Ալեքսանդր Շիրվանզադե
(1858 - 1935)
Հայ ռեալիստական արձակի խոշորագույն ներկայացուցիչ Ալեքսանդր Շիրվանզադեն ( Ալեքսանդր Մինասի Մովսիսյան) ծնվել է 1858 թվականին, Շամախի քաղաքում: Սովորել է տեղի հայկական թեմական դպրոցում, ապա՝ քաղաքային երկդասյան դպրոցում: Մանկության ու պատանեկության տարիներին շատ դառնություններ է կրել: Բազմաթիվ դժվարություններ է հաղթահարել նաև Բաքվում եղած ժամանակ, ինքնակրթությամբ լրացրել է ուսումնասիրության պակասը:
Շիրվանզաեյի վրա մեծ ազդեցություն է թողել ռուս գրականությունը, որն այնպես սիրով ու ջերմորեն է կարդացել, ուսումնասիրել:
1883 թվականին Շիրվանզադեն տեղափոխվում է Թիֆլիս և լիովին հրատարակում է Նամուս վեպը ( 1885 թ.), որը նրան համբավ է բերում գրական աշխարհում: Այնուհետև տպագրում է հայ ռեալիստական արձակի գլուխգործոցներից մեկը՝ Քաոս վեպը (1898 թ.):
Արտասահմանում եղած տարիներին Շիրվանզադեն հոգու բոլոր թելերով կապված էր Հայաստանի հետ, ապրում էր նրա ցավերով ու հոգսերով և իր ժողովրդի իսկական փրկությունը տեսնում էր Մեծ հոկտեմբերի վեհ գաղափարների հաղթանակի մեջ:
Շիրվանզադեն վախճանվեց 1985 թվականին:
Մեծ են Շիրվանզադեի ծառայությունները հայ գրականությանը: Նա մի նոր աստիճանի բարձրացրեց հայ թատերգությունը: Նրա Պատվի համար դրաման, Մորգանի խնամին կատակերգությունը և մյուս պիեսները դրա վառ ապացույցն են: Արտիստը Շիրվանզադեի լավագույն երկերից է, որը գրված է բարձր արվեստով: Այս ստեղծագործության մեջ նա կերտել է բազմաթիվ հուզիչ պատկերներ, սրտառոչ նկարագրություններ, որոնք մի առանձին հմայք են հաղորդում երկին:
Շիրվանզադեի ռեալիզմը, բուրժուական հարաբերությունների անողոք քննադատությունը, կյանքի ճշմարտացի պատկերման հետևողականությունը և բազմաթիվ այլ հատկանիշներ նրան դասում են մեծ գրողների շարքը: