Yes! You are right on the money. In traditional Armenian orthography, «իւ» is pronounced either /ju/ or /ʏ/ (symbols are in the International Phonetic Alphabet) depending on context. For example, իւղ (oil) is pronounced [juʁ], while գիւղ (village) is pronounced [kʏʁ] (NOT [kjuʁ]!!).
I'm glad that Armenians were able to resist the attempt to Russify and then destroy the Armenian orthography. Other Soviet Republics were not as steadfast in protecting their linguistic culture: Belarussian traditional orthography was destroyed by the Soviets:
http://www.hri.org/n...0.rferl.html#25
Շահան,եթե
Կուղացի Համպոյին դունը գռիվ էր ինգեր, ապա կՈՒղ...
Ինձ մոտ այն տպավորությունն է ստեղծվում, որ շատերը երբեք չեն լսել կենդանի գրական հայերեն և իրենց գիտեցած հայերենից ելնելով, առանց դույզն իսկ կասկածելու(կներեք, գուցե դո՞ւզն ) սկսում են նույնիսկ հայերեն հնչյունաբանություն(հնչիւնաբանութիւն) սովորեցնել:
Ռուսախոս հայերը տի-ն արտասանում են ծի ու երբ սկսում են հայերեն խոսել, ապա նանց մոտ Տիրանը դառնում է՝ Ծիրան, Տիգրանը՝ Ծիգրան, տիկինը՝ ծիկին և այլն: Ինձ թվում է, թե օտարության մեջ ծնված- մեծացած հայերի մեջ ևս տեղի է ունեցել նմանատիպ հնչյունական խոտորում:Այլապես գիւղը պետք է նրանց մոտ ևս հնչեր գյուղ և ոչ թե ՝ գՈՒղ,
հնչիւն = հնչՅՈՒն, որովհետև եթե ասենք հնչուն, ապա գոյականը կդառնա ածական: Իսկ դրանք տարբեր բաներ են:Օրինակ՝
Քայլում էր հանգիստ, նիրհած գիշերով, հնչուն զանգերի անուշ ղողանջով...
Զանգակներն, ասես, հեկեկում էին և ծորում հատ-հատ հնչուն արցունքներ...
Ավ.Իսահակյան
Եվ մութ այրերից մամռոտ ժայռերի,
Թավուտ ծմակի լոին խորքերից,
Մանուկ հասակիս հնչուն ծիծաղի
Արձագանքն ահա լսում եմ նորից։
Թնդում է զվարթ աղմուկը բինի,
Բարձրանում է ծուխն իմ ծանոթ ուրթից
Ու բոլորն, ահա, նորից կենդանի
Ելնում են աշխույժ վաղորդյան մ ութից,
Ու թա՜րմ, ցողապատ լեռների լանջում...
Սուս... ակա՛նջ արա,–֊ հովիվն է կանչում.
Հ.Թումանյան
ԷԼԵԳԻԱ
Մեռնում է օրը։ Իջավ թափանցիկ
Մութի մանվածը դաշտերի վրա.
Խաղաղ-անչար է, պայծառ գեղեցիկ,
Անտրտունջ նինջը մահացող օրվա...
Պարզ ջրի վրա եղեգը հանդարտ
Անդողդոջ կանգնած էլ չի շշնջում,
Լռին խոկում են երկինք, գետ ու արտ,
Եվ ոչ մի շարժում, ու ոչ մի հնչյուն...
Ես կանգնած եմ լուռ, անչար է հոգիս,
Թախիծս խաղաղ անուրջի նման.
Էլ չեմ անիծում ցավերը կյանքիս,
Էլ չեմ տրտնջում վիճակիս ունայն...
Վ.Տերյան