Խամազել= աչքով անել: Խամազա/ղամազա արաբերէն նշանակում է ակնթարթել, այսինքն աչքի կոպերով (մկաններով) նշան անել մի բան հասկացնելու նպատակով: Հայերէնով խամազել բայը, զարգանալով ստացել է մատնանշել/ դաւաճանել իմաստը: Սրբագրում, կամ աւելացում եւ յստակեցում՝ «Georgian» անուանբ շարանում արծարծուած նիւթերին:
Մարդեր, Մարդպետունիք (ցեղանուն), Մարդաղի (գաւառի անուն), Մարդուկ (անարգական մակդիր, Բաբելոնի գլխաւոր դից):
Հնդեւրոպական նախալեզուի մէջ Mrth=մահկանացու մարդ:
Նկատենք յունարէն Martyros Մարտիրոս=Նահատակ
Ես կարծում եմ «Մարդ» ցեղանունն ու «մարթ», որպէս մահկանացուի անունները ինչ որ մի տեղ հանդիպել եւ միացել են:
Վարդ=ծաղիկի անուն, որ պարսկերէն GÜL / Գիւլ-ի տարբերակն է: Իրանական բարբառների միջեւ առկայ է րդ / լ փոխանցումներ, օրինակ Բարդի / Բիւլանդ, սարդար / սալար: Ղափանցեանն ասում է.-
«Խեթական watar-ը հայերէնով պիտի տար vard ձեւը, իսկ wetar-ից կ'սպասէինք verd-ը ձեւը: Յետագայում այդ verd-ը կ'դառնար urd (հայերէն ուրդ կը նշանակէ, պարտէզները ջրելու համար փոքրիկ առու): Խեթերէն watar, հայոց վարդ (ջուր) ես տեսնում եմ «վարդ-աւ-առ» բառի մէջ, որ տառացի նշանակում է «ջրալուայ», այսինքն ջրով լուանալը, ցնցղելը: Այդ վարդ (ջուր) իմաստն են կրում մեր մի քանի տեղանունները.-Եղիվարդ (վերին ջուր), Եղիպատրուշ (վերին քաղաքիկ), Եղիվանք (վերին վանք), Թաղավարդ (ներքին ջուր): Բայց կայ եւ վերդ (ջուր<wetar-ից) բառը.-Շաշվերդ (մեծ ջուր, Օշականի եւ Ոսկեվազի միջեւ գետակ), Օլավերդ (=՞), Լաստիվերդ (=՞):»
Կարծում եմ՝ խեթերէն վաթար<վարթ (ջուր) իմաստով բառը ազդած է Վարդի (ծաղիկ) անուան արտասանութեան:
Անգլերէն՝ water (վաթեր, ուոթըր), գերմաներէն՝ wasser վասեր, հայերէն՝ վարդ/վարթ: