No replies to this topic

[vartahoor]

Ի Ղ Ձ Ը
Մ. ԼԵՐՄՈՆՏՈՎ
Թարգմանեց՝ Հովհաննես Թումանյան

Ինչո՞ւ չեմ թռչուն, վայրենի մի հավ,
Որ հիմա գլխիս վերևից թռավ,
Ինչո՞ւ չեմ կարող երկնքում ճախրել
Եւ ազատություն միմիայն սիրել:

Ես դեպի Տարոն կըսլանայի,
Ուր ծաղկում էին դաշտերն իմ պապերի,
Դատարկ ամրոցում միգապատ լերանց
Հանգչում են մոռացված աճյունքը նրանց:

Այնտեղ հին պատից մնում են կախած
Նրանց լայն վահանն ու սուրը ժանգոտած,
Կըթռչեի սրի, վահանի վրայով,
Եվ կըսրբեի փոշին թևերով:

Եվ պարթևական լրած քնարի
Ժանգոտ լարերին ես կըզարկեի,
Որ նրա ձայնը դարձյալ հոգենվագ
Հնչեր մշտալուռ կամարների տակ:

Ճակատագրի խիստ օրենքի դեմ
Իզուր է խնդիրս,-ես այդ լավ գիտեմ,
Իմ և բլուրների միջև հայրական
Սարեր ու ձորեր, կապույտ ծովեր կան:

Վերջին շավիղը դյուցազունների,
Ահա տարագիր, ցոփ կյանքի գերի,
Այստեղ ծնվեցա բայց ուրիշ հոգով...
Ա՜խ, ինչու չեմ ես թռչուն վայրենի: