Jump to content


Photo

ԷՐԷԲՈՒՆԻ


  • Please log in to reply
No replies to this topic

#1 vartahoor

vartahoor

    Member

  • Members
  • PipPipPip
  • 338 posts

Posted 11 June 2007 - 07:17 PM

ԷՐԷԲՈՒՆԻ
ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ
(Դասական Ուղղագրութեամբ)



Իմ յուշերի մի աչքի մէջ Տրտադագէտ չքնաղ Անին,
Էրէբունի բլրին կագնած ես նայում եմ Երևանին,
Մի աչքովս հետ եմ նայում, մի աչքովս նայում առաջ.
Կշռում եմ նորն ու հինը զոյգ աչքերով, կշեռք դառած,
Վեր ու վար են անում սակայն երկու թաթերն իմ կշեռքի
Զոյգն էլ քանի իրենց վրայ հանճարն ունեն հայոց ձեռքի,
Օ՜ չեմ կարող ես մի աչքով նայել ընկած հին հրաշքին
Ում աուերակ մի տաճարն էլ հիացմունք է գոռոզ աչքին,
Նորի տւած պատառ հացս, թէկուզ լինի կաթն էլ իմ մօր,
Նորից հինը մօրս կէսն է, միւս կէսը, ելնոզն է նոր...
Ընկած մօրից երես դարձնեմ, լաւ է երես դարձնեմ կեանքից,
Լաւ է թաղւեմ քան թէ մի կեզծ շշուկ լսւի իմ շրթունքից:


Ու նայում եմ Երևանին կագնած բլրին Էրէբունի
Հին Անիս է վերածնում բարուրի մէջ Երևանի
Վեր խոյանում ժայռաբարուր հազարաձև գմբէթներով,
Մի նոր Հայոց հրաշք դառնում մայր Անիին նմանւելով
Հազար ու մի եկեզեցիք փոխւում են ճոխ պալատների
Սուրբ զանգերի ղոցանջի տեղ, ժխորն է բիւր Հայ մուրճերի,
Ելնում է նորն հնի ձևից Մասիսաչափ ձւից անմեռ
Մեծ Տէրեանից Թումանեանը, Թումանեանից նորերը դեռ
Ասես Մեսրոպ Մաշտոցն ինքն է մոնումենտւում նոր արձանով
Մի նոր Հայոց հրաշք դառնում մայր Անիին նմանւելով:



ԷՐԵԲՈՒՆԻ
Հովհաննես Շիրազ

(Նոր Ուղղագրութեամբ)


Իմ հուշերի մի աչքի մեջ Տրտադագետ չքնաղ Անին,
Էրեբունի բլրին կագնած ես նայում եմ Երևանին,
Մի աչքովս հետ եմ նայում, մի աչքովս նայում առաջ.
Կշռում եմ նորն ու հինը զույգ աչքերով, կշեռք դառած,
Վեր ու վար են անում սակայն երկու թաթերն իմ կշեռքի
Զույգն էլ քանի իրենց վրա հանճարն ունեն հայոց ձեռքի,
Օ՜ չեմ կարող ես մի աչքով նայել ընկած հին հրաշքին
Ում ավերակ մի տաճարն էլ հիացմունք է գոռոզ աչքին,
Նորի տուած պատառ հացս, թեկուզ լինի կաթն էլ իմ մոր,
Նորից հինը մորս կեսն է, մյուս կեսը, ելնոզն է նոր...
Ընկած մորից երես դարձնեմ, լավ է երես դարձնեմ կեանքից,
Լավ է թաղվեմ քան թե մի կեզծ շշուկ լսվի իմ շրթունքից:


Ու նայում եմ Երևանին կագնած բլրին Էրեբունի
Հին Անիս է վերածնվում բարուրի մեջ Երևանի
Վեր խոյանում ժայռաբարուր հազարաձև գմբեթներով,
Մի նոր Հայոց հրաշք դառնում մայր Անիին նմանվելով
Հազար ու մի եկեզեցիք փոխվում են ճոխ պալատների
Սուրբ զանգերի ղողանջի տեղ, ժխորն է բյուր Հայ մուրճերի,
Ելնում է նորն հնի ձևից Մասիսաչափ ձվից անմեռ
Մեծ Տերյանից Թումանյանը, Թումանյանից նորերը դեռ
Ասես Մեսրոպ Մաշտոցն ինքն է մոնումենտվում նոր արձանով
Մի նոր Հայոց հրաշք դառնում մայր Անիին նմանվելով:





0 user(s) are reading this topic

0 members, 0 guests, 0 anonymous users