No replies to this topic

[Armenak]

This was originally posted by Arpa in a Hovhannes Toumanian thread. Decided to post it here, where it belongs.

ԻՄ ՄԱՀԸ

Պետրոս Դուրեան
1871

Եթէ դըժգոյն մահու հրեշտակ
Անհուն ժպտով մ իջնէ իմ դէմ…
Շոգիանան ցաւքս ու հոգիս,
Գիտցէք որ դեռ կենդանի եմ:

Եթէ սընարըս’ իմ տիպար
Մոմ մը վըտիտ ու մահադէմ
Ո~հ, նըշուլէ ցուրտ ճառագայթք,

Գիտցեք որ դեռ կէնդանի եմ:

Եթէ ճակտովս արտոսրազոծ
Զիս պատանի մէջ ցուրտ զերթ վէմ
Փաթթեն, դընեն սեւ դագաղը,
Գիտցեք ոտ դեռ կենդանի եմ:

Եթէ հնչէ տըխուր կոչնակ’
Թրթռուն ծիղաղն մահու դժխեմ,
Դագաղս առնէ իր յամըր քայլ,
Գիտցեք որ դեռ կենդանի եմ:

Եթէ մարդիկ այն մահերգակ’
Որք սեւ ունին եւ խոժոր դէմ’
Համասըփռեն խունկ ու աղոթք,
Գիտզեք որ դեռ կենդանի եմ:

Եթ’ յարդարեն իմ հողակոյտ,
Եւ հեծեծմամբ ու սըգալէն
Իմ սիրելիքը բաժնըւին,
Գիտցեք որ դեռ կենդանի եմ:

Իսկ աննըշան եթէ մնայ
Երկրի մէկ խորշն հողակոյտն իմ,
Եւ յիշատակս ալ թառամի,
Ա~հ, այն ատեն ես կը մէռնի’մ…: