36 replies to this topic

[Nané]

Best Armenian poem ...???
picking only one would be an insult to all the rest ...

(yes, i am still alive )

[sen_Vahan]

Armenian poetry is very diverse!
Sometimes very lyric - Petros Duryan, Vahan Teryan,...., sometimes very patriotic - Sevak,Sahyan,Varugan,...,sometimes full of philosophy - Charenz,for example.

Inchu apshaz es,lchak,
U chen haytar ko alyak,
Mite haylvud mech anzkav
Gechuhi m' nayezav...

If I could write in Armenian I would be happy. Can anybody help me to find a popular Armenian font?

[Arpa]

Of course Lchak is also by the immortal Petros.


ÈÖ²Î


ÆÝãá±õ ³åß³Í »ë, ÉÁ׳Ï,
àõ ã»Ý ˳Ûï³ñ ùáõ ³É»³Ïù,
ØÇÿ ѳÛÉõáÛ¹ Ù¿ç ³ÝÓϳõ
¶»ÕáõÑDZ ÙÁ ݳۻó³õ£

ºõ ϳ٠ÙÇÿ ÏÁ ½Ù³ÛÉDZÝ
²É»³Ïù¹ »ñÏÝÇ Ï³åáÛïÇÝ,
ºõ ³ÛÝ ³ï»Ý Éáõë³÷ÃÇÃ
àñù ÝÙ³ÝÇÝ ÷Áñ÷áõñǹ£

ػɳٳÕÓáï È×³Ï ÇÙ,
ø»½ Ñ»ï ÁÉɳÝù ÙÁï»ñÇÙ,
êÇñ»Ù ù»½Ç å¿ë »ë ³É
¶ñ³õÇÉ, Éé»É áõ Ëáϳɣ

à°ñù³Ý áõÝÇë ¹áõ ³ÉǪ
ֳϳïë ³°ÛÝù³Ý ËáÏ áõÝÇ,
à°ñù³Ý áõÝÇë ¹áõ ÷Áñ÷áõñ,
êÇñïë ³°ÛÝù³Ý Ëáó áõÝÇ µÇõñ£

²ÛÉ »Ã¿ ·á·¹ ³É ó÷ÇÝ
´áÛÉùÝ ³ëï»Õ³ó »ñÏÁÝùÇÝ,
ÜÁÙ³ÝÇÉ ã»°ë ÏÁñݳñ ¹áõÝ
Ðá·õáÛëª áñ ¿ µáó ³ÝÑá¯õÝ£

Ðá¹ ³ëïÕ»ñÁ ã»°Ý Ù»éÝÇñ,
̳ÕÇÏÝ»ñÝ Ñá¹ ã»°Ý ÃáéÙÇñ,
²Ùå»ñÁÝ ã»°Ý ÃÁñç»ñ Ñá¹,
ºñµ Ë³Õ³Õ ¿ù ¹áõ »õ û¹£

ÈÁ׳°Ï, ¹áõ »ë ó·áõÑÇë,
¼Ç Ã' Ñáí¿ Ù'³É ËáñßáÙÇë,
¸³ñÓ»³É Ëáñùǹ Ù¿ç ËÁéáí
¼Çë ÏÁ å³Ñ»ë ¹áÕ¹Õ³Éáí£

Þ³ï»ñÁ ½Çë Ù»ñÄ»óÇÝ,
§øÁݳñ Ù'áõÝÇ ëáëϦ - ÁëÇÝ.
ØÇݪ §¸áÕ¹áç ¿, ·áÛÝ ãáõÝǦ-
ØÇõëÝ ³É Áë³õ. - §ÎÁ Ù»éÝǯ¦£

àã áù Áë³õ. - §Ð¿¯ù ïÁÕ³Û,
²ñ¹»ûù ÇÝãá±õ ÏÁ ÙÁ˳Û,
»ñ»õë ÁÉÉ³Û ·»Õ³ÝÇ,
¿ áñ ëÇñ»Ù, ãÁÙ»éÝǦ£

àã áù Áë³õ. - §ê³ ïÁÕÇÝ
ä³ïé»°Ýù ëÇñïÁ ïÁñïÙ³·ÇÝ,
ܳÛÇÝù ÇÝ㻯ñ ·ñáõ³Í ϳÝ...¦
- ÐáÝ Ññ¹»Ñ ϳÛ, á°ã ٳﻳݣ

ÐáÝ Ï³Û ÙáËǯñ... ÛÇ߳ﳯÏ...
²É»³Ïù¹ Ûáõ½Ç¯Ý ÃáÕ, ÈÁ׳°Ï,
¼Ç ùá Ëáñùǹ Ù¿ç ³ÝÓϳõ
Úáõë³Ñ³ï ÙÁ ݳۻó³õ...£

äºîðàê ¸àôðº²Ü
1871


[ February 14, 2002: Message edited by: Garo ]

[sen_Vahan]

Thank you , Arpa!
Unfortunately, I was not able to read what you have written since I do not have an Arm Font but I think it was "Lchak" in Armenian.

What about Mezarenz's "Sirel"?
Pung m' nayvazk,buyl m' gpit,
Tura m' khosk dutez im sirt...

Or Teryan's
Es kangnaz em vayri gayri katarin,
Barzr-barzr, heravor u menavor,
Aynteg zazum der nirhum en dasht u zor,
Der havar e aynteg dagan u lrin.

Sakayn shutov katarneriz heranist,
Arevn aynteg hur ktapi ev voski....

Or
Es sirum em mtnshag' nrbakert,
Erb amen inch erazum e fogu het,
Erb amen inch horhrdavor u hohun,
Znorum e kapuyt muti ashcharum...

Or
Noriz anzrev, mshush,amp,
Tahiz anhun, thrank hez,
Ashun, kez inch knkshutyamb,
Inch ergerov ergem kez...

Or Sevak's "Mor dzerker'"

Ays dzerker', mor dzerker',
Hinavurz u nor dzerker',
Incher ases, vor chen arel ays dzerker',...

Or Charenz's "Lusampopi pes agchik"

Lusampopi pes agchik astvazamor achkerov...

Eeeeeh, you cannot determine what is the best armenian poem...

[SAS]

Vahan,

ayd banasteghtsutyun@ Duryann e grel:

Bauyl m@ nayvatsq` phunj m@ zhpit`
Qura m@ khosq dyutec im sirt:
....
....
....

Ne motecav hushik` @sav.
"Qnard e curt sirt, yev ser@d cav":

Duryann aystegh( yev voch miayn ) pordzum e steghtsel

igakan "Ne" = she, knoj@ tghamarduc tarberelu hamar:

Bayc hayerenum "ne"-n aydpes el kirarutyun chunecav: Apsos...

SAS

H.G. Du yerevi shpotum es Metsarenci "Sirerg"-i het

Gishern anuysh e, gishern heshtagin,
Hashishov otsun u balasanov,
Luseghen chamben yes kancnim ginov`
Gishern anuysh e, gishern heshtagin:

[ February 14, 2002: Message edited by: SAS ]

[sen_Vahan]

Dear SAS,
You are right, that's Duryan's poem, I am sorry. Shpotel ei Mezarenzi urish banastegzutyan het. Thank you about NE,es chgitei, vor Duryan' da hatuk e arel tarberelu hamar. Inz tvum er, vor NE-n arevmtahayerenum 'ndunvaz er.
Vahan

[ED]

I like this one very much


Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են
Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են
Չգիտեմ ինչու է այսպես...

Հայաստան ասելիս շրթունքս ճագում է
Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է
Չգիտեմ ինչու է այսպես...

Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են
Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են
Չգիտեմ ինչու է այդպես...

Հայաստան ասելիս աշխարհն իմ տունն է
Հայաստան ասելիս էլ մահն ու՞մ շունն է

Կլինեմ, կմնամ այսպես
Համո Սահյան

Edited by Edward, 10 October 2005 - 10:09 AM.

[Takoush]

Ինչո՞ւ ապշած ես լճակ ու չեն խայտար քո ալեակդ, միդէ հալւոյդ մէչ անցկաւ քեղուհի՞ մը նայեցաւ։

• Back to top

[SAS]

ՄԻԱԿ ՄԱՅՐԵՆԻՆ

Լեզուներ գիտես,
Գիտես, իմացիր.
Եվ ո՞վ չի ուզում,
Բայց հասկանո՞ւմ ես ի՞նչն է ինձ հուզում.
-Ավա՜ղ, համր ես դու,
Քանզի չգիտես միակ մայրենին՝
Քո հայոց լեզուն:

Գուցե կարծում ես այդ միևնո՞ւյն է,
Բայց ինձ թվում է
Արար աշխարհը
Քեզ համար միայն թարգմանություն է...

Միքայել Հարությունյան

[Aratta-Kingdom]

[quote name='Domino' date='Jan 31 2002, 11:08 PM' post='40028']
... Which Armenian poem is what you consider the best ?

ayn vor henc kardalu pahin xosum em hoqud het.


Qo achqeri mej hayacq ka urish,
Gangurneri mej' matneri shoyanq,
Shurterid husher hin hambuyneri
Matid' matanud mnacats ogak

Bayc du mi jpta maghavori pes
Yev mi xeghjana
Qez chem naxatum
Du lav grqi es nmanvum aynpes,
Isk gites?
Lav@ shatern en kardum

Kardum?
Ayl ban e' lav girq@ bacel,
Yev ayl'
Haskanal,
Zgal,
Havatal,

Nranq shurterd en tertel u ancel,
Isk yes uzum em
Qo sirt@ kardal

[Mi-Vomn]

The best poem is , when you read it you will see yourself as if you look at the mirror, with all your hopes and ambitions , all your deception and failure. Look at this one below for exemple ... From Vahan Tekeyan , a humanist poet ,one of the most sensitive soul in our armenian litterature , who loved hoped and suffered without yelling.



ՄԱՆԿՈՒԹԵԱՆ ՊԱՐՏԷԶԻՆ ՄԷՋ


Իշխանական ու շատ հին դարաստանի մը մէջտէղ ,
Աւազանի մը մաքուր հայելւոյն քով կան•նա•եղ
ինչպէս արձան մը պզտիկ՝ կապարճ ի յուս եւ ժպտուն ,
Յոյսը մանկութեանս կը տեսնեմ հեռուն … ։


Ինձմէ ի զատ շատ քիչեր , հազի՜ւ մայրըս ծերունի ,
Գիտեն ճամբան որ լքուած այդ պարտէզին կը տանի ,
Ուր դեռ կ՛երթանք , քի՜չ ան•ամ , իւրաքանչիւրս իր օրին ,
Հաւաքել չորցած ծաղիկները հին … ։


Բայց վարդենեաց ոտնակոխ ածուներէն աւելի՝
Ինչ որ ինձ հոն կը կանչէ եւ ծանօթ չէ ոչ ոքի ,
Յոյսիս արձանն է պզտիկ , կեցած ջուրին քով յստակ
Եւ երկնքի ջինջ բացաստանի տակ … ։


Մանկութեանս հետ , կը յիշեմ , աղուոր մանուկ մըն էր ան ,
Կը սիրէի իր առոյ• ոտքերուն թափը մեկնման ,
Եւ այնպէս շեշտ կ՛ուղղըւէր մարմինն ամբողջ դէպ երկինք ,
Որ այդ աղեղին կարծես նետն էր ինք … ։


Թեւն ընդառաջ երկարած՝ իր փոքր ափին մէջ կարծես
Ապաքայիս կը պահէր բանալիները անտէս ,
Ապա•այի՛ս՝ անսահման ըշտեմարան մը , որուն
Կը նշմարէի դուռները հեռուն ։


Հոն՝ պարտէզին մէջ է դեռ , յոյսիս արձանը շքեղ ,
Աւազանին մաքրափայլ հայելւոյն քով կան•նա•եղ ,
Ուր դեռ կ՛երթամ , քիչ ան•ամ , դիտել հասակն իր շրջած ,
Յիշատակներուս սէզերուն մէջ թաց … ։



Թաւալ•լոր , զէնիթէն ինկած հրեշտակն է անի ,
Ան նետն է որ ետ թըռաւ՝ չըզարնըւած դեռ երկնի ,
Եւ ապա•ան , որուն ինք բանալիները ունէր ,
Այժմ անցեալին մէջ կը մընայ անտէր … ։

[vartahoor]

... Which Armenian poem is what you consider the best ?

Well the one I like the most is against God... Anyone has a guess ?

"
(...)
G voghchoghchem kez Asdvadz voghkerim
(...)
"

The First time I heard that piece of art, I told to myself, was it possible that the Armenian language is so beautifull ? That poem, from what I know and have read, is what the Armenian language has produced as best... The intonations the rythm... it's perfect... and what is ironic is that the best poem(in my opinion) is against God.

hravart@earthlink.net

[mariam]

ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ

քո աչքերը
Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր,
Գիշերի պես խորհրդավոր.
Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ,
Որպես թովիչ իրիկնամուտ։
Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում,
Որպես գարնան մթնշաղում։
Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ,
Արբեցումի ոսկե մշուշ։
Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող,
Քո աչքերը հոգի տանջող։
Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ մութ,
Որպես գարնան իրիկնամուտ։

Edited by mariam, 15 September 2008 - 10:40 AM.

[Ashot]

Mariam jan, isk ayt avatari achq@ nkarvats qonne?

[Louise Kiffer]

LOL. And from when this children contine is a poem ?

I love children contines, as I never heard any. My grand mother and mother did not sing any contine.
Only songs, like: "Antranige kach, ir zinvornerov, gouze baderazm..."

Please write some more contines ! Thanks
Louise

[Arpa]

I love children contines, as I never heard any. My grand mother and mother did not sing any contine.
Only songs, like: "Antranige kach, ir zinvornerov, gouze baderazm..."

Please write some more contines ! Thanks
Louise

LOUISE!!! How wonderful to see you!!! How have you been?
Please excuse the furko-Armenian. My Marashtsi ancestors used to sing lullabies, berceuse like this;
Օրօր

Իմ պուլուզիս նէննի էնիմ,
Փաշա օլսուն եավրում պէնիմ,
Քնացիր քի սոնկրո հանիմ,
Նէննի, նէննի, նէննի կիւլիւմ:

Նէննի աղէր (եղիր), նէննի հէլէ,
Ույանըրսըն կիւլէ, կիւլէ,
Պոպիդ քիզ շոտ պոն պիրիլ է,
Նէննի, նէննի, նէննի կիւլիւմ:

Նէննի կ՝ոսիմ քի քնանաս,
Ձենըդ կտրիս րահաթ ըննոս,
Հորս մը առնուս խէչս մընոս,
Նէննի, նէննի, նէննի կիւլիւմ:

Glossary
Պուլուզ=Boulouz= Polos= Child
Սոնկրո= վերջը=after
Ույանսըն= when you wake
Րահաթ= հանգիստ=peaceful
Խէչ= կողմ=side=bosom
===
Of course. Some years after that, there came a Barsegh Kanachian with….words by R Patkanian/Kamar Katiba….
ՔՈՒՆ ԵՂԻՐ ԲԱԼԱՍ, ԱՉԵՐԴ ԽՈՒՓ ԱՐԱ…..

Edit; I correctedsome of the words of below. Also missing the stanza ...

Ոսկի խաչ վզիդ, քեզի պահապան,
Նարոտ կապել է ծառէն Տէր Պապան
Դուն ալ քուն եղիր, ինծի ալ քուն տուր,
Ով Աստուածամայր, բալայիս քուն տուր

Խոսք` Ր. Պատկանյանի, երաժշտ.` Բ. Կանաչյանի

Քո'ւն եղի'ր, բալաս, աչերդ խուփ արա',
Նախշուն աչքերուդ քուն թող գայ վըրա.
Օրոր, իմ բալս օրոր ու նանի,
Իմ անուշիկիս քունը կը տանի:

Մավի հիլուններ կախիլ եմ ես ալ,
Նազար չիս առնուլ, քո'ւն եղիր մի' լալ.
Իմ պալաս, օրոր, օրոր ու նանի,
Իմ անուշիկիս քունը կը տանի:

Աս քանի՞ մորըդ անքուն աչքովը
Անցիլ է օրեր օրոցքիդ քովը.
Իմ պալաս, օրոր, օրոր ու նանի,
Իմ անուշիկիս քունը կը տանի:

Օրոցքըդ օրրիմ, օրով բոյ քաշիս,
Մըղկըտած ծանով սիրտըս չի մաշիս.
Իմ պալաս, օրոր, օրոր ու նանի,
Իմ անուշիկիս քունը կը տանի:

Դուն ալ քո'ւն եղիր, ինծի ալ քուն տուր,
Սուրբ Աստվածամայր, պալիկիս քուն տուր.
Իմ պալաս, օրոր, օրոր ու նանի,
Իմ անուշիկիս քունը կը տանի:

Edited by Arpa, 08 April 2009 - 10:01 AM.

[Louise]

<font size="1" face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><HR>Originally posted by Domino:
<STRONG>
"
(...)
G voghchoghchem kez Asdvadz voghkerim
(...)
"
</STRONG><HR>

isn't that from varoujan's drdounchk???

i remember having learned it in school...

[ February 05, 2002: Message edited by: HaYaStAnRuLeS ]

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yes this poem drdountch has been translated in French:

Complaintes

Adieu donc! Seigneur et soleil,
Qui scintillez au-dessus de mon âme...
Etoile, - à mon tour, - je pars enrichir le ciel.
D'ailleurs, que sont-elles, les étoiles? sinon les malédictions
Sanglotantes des âmes immaculées et malheureuses,
Qui voltigent en brûlant la voûte céleste,
Et ne servent qu'à augmenter les armes et les ornements
De ce Dieu source des foudres...
Mais, oh! que dis-je!... foudroie-moi donc,
Seigneur! brise la pensée gigantesque de mon atome,
Qui ose s'élancer, plonger dans les profondeurs célestes,
En escalader la sereine échelle stellaire...
Salut à Toi! Créateur de cet être tremblotant,
De la lueur, du germe, de l'onde et du verbe,
Toi qui as ravi les roses de mon front, les flammes de mes yeux,
Supprimé les frémissements de mes lèvres et l'élan de mon âme,
Assombri ma vue, rendu haletant mon coeur...
Tu m'as promis de sourire au seuil de ma tombe;
Sans doute, m'as-tu réservé une vie future,
Une vie éclatante de lumière, parfumée et pleine de prières.
Mais si, par contre, mon dernier souffle devait s'éteindre
Ici-bas dans le brouillard, en silence, sans aucun murmure,
Je voudrais devenir dès à présent une foudre blême,
Me cramponner à ton nom, gémir sans cesse,
Devenir une malédiction, m'enfoncer dans ton flanc,
En te déclarant : « Dieu inexorable »...

Oh! Je tremble, je suis devenu tout pâle, tout blême;
Mon coeur écume tel l'enfer,
Je suis devenu un soupir sanglotant dans les cyprès noirs,
Je suis une feuille automnale desséchée et qui attend de choir
Oh! faites jaillir des étincelles, couvrez-m'en, que je vive ...
Mais quoi donc! après tant de rêves, embrasser la tombe glaciale ...
A quel point est-elle sombre cette destinée, Seigneur!
Serait-elle tracée avec la lie du tombeau?
Oh! versez dans mon âme une goutte de feu;
Je veux encore aimer! et vivre, et vivre encore.
Etoiles célestes, accourez en mon âme,
Donnez à votre malheureux amant l'étincelle, la vie.
Ni rose du printemps ceignant mon front pâli,
Ni lueurs venant du ciel n'ont souri à ma vie;
La nuit est devenue mon cercueil, les étoiles, des luminaires;
La lune ne fait que pleurer, explorant des abîmes,
Il y a ici-bas des malheureux qui n'ont personne pour les pleurer,
C'est pour eux, que Dieu l'a placée au milieu du ciel …
Et le moribond désire que .deux choses:
D'abord la vie, et puis quelqu'un pour pleurer sur lui.

C'est en vain que les étoiles me prédestinèrent à l'amour,
Et que le rossignol m'apprit à aimer;
C'est en vain que les brises m'inspirèrent l'amour,
Et que le limpide miroir refléta l'ombre de ma jeunesse;
C'est en vain que les bosquets se turent autour de moi,
Et que les feuilles discrètes retinrent leur souffle,
Pour ne pas troubler mes rêves sublimes,
Et pour me permettre de ne rêver qu'à elle.
C'est en vain que les fleurs, les germes du printemps
Encensèrent sans cesse l'autel de mes pensées...
Oh! ils se sont tous moqués de moi ...
D'ailleurs, le monde n'est qu'une divine plaisanterie ...


Traduction Docteur B. Missakian

-----------------------------------------------------

It has also been translated in English:

. COMPLAINTS

This poem and the next were written on successive days,
a short time before TOURIAN’S death.

FAREWELL to thee, O God, to thee, O sun,
Ye twain that shine above my soul on high!
My spirit from the earth must pass away;
I go to add a star to yonder sky.

What are the stars but curses of sad souls,—
Souls guiltless, but ill-fated, that take flight
To burn the brow of heaven ? They only serve
To make more strong the fiery armor bright

Of God, the source of lightnings ! But, ah me !
What words are these I speak? With thunder smite,
O God, and shatter the presumptuous thoughts
That fill me, — giant thoughts and infinite,

Thoughts of an atom in thy universe,
Whose spirit dares defy its mortal bars,
And seeks to dive into the depth of heaven,
And climb the endless stairway of the stars !

Hail to thee, God, thou Lord of trembling man,
Of waves and flowers, of music and of light!
Thou who hast taken from my brow the rose,
And from my soul the power of soaring flight;

Thou who hast spread a cloud before mine eyes,
And given these deathly flutterings to my heart,
And bidd’st me smile upon thee on the brink
Of the dark tomb, to which I must depart!

Doubtless thou hast for me a future life
Of boundless light, of fragrance, prayer, and praise ;
But, if my last breath here below must end
Speechless and mute, breathed out in mist and haze—

Ah, then, instead of any heavenly life
To greet me when my earthly span is o’er,
May I become a pallid lightning flash,
Cling to thy name, and thunder evermore !

Let me become a curse, and pierce thy side!
Yea, let me call thee “ God the pitiless ! ”
Ah me, I tremble! I am pale as death;
My heart foams like a hell of bitterness !

I am a sigh that moans among the sad,
Dark cypresses, — a withered leaf the strife
Of autumn winds must quickly bear away.
Ah, give me but one spark, one spark of life !

What! after this brief, transitory dream
Must I embrace for aye the grave’s cold gloom?
O God, how dark a destiny is mine I
Was it writ out with lees from the black tomb?

Oh, grant my soul one particle of fire !
I would still love, would live, and ever
Stars, drop into my soul! A single spark
Of life to your ill-fated lover give !

Spring offers not one rose to my pale brow,
The sunbeams lend me not one smile of light.
Night is my bier, the stars my torches are,
The moon weeps ever in the depths of night.

Some men there are with none to weep for them ;
Therefore God made the moon. In shadows dim
Of corning death, man has but two desires, —
First, life; then some one who shall mourn for him.

In vain for me the stars have written “ Love,”
The bulbul taught it me with silver tongue ;
In vain the zephyrs breathed it, and in vain
My image in the clear stream showed me young.

In vain the groves kept silence round about,
The secret leaves forbore to breathe or stir
Lest they should break my reveries divine ;
Ever they suffered me to dream of her.

In vain the flowers, dawn of the spring, breathed forth
Incense to my heart’s altar, from the sod.
Alas, they all have mocked me ! All the world.
Is nothing but the mockery of God!


(translated I think by Alice Stone Blackwell)