Ասումեն թե պատահաբար կյանքում ոչինհչ չի պատահում
"Պետք է լիներ" ասում ենք մենք...
Կամ "գրված էր ճակատագրի չար գրքի մեջ"...
Դյուրին է չէ՞...
Մեղքը գցել ինչոր բախտի
Կամ էլ անհայտ ու անիմաստ ինչ որ գրկի...
Պետք է լիներ...
Բայց չէ որ մեր իսկ ոտքերով,
Մենք ենք քայլում այդ զարդուղի ճանապարհով...
Մեր այս ձերքն է լուռ բարձրանում
ՈՒ մի ամբողջ կյանք լռեցնում,
Կամ գնումենք այն մեկի մոտ, որ մերը չէ' ու չի' լինի...
ՈՒ երբ մի օր այս ամենը
Մարմին առած ու չարացած
Մեր ճամփան է հանկարծ կտրում...
Հեկեկում ենք, կուրծկ ենկ ծեծում...
ճակատագիր կոչեցյալին հայհոյում ենք ու անիծում...
Edited by Ani777, 18 August 2007 - 02:17 PM.