էս ինչո՞ւ ես դարդոտել, էդ ի՞նչ «լաչառ» է քեզ էս օրը գցել: Հեչ էլ մի տանջվիր, Հայաստանում հո սիրուն աղջիկներ չկան:
Մարալ ասեմ՝ դու ջեյրան հասկացիր, ջեյրանն ի՞նչ է՝ եղնիկ, այծյամ: Ամեն ինչ՝ տեղը տեղին: Ե՞րբ ես Երևան գնալու:
Մովսեսը ոգևորված երգում է՝
Հայոց աղջիկներ, ձեր հոգուն մեռնիմ, ձեզ որ տեսնում եմ՝ ասում եմ ես ա՜խ,
Հալվո՜ւմ եմ, հալվո՜ւմ օտարության մեջ, ձեզ եմ ես տենչում, ձեզ եմ կարոտում...
Edited by SAS, 17 January 2005 - 06:52 AM.