Edited by Harut, 02 January 2005 - 03:06 AM.

Մտքեր
#1
Posted 01 January 2005 - 07:47 AM
#2
Posted 01 January 2005 - 08:18 AM
մթագնած նստած եմ... րոպեներ են սահում... դեռ նստած եմ... րոպեներ անցան...
սակայն պեք է խոստովանեմ, որ այս լուսաբացը դիմավորում եմ ինչ-որ մի տարօրինակ զգացմունքներով, ինչ-որ պարզաբանված մտքերով...
չէ, փոխվեց, ամեն ինչ փոխվեց... սկսված տարուց...
միգուցե սա միամտության դրսևորում է, սակայան այս անցյալ միքանի վայրկյանների ընթացքում հասկացա, որ փոփոխություն կատարվեց: շատ հետաքրքիր կերպով, մի օրվա ընթացքում փոխվեց շրջապատս, իմ կարծիքը շրջապատի հանդեպ... մի ուրիշ աչքերով եմ նայում այս ամենին...
անքուն շրջում եմ ամեն մի անկյունում մի բարձ գրկած, ծվարած խռռացնող մարդկանց մեջ... երեխայի թնգթնգոց... տատիկի «ա՜, ա՜, ա՜,...»
ուրախություն... թեկուզ և ոչ երկարատև, ալլ միայն պահի... ինչո՞ւմն է կայանում այն...
այսօր շատ ուրախացա... միգուցե գինին էր մեղավոր... միգուցե տարին փոխվեց, փոխվեցի և ես... փոխվեցին ուրախանալու իմ նախընտրանքները... պահի մեջ ուրախություն էի գտնում... մի փոկրիկ պատճառով իսկ հրճվում էի...
կամ ցնդել եմ, կամ էլ շատ եմ գինովցել...
վեց անց եղավ... վերջապես կոպերս ծանրանում են...
դեռ կշարունակեմ... եթե իհարկե չարթնանամ ու ապուշի նման կարդամ այս ամենը ու ինքս ինձ շնորհակալություն հայտնեմ, որ այս ցնորված պահին վերջացրել եմ այստեղ...
#3
Posted 01 January 2005 - 09:42 AM


Is tkhmar an antonym of khumar?
Apparently not.
ԳԻՆԱՐԲՈՒՆՔԷՆ ՎԵՐՋ
Դանիել Վարուժան, Հեթանոս Երգեր
(Նկարիչ բարեկամիս, Արսէն Մարկոսեանին)
Սրահն է լու՝ռ։ Կոչնականներն հեռացան։
Ջահերն ոսկի դեռ կը վառին մոլեգնած,
Եւ կը հեղուն, սեղաններուն վրայ անձայն,
Արիւնն իրենց երակներուն բորբոքած։
Վինը լըռեց։- Կը թափառի նըւաղուն
Երգն իր վերջին՛ զոր հարբած սիրտը չըմպեց։
Անոնց բերնին վըրայ եւ ցոփ աչքերուն
Կը սըփռէ քունն իր չըղջիկի թեւը մեծ։
Սեղանին վրայ է ամէն ինչ ցիրուցան։
Սափորին մէջ կ՛երազէ մաս մը գինի։
Նուռ մը լքուած, ակռաներու վերքեր վրան,
Ջահերուն տակ, ջահերուն հետ կ՛արիւնի։
Եւ կը փըշրի բաժակ մ՛յանկարծ, հեծելով
Լըռութեան մէջ։ Զայն ճեղքած էր նախապէս
Կին մը արբշիռ՛ երբ կը ներկէր կըտղանքով,
Գինիին խորն, ատամներն իր, բուսդի պէս։
Ծաղկամին մէջ կը թոռմին հիրիկներ՛
Որոնց բոյրով գուսանն եղաւ սըրարբած,
Աթոռին վրայ հողմահա՛ր մ՛է մոռցըւեր՛
Զերթ հոլաթեւ մեծ թիթեռնիկ մը մեռած։
Դուրս կը հոսին բաց մնանցած դուռներէն
Գաղջ ալիքներն հալուեներուն ու մուշկին,
Եւ քըրքիջներն ու կըտղուցներն համօրէն
Հայլիներուն խորութեան մէջ կը մեռնին։
Կ՛աշխատին հոն միայն երկու գերիներ,
Մին՛ աղախին, միւսը՛ ծառայ մ՛անճոռնի,
Որ կը խըմէ մերթ աւելցուկ գինիներն
Ու կ՛համբուրէ ընկերուհին, գողունի...
Harut, please convert to Uni.
And Mosjan, if you see fit, add to Poetry.
Feel free to translate and latinize.
I have to look up some words like "ktghanq" etc. I should have taken more time to see that "ktghanq" is a variation of "katagh/rabid". "bousd" is "mother of pearl", the color inside a clam shell, i.e. "coral"
Converted font. Arpa, have you seen the translit in your reply box? Does it work? - nairi
Edited by nairi, 21 January 2005 - 10:58 AM.
#5
Posted 02 January 2005 - 03:14 AM
#7
Posted 02 January 2005 - 03:46 AM
#8
Posted 02 January 2005 - 04:05 AM
#9
Posted 02 January 2005 - 04:25 AM
#11
Posted 02 January 2005 - 04:28 AM
#13
Posted 02 January 2005 - 05:12 AM
#14
Posted 02 January 2005 - 01:02 PM
#16
Posted 02 January 2005 - 11:02 PM

Harut jan inchpes urax sksel eir ais tari togh minchev verch etpes urax lini.
#17
Posted 02 January 2005 - 11:03 PM

#19
Posted 03 January 2005 - 01:52 AM
And Mosjan, if you see fit, add to Poetry.
Is it okay if I did it?

ԳԻՆԱՐԲՈՒՆՔԷՆ ՎԵՐՋ
Դանիել Վարուժան, Հեթանոս Երգեր
(Նկարիչ բարեկամիս, Արսէն Մարկոսեանին)
Սրահն է լու՝ռ։ Կոչնականներն հեռացան։
Ջահերն ոսկի դեռ կը վառին մոլեգնած,
Եւ կը հեղուն, սեղաններուն վրայ անձայն,
Արիւնն իրենց երակներուն բորբոքած։
Վինը լըռեց։- Կը թափառի նըւաղուն
Երգն իր վերջին՛ զոր հարբած սիրտը չըմպեց։
Անոնց բերնին վըրայ եւ ցոփ աչքերուն
Կը սըփռէ քունն իր չըղջիկի թեւը մեծ։
Սեղանին վրայ է ամէն ինչ ցիրուցան։
Սափորին մէջ կ՛երազէ մաս մը գինի։
Նուռ մը լքուած, ակռաներու վերքեր վրան,
Ջահերուն տակ, ջահերուն հետ կ՛արիւնի։
Եւ կը փըշրի բաժակ մ՛յանկարծ, հեծելով
Լըռութեան մէջ։ Զայն ճեղքած էր նախապէս
Կին մը արբշիռ՛ երբ կը ներկէր կըտղանքով,
Գինիին խորն, ատամներն իր, բուսդի պէս։
Ծաղկամին մէջ կը թոռմին հիրիկներ՛
Որոնց բոյրով գուսանն եղաւ սըրարբած,
Աթոռին վրայ հողմահա՛ր մ՛է մոռցըւեր՛
Զերթ հոլաթեւ մեծ թիթեռնիկ մը մեռած։
Դուրս կը հոսին բաց մնանցած դուռներէն
Գաղջ ալիքներն հալուեներուն ու մուշկին,
Եւ քըրքիջներն ու կըտղուցներն համօրէն
Հայլիներուն խորութեան մէջ կը մեռնին։
Կ՛աշխատին հոն միայն երկու գերիներ,
Մին՛ աղախին, միւսը՛ ծառայ մ՛անճոռնի,
Որ կը խըմէ մերթ աւելցուկ գինիներն
Ու կ՛համբուրէ ընկերուհին, գողունի...
#20
Posted 03 January 2005 - 05:06 AM
0 user(s) are reading this topic
0 members, 0 guests, 0 anonymous users