շահագործումը իշխանափոխութեան համար: Ազգային խնդիրների հետապնդումը ժողովրդային լայն խաւերի իրական պահանջքն է լինելու, որպէսզի պայքարի կէսում պայքարողների ու դիմակայողների քանակը մեկ-չորորդի չիջնի:

«Արցախը մերն է» գոռացողների քանի՞ տոկոսը Արցախում յայտնուեց, կամ թիկունքում կռուեց, ու քանի՞ տոկոսը միլիոնատէր դարձաւ ազգային ազատագրական պայքարի ընթացքին, մինչ նահատակների երեխաները սառամանիքում ցրտից պպզալով մեծանում էին: Կարծում եմ՝ այս անբարոյական անհաւասարութեան ու պետական ինչքի բացայայտ կողոպուտի իրողութիւնը, ռազմավարական նպատակների իրագործման ճամփին մեծ խոչընդոտ է: Ապագայի հայրենասէրն ու ազատամարտիկը նկատի է առնելու վերոյիշեալը, ու ըստ այդմ գնալու է... կամ՝ չի գնալու:

Մեր ազգը սիրում է պատրանքները: Դրանցից մեկն էլ, իբր, բոլոր հայերը օրհասին միանում ու յաղթում են: Յաղթանակը կերտւում է տասնեակ տարիների յաղթանակի պատրաստութեան ընթացքին, իսկ օրհասն ընդհանրապէս չպէտք է հասնի:

Ժամանակին, «Հայաստանասէր» յորջորջուող հայեր, որոնք նաեւ կոչւում էին «Առաջդիմական», ասում էին թէ այժմու Հայաստանի տարածքը՝ երեսուն հազարիկ կիլոմետրիկ, բաւարար է մեզ: Չէ՞ որ Լիբանանը տաս հազար, չգիտեմ որ թագաւորութինը քանի հազար է ու մարդիկ ապրում զարգանում են:

Հայաստանի Անկախ Հանրապետութեան կեանքը ապացուցեց, որ նրանք սխալուել են, սխալւում են:
Գոյատեւման ու բաւարար լինել-չլինելու համար, երկիրը իր տարածքի տարողութեամբ չի բնորոշւում, այլ՝ թէ որքա՞ն է այդ երկիրը իր ամբողջական աշխարհագրական ու տնտեսական կազմով է միաձոյլ:


Հայաստանը ե՞րբ է Հայաստան եղել, ու կարողացել է զարգանալ իր այժմու տարածքային կազմով: Մրջիմը, կամ մրջիւնը, իր փոքրամարմնով, ամբողջական մարմին-օրգանիզմ է, նմանապէս փիղը: Փղից չի կարելի պահանջել ապրել ու զարգանալ մրջիւնի չափսերով: Հայաստանը Հայաստան է եղել ու կարողացել է զարգանալ, ողջ Հայկական Բարձավանդակի մի պետութեան, -կամ բաց սահմանի,- մէջ լինելով: Եթէ թուրքիան ու «ադրբէջանը» սահման պիտի չի բանան. պէտք է վերանան: Պարզ տրամաբանութիւն: «Հազար օտար մօր աչքը թող լայ, բայց ոչ մեր մայրերի աչքերը»: Անհող, քարքարուտ, լեռնային, անծով ու թշնամիներով շրջապատ Հայաստանը չի կարող ապրիլ:

Մեր ժողովուրդի հայրենասիրութեան փուչիկութեան մի ուրիշ վառ ապացոյցն էլ, վերջերս կազմակերպուած տելեթոնն է: Բագուի՝ երկու օրում, երկու տակառ նաւթ վաճառելով գոյացրած 35 միլիոնը, մենք ազգովին հաւաքեցինք ու ամպագոռգոռ յայտնեցինք, թէ աննադէպ մասնակցութիւն է եղել: Պարզուեց, որ «աննախադէպ մասնակցութիւնը» նման է երգչին տրուած քաւորի փողին, որ ի լուր ասւում է 10, բայց տակից տրւում է 5: Պարզուեց որ մի դաս հայ, Tհanks giving-ի կատակ է արել:

Ուստի, սիրելի հայրենակից, պայքարումդ վստահիր աշխարհի հայութեան նեցուկին, բայց շատ մի վստահիր, այնպէս որ ժամանակին վստահեց Սասնոյ հայութիւնը:



#18 Arpa

Arpa

    Veteran

  • Members
  • PipPipPipPipPip
  • 10,011 posts
  • Gender:Male
  • Interests:Culture

Posted 04 February 2009 - 09:57 AM

Once again, please take this with a grain of salt. See where the news is coming from.
To see what is what and what is where, go to post #1 above and see the maps.
========
QUOTE
FORMER ADVISER OF VLADIMIR PUTIN: "JAVAKHETI AND MARNEULI ARE OFFERED TO ARMENIA AND AZERBAIJAN RESPECTIVELY WHILE DIVIDING GEORGIA"
Today.Az
03 February 2009 [14:21]
"Russian powers have committed a planned and well prepared aggression
against Georgia", said former adviser of President Putin on economic
issues Andrei Illarionov.
He considers that the analysis of a great many of facts, allows to
draw a conclusion that one of the most important goals of the working
Russian leadership was attainment of a political control over Georgia
and in case this goal is not reaches - its disintegration.
"Disintegration of Georgia seems to remain among the main
goals. Georgia's split would mean appearance of independent and
semi-dependent Abkhazia and South Ossetia, as well as Ajaria,
Samegrelo, Javakheti, Imereti, Kvemo-Kartli region around Marneuli. It
is clear that Javakkh and Marneuli are offered to Armenia and
Azerbaijan respectively, Similar approach in 1938 was applied by Nazy
Germany against Czechoslovakia", considers Illarionov.

=====
Another view.
-----
QUOTE
THE LATEST DEVELOPMENTS IN DJAVAKHQ: CHALLENGES AND RESPONSES
"Noravank" Foundation
03 February 2009
On January 30 in "Noravank" foundation round table meeting "The latest
developments in Djavakhq: challenges and responses" was arranged.
Different experts, analysts and representatives of non-government
organizations took part in that round table meeting.
The director of "Noravank' foundation Gagik Harutyunyan delivered
the introduction. G. Harutyunyan mentioned the importance of the
problem of the Armenians in Djavakhq and said that the war in the
August 2008 showed that the Republic of Armenia is very important
factor for the security of Georgia. He also pointed out some key
omissions in the approach to the above mentioned problem, i.e. the
absence of conceptualization, overall information and researches on
that issue. "It looks like the authorities show enough political
will concerning those problems, but it is also necessary to boost
overall and deep researches in different scientific institutions",
- said Harutyunyan.
The expert of "Noravank" foundation Tamara Vardanyan presented the view
of Armenians of Tbilisi to the problems of the Armenians of Djavakhq.
The contributor told that the most common perception of the problem
reduces itself to the opinion that Armenians of Tbilisi occurred in
the situation of hostages because of that problem with Djavakhq. The
contributor mentioned that there is also an opinion, which is more
perceptible and realistic and according to it Armenians of Djavakhq
are security assurance for Armenians of Tbilisi.
The report by the expert of "Noravank" foundation Vahram Hovyan was
devoted to one of the main issues, which is periodically arisen
in different social and political quarters, i.e. the probable
return of Meskhetian Turks to Georgia. He presented information
on their population, identity and the possibility of their return
to Georgia. The spokesman said that in accordance with the official
Georgian sources their consulates in different countries had received
about 900 claims from Meskhetian Turks who wanted to return, but
according to Russian and Azerbaijani press that number is bigger.
The report by Robert Tatoyan, the program coordinator of "Erkir" union,
touched on the issue of the problem of Armenians of Djavakhq in the
context of the norms of international law. The claims of Armenians
of Djavakhq are in the field of regulations of international law
on the protection of the rights of ethnic minorities. The spokesman
presented measures carried by "Erkir" union, touched upon the arrests
in Djavakhq, judicial violations and the moral atmosphere caused by it.
The reports were followed by active discussions. A number of
stereotypes, misunderstandings and mistakes, which are peculiar
to different Armenian social and political quarters, were poin ted
out. Some of them were marked out:
1. Allegedly there is no problem of protection of Armenians in Djavakhq
2. The raising of Djavakhq problem will damage Artsakh issue
3. Georgia has powerful leverage on Armenia
4. Georgia's ally countries allegedly will not give a way to the
demands of Armenians of Djavakhq and e.t.c.
The experts uniquely denied those wrong perceptions.
Summarizing the discussion T. Vardanyan formulated following results:
The moment came when we should publicly accept on the analytical,
research and state levels that there is the factor of Djavakhq problem
in the relations between Armenia and Georgia.
When we accept the existence of that problem we should reconsider
our tactics, which is now situational. It should be preventive.
Non-government organizations has depleted their resources as there
have been many seminars, discussions and press-conferences arranged
but there are no changes for the better. Thus we need state approach
to this problem and state's support for the public opinion, which
has already been formed, especially if Georgian side's actions are
rather coordinated, consistent and are implemented on state level.




Edited by Arpa, 04 February 2009 - 10:14 AM.


#19 Javakhk

Javakhk

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 81 posts

Posted 25 April 2009 - 02:37 AM

Arpa jan, the texs you entioned so show that other powers (Russia, Turkey, etc...), too, have their interests around Javakhk. So we must be careful.




0 user(s) are reading this topic

0 members, 0 guests, 0 anonymous users