Posted 01 June 2007 - 09:27 AM
Շնորհակալություն Ռոմեոյին
Ախտորոշում
- Այ մարի, ըշկիս(աչքիս) լավ չես էրեվա, հայդե, նստե ավտոն, տանիմ քաղաք, բալիցա(հիվանդանոց), թող դոխտուրը(բժիշկ) աշե(նայե):
- Քա հըբը թոռներուս վե՞վ աշե:
- Հայդե, աշող կըլլի:
- Հա, մարի ջան, դոխտուրը ի՞նչ ըսավ, ի՞նչ դիագնոզ թրեց:
- Էլ մի հարցնե, բալա ջան: Մարթու չըսես, չէ նը գեղին մեչը խայտառակ կըլլինք:
Էս հասակիս էման հիվնդութունըմ ըսավ, կամընչեմ օր ըսեմ:
- Է ըսե լը աշենք, ըսե:
- Ինչ ըսեմ, բալա ջան, ըսավ "էս կլրոզ է": Մեննըկ մարթու չըսես, խայտառակ կըլլիմ:
Փոխադարձ հաճոյախոսություններ
Մեր գեղը թաղում կըլլի: Թաղմանը դրկից գեղեն Պողոսն ա կը մասնակցե: Թաղման վերչին Պողոսը մեր գեղացի Անթիկին կշտի կը քաշե ու կսե.
- Անթիկ ջան, շատ լավ գերեզմննոց էք սարքել, պատերը, ծառները, գերեզմննուն քարերը: Հըմը քիչըմ նեղվացք է, տեղը պզտիկ է:
Անթիկին էդ խոսքերը դուր չի քա, հըմը ձեն չի հանե:
Ուրուշ անքամըմ Պողոսենց գեղը անցավոր կըլլի ու Անթիկը ներկա կըըլի թաղմանը: Թաղման վերչին էնիկա կշտի կը քաշե Պողոսին ու կըսե.
- Պողոս, ճիշտ օր շատ լավ գերեզմըննոց ունիք, շատ տեղը տեղին, շատ ճաշակով, հըմը մե բանը լավ չէ:
- Ի՞նչը, Անթո ջան, - զարմանա կը Պողոսը:
- Քիչըմ նոսր է: Քիչմ օր սխցընեք(խտացնեք), շատ լավ կըըլլի,- կըսե Անթիկը:
Ոչխարի գնորդը
Դրկից գեղեն մեր գեղը օշխար (ոչխար) առնող քուքա: Գեղին մեչը հարցնե կը, տը(թե) օշխար վեվ ունի՞:
Գրիշա պապը կըսե.
- Ես ունիմ:
- Կյնանք տեսնի՞, - հարցընե կը միշտըրին(գնորդը):
- Ինչի չէ, կյնաք: Էրթանք:
Կերթան Գրիշայենց տունը, մտնին կը օշխըրնոցը: Միշտըրին կաշե օշխըրներուն ու հարցընե կը.
- Այնի սեվ դմկվորը քանիսով կուտա՞ս:
- Էդիկ չեմ ծախե:
- Հըպը այսի մեկալը՞:
- Էդիկա չեմ ծախե:
- Է հպը վերիկ կը ծախե՞ս, - զարմանակը միշտըրին:
- Հեչ մեկնա չեմ ծախե:
- Ծո չես օր ծախե, ինչի՞ փերիր տուն հասուցիր:
- Է դու ըսիր վե՞վ ունի օշխար, ըսի՝ ես: Ըսիր կյնա՞նք տեսնի, ըսի՝ կյնանք:
Գրիշա պապը տեսնի կոր(= կը, որ) մարթը իրմեն նեղեցել է հընըկին(կատակի) համար, կըսե.
- Հերսըդ էլա՞վ: Արի, արի հարուրական զայնենք(հարյուր գրամ օղի խմենք), հերսըդ կիշնի: