78 replies to this topic

[MosJan]

many years a go we was all complaining how our Armenian tv was showing soap-operas from Mexico & .....
will now for a year or so we have 4 or 5 Armenian soap-operas
what to you think ??
your opinion ??
haw do you like them

and whats your most favored soap-opera

[ExtraHye]

My all-time favorite is vervaratsner!!! But how ever I miss hamestik Do you think she’ll ever come back?

[Anoushik]

I don't watch any soap operas, but couldn't ignore a few minutes of the series about the orphans (after the news on H1?). It's sooooo depressing! The kids only have one expression on their faces (suicidal) and the recurring depressing melody every second in the series makes it impossible to watch

[Nané]

I don't watch any soap operas, but couldn't ignore a few minutes of the series about the orphans (after the news on H1?). It's sooooo depressing! The kids only have one expression on their faces (suicidal) and the recurring depressing melody every second in the series makes it impossible to watch

Exactly!!! That is what these so called soap operas do best - depress people.

In my opinion these shows are the last thing we need. What do they show exactly? Most (if not all) of these shows are about "mafiosos" and their corrupt, immoral lifestyles.

And what surprises and frustrates me is that a lot of people are hooked on them. And as if that's not enough they make their children watch the shows with them. What the hell?

On top of that, many of our professional (old school) actors and actresses have roles in these garbages.

OK - I will stop. But the existence of these shows and their wide acceptance says something seriously scary about us (as a people).

[Azat]

Aneta jan its what pays the bills. We cant expect them to continue to suffer year after year for the sake of art.

BTW: I have not seen any outside of small 2-3 minute segments here and there and they are all ugly. But unfortunately this is what people like and what they watch... Crazy...

[Ashot]

My honest opinion... Before when there were no Armenian Soap-Operas Glendale and Hollywood was flooded with teenagers on the streets every day of the week. Now it's only 2 days a week! It has it's positive effects...

By the way, what else did you want to see in a soap-opera? 90210 renamed to Aresh? Ever soap-opera in the world shows what goes on in that country, regardless if the theme is funny or sad. How many of you have sat down and seen the Spanish or Mexican soap-operas? They sure are as hell as depressing if not more then the Armenian ones... Especially when the wife of Icidro is in love with Icidros first wife's son...

By the way as a small community HyeForum can actually propose a scenario for the soap-operas to take into consideration, any of you want to type up something and open a poll on it?

[nairi]

It could be a good place to address social issues, but I'm not sure Armenians are ready to hear about rooms for improvement in their attitudes. Hence the focus on glorifying the maffia.

[ExtraHye]

But aren't all soap operas sad? I'm not sure if you guys have watched other soap operas on TV, but they're mostly full of fantasy full of witches and evil killers who were killed two years ago, but they never died and came back to take revenge, etc, etc. At least the Armenian Soap Operas are based on fact. Plus isn't it better for Armenians to watch Armenian soap operas then to watch the Turkish channel?

I'm not hooked on the show, but watch it when ever it's on and I don't have anything else to do.

Anyway, I'm late for work and have to run out.

[MosJan]

It could be a good place to address social issues, but I'm not sure Armenians are ready to hear about rooms for improvement in their attitudes. Hence the focus on glorifying the maffia.

der nor en qich aveli jamanak t@veq
sakayn asem or, mi qanis@ zarmanalioren lav vorak uen, gutse hamaemat Amerikyan Showneri iydqan el bani petq chen, bayst te der nor en der qich avel jamanak tanq

[MosJan]

But aren't all soap operas sad? I'm not sure if you guys have watched other soap operas on TV, but they're mostly full of fantasy full of witches and evil killers who were killed two years ago, but they never died and came back to take revenge, etc, etc. At least the Armenian Soap Operas are based on fact. Plus isn't it better for Armenians to watch Armenian soap operas then to watch the Turkish channel?

I'm not hooked on the show, but watch it when ever it's on and I don't have anything else to do.

Anyway, I'm late for work and have to run out.

hmm... jutik mek mek lav baner asum es

[Em]

Ugghhh! I cannot stand them either. The language really upsets me. And I do agree with Nane that it's disheartening to see little kids watching the shows with their parents.

Unfortunately, until something of better quality is demanded, more shows like the ones currently made will be broadcast.

I keep thinking that it's dumbing down our people and reinforcing certain negative stereotypes and beliefs.

[Nané]

Plus isn't it better for Armenians to watch Armenian soap operas then to watch the Turkish channel?

Are those the only 2 choices Armenians have? They must choose between 2 buckets of crap? Sad, really sad.

[Nané]

Here's an interesting article on the issue.

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՍԵՐԻԱԼՆԵՐԻ ԹՆՋՈՒԿԸ


Հասցեն: http://www.azatamtut.../UID_1419_.html

1930-ական թվականներին ԱՄՆ-ում սկսեցին հեռարձարկվել տասնհինգ րոպե տևողությամբ ռադիոներկայացումներ, որոնք հովանավորում էր օճառ արտադրող մի ընկերություն: Այդ ներկայացումները կոչվեցին «օճառային օպերաներ» և շատ շուտով վերածվեցին հեռուստաներկայացումների, այնուհետև` սերիալների: Սա սերիալի սկզբնավորման համառոտ պատմությունն է, և այն այսօրվա սերիալի հետ պահել է հիմնական ընդհանրությունը, ինչը օճառի պղպջակն է:

20-րդ դարավերջին մեր կենցաղ սկսեցին հորդել լատինամերիկյան պարզունակ ու անարվեստ սերիալները, որոնք չնայած մեծ լսարան ձևավորեցին, ինչպես զանգվածային մշակույթի ցանկացած դրսևորում, սակայն հանդիպեցին նաև սուր քննադատության, իսկ զանգվածային մշակույթը քննադատության առումով խոցելի տեղեր շատ ունի: Սակայն այդ քննադատությանը դիմակայեցին հայկական հեռուստա- ընկերությունների այն խոստումները, թե շուտով հանդիսատեսին կմատուցեն հայկական սերիալներ: Ինչ խոսք` հայկական սերիալները գերազանցեցին սպասելիքները, սակայն բոլորովին էլ ոչ որակական առումով, այլ զարգացան լատինամերիկյան սերիալների բացասական ազդեցությամբ:

Հայկական սերիալի ջատագովները նշում են, որ շատ շուտով կնկարահանվեն միջազգային չափանիշներին համապատասխանողներ և արդեն կան այդպիսիք: Այս դեպքում ո՞րն է «միջազգային չափանիշը»` դժվար է ասել: Կարելի է նկարել նաև «միջազգային չափանիշների» պոռնոգրաֆիա և դրա՝ միջազգային չափանիշներին համապատասխանելը փաստարկ չէ` այն ժողովրդի վզին փաթաթելու համար: Սա ցույց է տալիս, որ մեզանում չկա մշակութային քաղաքականության հստակ հայեցակարգ, ինչի հետևանքով ներմուծվող հակամշակութային ցանկացած իրողություն ներկայացվում է որպես դրական չափանիշ:

Հայակական սերիալ նկարելը դեռ չի նշանակում հայակական կինո նկարել: Այսօր դժվար է ասել հայկական սերիալները, գոնե, ինչ-որ չափով պահպանում են հայկական կինեմատեգրոֆիայի ավանդները: Առաջին հերթին դժվար է հայակական կոչված սերիալների լեզուն համարել հայոց: Ճիշտ է` այն հայոց լեզվի գռեհիկ ժարգոնային տարբերակն է և այդ ֆիլմերում կարող էր տեղ գտնել հատուկ ոճավորման համար, բայց ինչպես նկատում ենք` այդ լեզուն ոչ թե որոշ հերոսների բնորոշիչ լեզուն է, այլ ֆիլմը ստեղծողներն այդ լեզուն ներկայացնում են որպես մայրենիի միակ դրսևորում` ցուցաբերելով սեփական անգրագիտությունը: Բոլորին է հայտնի, որ սերիալներում մեծ տեղ են գրավում խոսքային միավորները, քանի որ այն նկարահանվում է ընդամենը մի քանի սենյակում, որտեղ օպերատորի աշխատանքը նվազագույնի է հասցված: Նման պարագայում ֆիլմի գործողությունները զարգանում են հիմնականում երկխոսությունների միջոցով, իսկ պատկերային լուծումները գլխավորապես բացակայում են, ինչը հեռուստադիտողին ստիպում է ավելի մեծ ուշադրություն դարձնել խոսքին:

Խոստովանենք, որ հեռուստադիտողների մեծամասնությունը երբեք չի էլ մտածում իրեն մատուցած հաղորդման դրական և բացասական ազդեցությունների մասին, իսկ մատուցողներն առաջնորդվում են մի սկզբունքով` որքան ցածր մակարդակը, այնքան բարձր վարկանիշը: Հայկական սերիալների սնկի պես աճելը պայմանավորված է նաև այն հանգամանքով, որ նկարելը ծախսատար և աշխատատար չէ:

Ազգային անվտանգության տեսակետից նման ֆիլմերը կարող են ապագայում լուրջ խնդիրներ հարուցել: Սերիալները դիտելիս` ծնողները հաճույքով մասնակից են դարձնում նաև երեխաներին, այն, որ նրանց գեղագիտական ճաշակը խաթարվում է, այնքան սարսափելի չէ, որքան այլ հանգամանքներ: Երեխան հեռուստատեսությամբ տեսնում է, որ հայ աղջիկը ձգտում է ամուսնանալ միայն օտարազգի տղայի հետ, որովհետև հայ տղան լավը չէ: Նա նկատում է, որ միասեռականությունը ներկայացվում է իբրև նորմալ երևույթ: Ցավալի է նաև այն, որ այդ սերիալները ցուցադրվում են հատկապես ամենաակտիվ ժամերին` մասնավորապես 16:00- 21:00- ն:

Պետք է փաստենք, որ ցանկացած ցածր մակարդակի ու մատչելի տեսանյութ գրավում է հանդիսատեսի ուշադրությունը և մեծ պահանջարկ ունի: Այսօր մենք չունենք մշակութային քաղաքականություն, որի միջոցով կարելի է դաստիարակել հասարակությանը և որոշակի ճաշակ ձևավորել: Իսկ մշակութային քաղաքականության բացակայության պայմաններում հեռուստաեթերը լցվում է ցածրորակ, սակայն բոլորին մատչելի պարզունակ սերիալներով: Սա կշարունակի այնքան ժամանակ մինչև պետությունը չստանձնի հետագա սերունդների ճաշակն ու դաստիարակությունը ձևավորելու հարցը: Մեզանում այլասերվում է մի ամբողջ մշակութային համակարգ: Չնայած` այդ հեռուստասերիալներում հիմնականում ներգրավված են լինում անտաղանդ դերասաններ, սակայն կան նաև բավականին շնորհալիներ: Այս երևույթը որքան էլ պատճառաբանված է, քանի որ տաղանդավոր դերասանները փող վաստակելու խնդիր ունեն, իսկ նրանց ուրիշ ոչինչ չի առաջարկվում, այնքան էլ` մեծ խաթարումներ է առաջացնում մշակութային համակարգում: Խոստովանենք, որ անչափ դժվար է նման դերասանների սերիալային դերակատարությունները տեսնելուց հետո լինել նրա լուրջ դերերի հանդիսատեսը:

Միամտություն է կարծել, թե անչափ դժվար է բարձրակարգ ստեղծագործությունների մատուցմամբ լսարան ձևավորելը: Ռուսաստանում մեծ հաջողության արժանացան Բուլգակովի «Վարպետն ու Մարգարիտան» և Դոստոևսկու «Ապուշը» վեպերի հիման վրա նկարահանված սերիալները: Դրանց դրական ազդեցությունն այնքան մեծ էր, որ նույնիսկ Հայաստանում շատերին ստիպեցին գտնել այդ գրքերը և կարդալ:

Իսկ այն, ինչ այսօր մեզանում նկարահանվում է սերիալ անվան տակ, պարզապես, լատինամերիկյան սերիալների անհաջող կապկումներն են, որոնցում չկան անգամ մեր ազգային դրսևորումները, եթե կան էլ, ապա` միայն դրական հերոսների հեգնանքի ներքո:

ԱՇՈՏ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ

[Nané]

ՈՐՈԳԱՅԹԻՑ ՀՈԳՆԱԾ


Հասցեն: http://www.azatamtut.../UID_1841_.html

Կրիմինալ, գռեհիկ սերիալների գրոհը հայկական հեռուստաընկերություններում ծավալվում, ընդլայնվում է ու արդեն սպառնալի չափեր է ընդունել, եթե նկատի ունենանք նրանց քանակը, ցուցադրելու հաճախականությունն ու մեծ հեռուստալսարանը՝ մի ամբողջ ազգի դեռահասներ ու պատանիներ:

«Շանթ» հեռուստաընկերության «Որոգայթ», «Արմենիայի» «Դժբախտ երջանկություն», «Հարևաններ», «Ճակատագրի գերիները», «Փախուստ», «Տասնմեկ» սերիալները, անգամ՝ նույն հեռուստաալիքով ցուցադրվող Գոռ Վարդանյանի՝ գեղարվեստական հորջորջվող «Վրիժառուն» բազմասերիանոց ֆիլմը ցուցադրում են նույն աղբը: Սպիավոր, հակագեղագիտական կերպարանքներով երկրի «տերերը» անպետություն այս երկրում ուտում են «մարդու միս» (այս մասին ավելի մանրամասն՝ ստորև), սա մի վայր է, որտեղ անպատիժ վխտում են քիլերները, նշանառուներն ու «զակազչիկները», որտեղ երկու տիպի հայեր կան՝ շեֆեր ու «ախրաննիկներ», և որոնք իրենց «բիզնեսն» են անում ու ապրում են «ճռռացնելով» ու շռայլ:

Հայկական սերիալ՝ թշվառ ու շռայլ

Հայկական սերիալների մուտքը հայ իրականություն սկզբնապես դրական ու ողջունելի էր, քանի որ լիուլի կուշտ էինք բրազիլական-մեքսիկականներից. մարդիկ ձանձրացան Ալոնդրայի՝ երկու ամիս ձգվող ծննդաբերությանը հետևելուց, Կասանդրայից ու Գավիոտայից:

Ամենասկզբում «մերն անուշ էր». տասնամյակներով անգործ, առիթից առիթ բեմի երես տեսնող մեր դերասաններն իրենց «փեշակով» վաստակելու հնարավորություն ստացան, ազատագրվեցինք տասը հերոսի թարգմանող նույն անտանելի ձայներից: Ազատագրվեցինք, բայց անվրեպ գործող հայի բախտով ուրիշ գերության մեջ հայտնվեցինք՝ կրիմինալ սերիալների որոգայթում:

Ամենասկզբից տարբերակենք հայկական ֆիլմաշարերի երկու տեսակ՝ կենցաղային-կատակերգական, ասենք՝ «Շանթի» «Վերվարածներն ընտանիքում»՝ անցյալ տարվա տվյալով ամենամեծ հեռուստալսարան ունեցող սերիալը, ու քրեական, որոնց թվում են նույն «Շանթի» «Որոգայթը», և «Արմենիայի» համարյա բոլոր սերիալները: Թվարկումը չկրկնենք:

Տարբերակումն ամբողջացնելու և բոլորին նույն արշինով չչափելու համար գանք մի փոքր հեռվից:

Երբ Գրիգոր Ամալյանը բյուջեից 96 միլիոն գումար «ուզեց»` իր ղեկավարած Հեռուստատեսության ու ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի աշխատանքները եկող տարի ևս բարեհաջող իրականացնելու համար, առաջացրեց Աժ կրթության ու գիտության, մշակույթի, երիտասարդության ու սպորտի հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Արմեն Աշոտյանի զայրույթը: Պարոն Աշոտյանը հիշեցրեց, որ Ամալյանի ղեկավարած հանձնաժողովը, որ պարտավոր է հետևել հեռուստաընկերություններում «Լեզվի մասին» ու «Գովազդի մասին» օրենքների կիրառման կարգին, ըստ էության թերանում է, ոչինչ չի անում, այլապես քրեական սերիալները այսչափ անարգել չէին ճարակի հեռուստաեթերը: Եթերում ու ակումբներում ծավալվող բանավեճին մասնակից դարձան արվեստագետներ, դերասաններ, գրողներ, անգամ` հոգեբաններ և մեկ հեռուստաընկերություն՝ «Շանթը»: Քրեական սերիալի՝ «Որոգայթի» դերակատարներից Ազատ Գասպարյանը, խոսելով գռեոհիկ կրիմինալի գրոհի մասին, լրագրողներին ասաց. «Չգիտես ինչու` «Շանթն» այդ գրոհն իր վրա վերցրեց, մինչդեռ «Արմենիայի» քրեական սերիալներն ամենաանտանելին են»:

Համամիտ լինելով դերասանի կարծիքին` ասենք, սակայն, որ «Շանթի» «Որոգայթը» ամենավտանգավորն է, որովհետև շնորհալի դերակատարներ ու մեծ հեռուստալսարան ունի: Եվ որքան համակրելի է գլխավոր դերակատար Հարություն Մովսիսյանի կերպարը (Հովիկ), այնքան ընդօրինակելի ու վտանգավոր է, այնքան շատ են ֆիլմի կասկածելի գեղագիտության ավերները հայ երիտասարդ հանդիսականի համար:

Գովազդախեղդ եթեր

Մեր ճկուն հեռուստաընկերությունները հանկարծ գլխի ընկան, որ հայկական սերիալ սիրում են ոչ միայն հեռուստադիտողները, այլև, և որն ամենագլխավորն է, հովանավորներն ու գովազդատուները: Սերիալների անբնական առատության հիմքում գովազդն է, փողը, մամոնան, ինչ անուն ուզում եք տվեք` երևույթը նույնն է: Հովանավորներն ու գովազդատուներն իրար հրմշտելով տեղադրում են իրենց ապրանքի ու ծառայության գովազդը սերիալներից առաջ ու հետո, ընդմիջումներին` անարգել խախտելով «Գովազդի մասին» օրենքի շատ կետեր, ու երբևէ մի թթու խոսքի չարժանանալով ՀՌԱՀ հանձնաժողովի կողմից, ուր մնաց տուգանվեն կամ պատժվեն:

Գովազդից զզված ու հոգնած սերիալի հանդիսատեսն այն կարծիքին է, որ այդպես էլ պետք է լինի, որ այսպես է «աշխարհի բանը»:

Իրականում պետությունը գովազդի ոլորտը կարգավորելու և հեռուստաընկերությունների ախորժակը բավարարելու համար օրինակելի օրենք է մշակել, բայց թղթի վրա:

«Գովազդի մասին» օրենքի 9-րդ հոդվածի 2-րդ կետով արգելվում է հեռարձակել գովազդ՝ ավելի քան 20 րոպե հաճախականությամբ, և յուրաքանչյուր եթերային ժամի հաշվով՝ 10 րոպեից ավելի տևողությամբ: Բոլոր հեռուստաալիքներն ամեն պահ խախտում են օրենքի այս դրույթը` Հ1-ի առաջնորդութամբ: Օրինակ, մեկ օրվա դիտարկումով «Վերվարածներն ընտանիքում» 26 րոպե տևողությամբ մասն ընդմիջվել է երկու անգամ և 23 րոպե տևողությամբ գովազդով: Եթերային մեկ ժամվա ընթացքում փաստացի կես ժամ գովազդ է հեռարձակվել` օրենքով նախատեսված առավելագույնի (10 րոպեից ոչ ավելի) եռապատիկը:

Ահա ինչու «Վերվարածներն ընտանիքում» հեռուստասերիալը տարեսկզբից բաժանվեց երկու մասի: Գովազդն ու գումարը կրկնապատկվեցին, և այս գայթակղությանը դժվար էր դիմակայել: Մի քանի կրակող դերակատարի կարիք ունեցան, հայտարարություն տվեցին, որ մասնագիտական կրթույունը պարտադիր չէ, ու իրենք ճիշտ են՝ «ախրաննիկի» դիրքով կանգնելու ու նկարահանվելու համար մասնագիտական կրթությունն ավելորդ շռայլություն է:

Սերիալներում հաճախակի ու մշտապես խախտվում է նաև օրենքի 21-րդ հոդվածի 2-րդ կետը, որով արգելվում է անբարեխիղճ ու հակաօրինական գովազդը, ինչն իրականացվում է` օգտագործելով այլ ապրանքների հետ անհարկի համեմատությունները: Օրինակ՝ «Հարևաններ» սերիալում հաճախ է հնչում. «Ո՞վ է հիմա փլավի վրա մածուն լցնում, «Պրովանսալ» մայոնեզ լցրու»: Ազգային ժողովի լսումներին էլ Գրիգոր Ամալյանը, հավանաբար ազդվելով սերիալից, մածունի հետ սեփական համեմատությունն արեց. «Անաղարտ հայերենը անաղարտ մածուն չէ...»:

Թաքնված գովազդը «ափաշկարա» ձևով առկա է բոլոր սերիալներում. հերոսներն ու նրանց հարևաններն ըմպում են հովանավորի սուրճը, խմում հյութ ու գարեջուր, ու եթե անգամ սցենարի դատարկությունը լցնելու համար արևածաղիկ են կեղևազերծում, ապա միայն հովանավորի արտադրած: Նույն դերասանները գովազդի մեջ անհագորեն թթվասեր ու մայոնեզ են ըմբոշխնում, մի քանի րոպեից, կարկատան հիշեցնող սպիով ու դաջվածքով, հայտնվում սերիալում:

Գաբրիել Սունդուկյանը նախանցյալ դարում արդեն մարգարեացել էր, թե «մեջը փուղ լինի, հայու թեատրի հերն էլ անիծած»:

Շեֆեր ու «ախրաննիկներ»

Ամեն ինչ սկսվեց «Մի′ վախեցիր» ֆիլմից, որը բեմ հանեց ու «անձնագիր» տվեց քրեական ու գողական շեֆ-փոխնախարարի՝ սափրագլուխ, հայհոյախոս ու մարդակեր. «Կվառե′մ, ա-րա′»: Պատահական չէ, որ վերջերս նույն դերասանը հայտնվեց «Արմենիայի» «Ճակատագրի գերիները» սերիալում` նույնքան զարհուրելի վարքագծով, նորությունը կամ առաջընթացն էլ այն է, որ արդեն հայհոյում է վերջին բառերով, թերասացության տեղ չթողնելով:

«Արմենիայի» մյուս՝ «Դժբախտ երջանկություն»՝ անհեթեթ բառակապակցություն հիշեցնող վերնագրով սերիալում ամենաթողության, կամ իրենց բառապաշարով՝ «բեզպրեդելի» զգացողությունն ամենահուսահատեցնող չափերի է հասնում: Եթե «Որոգայթում» օրենքով թե անօրեն գողերն են ինչ ասես անում, ում ասես սպանում, այս ֆիլմում բանտապահ Մադաթյանն ու շեֆն են ճկույթի մի հարվածով անդունդ գլորում քարտուղարուհուն ու անպատիժ մնում: Կամ՝ իրենց տնօրինությանը հանձնված բերդում մարդ են կախում, կամ էլ սպառնում այս հրաշալի հայերենով. «Տես, հա, կարող ա էսօր ըլնես, վաղը հանկարծ պատահաբար չըլնես: Իսկ ես ու Մարուխյանը ստեղ հավերժ կանք»:

Ահա մի հատված նրանց վերջին զրույցներից:

«Շեֆ, ասում են Արտաշին գյուլլել են:

- Հատ-հատ քաշելու եմ բոլորի ատամները... Թու, թու, թու, էսքան վախտ ինչ արել եմ, տակից դուրս եմ եկել: Ինչի պիտի դուրս չգայի՞...

- Շեֆ ջան, Աստված չանի դուրս չգաս, էդ ի՞նչ ես ասում, այ ցավդ տանեմ:

- Մի բան ասեմ` ես ինչ անում եմ, մտածելով եմ անում:

- Էղա՛վ, շեֆ ջան...»:

Մարուխյան-Մադաթյան զույգը երկու տարի է ահաբեկում ու այլասերում է հեռուստադիտողի զգացմունքները: Նրանց արտաքինն ու խոսվածքը զզվանք են առաջացնում. արտահագուստի տակ անգամ մի կերպ տեղավորվող որովայնը ի ցույց դնելով` շեֆն ու ենթական մի քանի սերիա անընդմեջ հռոմեական կայսրերի տեսքով լողանում ու զվարճանում են «Օֆուրո» բար-սաունայում (թաքնված գովազդի տիպիկ օրինակ), սառը ջրից մտնում պաղ ջուր կամ հակառակը, չփչփացնելով պաչիկներ անելով իրենց ջահել ընկերուհիներին:

«Շեֆի» հայկական հեռուստատարբերակը սարդար կամ թագավոր հիշեցնող անձ է` մամոնտի ձագի քայլվածքով (միջահասակ ու գեր հայորդի), որն իր աշխատողների հետ վարվում է այնպես, կարծես պատերազմում հաղթել ու գերեվարել է:

«Վրիժառու» ֆիլմի նախորդ սերիայում շեֆն իջնում էր իր թագավորության ներքնահարկ` ճանապարհին լուտանքներ ու սպառնալիքներ տեղալով հպատակների գլխին: Ահա նրան է մոտենում «ախրաննիկի» կին տարբերակը՝ հպատակ-գործավարուհին ու գուժում, որ երկու երգիչ համարձակվել են դժգոհել վճարից: Կատաղած շեֆը նախ մի լավ շշպռում է երիտասարդ հավաքարարուհուն՝ «Արա, էս ի՞նչ ծամոն ա, մյուս անգամ լիզելով կմաքրես», ապա անցնում թշվառ երգիչներին. «Արա, էրկու կապեկ փող տվի, վրեքներդ երգչի փոշի ա՞ նստել», դրանով էլ չբավարարվելով` անսպասելիորեն երիտասարդ երգչի կոկորդին է սեղմում դաշույնը. «Կոկորդդ կկտրեմ` մեկ էլ ձեն եք հանել»:

Ով չի հավատում, թող շարունակությունը դիտի «Արմենիայով»:

«Պատերազմն անխուսափելի է». առիթ-անառիթ գուժում են «Որոգայթի» հերոսները: Ու հենց Հովիկը (Հարություն Մովսիսյանը), միտք է հղանում «թողնել այս աշխարհն ու գնալ հեռու ու խաղաղ մի տեղ», գողական շրջապատն իրար է անցնում. «Խի, Հովո, կարող ա՞ քո հըմար վատ ենք աշխըտըմ»:

Ժարգո՞ն, թե՞ անգրագետ սցենարիստ

Սերիալներում ամենախայտառակն, այնուամենայնիվ, լեզվի վիճակն է: Գռեհիկ, անճաշակ, հակագեղագիտական կերպարանքները բոլորովին էլ երևանյան ժարգոնով չեն խոսում, ինչպես փորձում են արդարանալ գործի կնքահայրերը: «Փոխանակվեցին խոսքերով», «կզանգ տամ» ասում են «Վերվարածներում»: «Դժբախտ երջանկության» հերոսուհիները ոչ թե խանութ են գնում, այլ՝ «խանութներով», իսկ գլխավոր հերոսուհին (Լուիզա Ղամբարյան) սեթևեթում է. «Ուզենայ, այնպես կքնեյ»:

Հընթացս, ոտքի վրա գրվող սցենարից ու հայոց լեզվից կիլոմետրերով հեռու մարդկանցից որակ պահանջելն անիմաստ է:

ԳԱՅԱՆԵ ՄԿՐՏՉՅԱՆ

Հ.Գ. Հիշեցնենք, որ սերիալի յուրաքանչյուր մաս ցուցադրվում է չորս անգամ՝ առաջին ցուցադրություն, ցերեկային ու գիշերային կրկնություն և շաբաթվա ամփոփիչ թողարկում: Քառապատիկ հանդիսական է նայում քրեականի այս շքահանդեսը, և հեռուստատեսության պատասխանատուները պիտի քաջ գիտակցեն, որ գործ ունեն անկառավարելի ու ծավալվող տարերքի հետ: Տարերքը սանձելու անհրաժեշտություն կա:

Edited by Nané, 19 February 2009 - 06:06 PM.

[MosJan]

achq@ luys Hay Joghovrdy Vervaratsner@ veradarnum en

[Harut]

u es derasanneri erexeq@ piti asen "papas gnacel a gortsi"?

[Helios]

I watched Kanqi Gine, and I really liked it. I know that the language quality is not the best as the soaps are filled with jargon and basic every-day phrases/words, but they are good for someone who is learning the langauge and wants to learn the slang rather than the book language. From personal experience, what I learn in the books I rarely see being used. People laugh at me when I say "aystegh" instead of "stegh" and there are a lot more examples like this.

[Nané]

I watched Kanqi Gine, and I really liked it. I know that the language quality is not the best as the soaps are filled with jargon and basic every-day phrases/words, but they are good for someone who is learning the langauge and wants to learn the slang rather than the book language. From personal experience, what I learn in the books I rarely see being used. People laugh at me when I say "aystegh" instead of "stegh" and there are a lot more examples like this.

I suggest you laugh at people who say "stegh" and inform them of the proper form.

Edited by Nané, 12 January 2010 - 09:59 AM.

[MosJan]

looks like vorogite is ending soon.
so who is joker in your opinion

yes espes em mtatsum,
yete kina
yev shat moting Hoviki shrjapatin,
yete vaxtangi @entaniqin ela janachum kam mterima yeghel,
uremn menak mi hogi ka etpisin um menq tesel enq seryalum, da klini Thamaran,
hoviki t@nayin tntesuhin..
ov te hoviki amenorya antsudartsin e tsanot yev te vaxtangi @netaniqin, mterim e yeghel der vaghuts nranst het...

so yes asum em or Thamarn e joker@

[Nané]

Joker? Mafia en xaghum?