VAHAN TERIAN
#21
Posted 25 December 2004 - 02:21 AM
Մեր երկիրը ավերված, բայց սուրբ է և հին։
Որպես լեռն է մեր պայծառ տեսել հազար ձյուն,
Այնպես նոր չեն մեզ համար դավ ու դառնություն։
Բաբելոնն է եղել մեր ախոյանը՝ տե՛ս -
Անհետ կորել, անցել է - չար մշուշի պես։
Ասորիքն է եղել մեր թշնամին - ահա՛
Դաշտ է տեղը և չըկա քար քարի վրա։
Ամրակուռ է մեր հոգին - դարերի զավակ՝
Շատ է տեսել մեր սիրտը ավեր ու կրակ։
Շատ է տեսել երկիրն իմ ցավ ու արհավիրք,
Լաց է այնտեղ ամեն երգ և ողբ ամեն գիրք։
Գերված ենք մենք, ո՛չ ստրուկ - գերված մի արծիվ,
Չարության դեմ վեհսիրտ միշտ, վատի դեմ ազնիվ։
Բարբարոսներ շատ կըգան ու կանցնեն անհետ,
Արքայական խոսքը մեր կըմնա հավետ։
Չի հասկանա ձեր հոգին և ծույլ, և օտար,
Տաճար է մեր երկիրը՝ սուրբ է ամեն քար։
Եգիպտական բուրգերը պոշի կըդառնան,
Արևի պես, երկի՛ր իմ, կըվառվես վառման։
Որպես Փյունի կրակից կելնես, կելնես նոր
Գեղեցկությամբ ու փառքով վառ ու լուսավոր։
Արիացի՛ր, սի՛րտ իմ, ե՛լ հավատով տոկուն,
Կանգնի՛ր հպարտ որպես լույս լեռն է մեր կանգուն։
#22
Posted 25 December 2004 - 02:22 AM
#23
Posted 02 July 2005 - 03:11 AM
Ծաղկել է նորից իմ այգին,
Սրտում իմ գարուն է արդեն,
Սիրում եմ այնպե՜ս քնքշագին,
Սիրում եմ, բայց ո՞ւմ` չգիտեմ:
Դողում է սիրտս նորբաց,
Նորբաց մի հուրվարդի պես,
Շրջում եմ սիրուց արբած,
Շրջում ու երգում եմ ես...
http://armenianpoetr...m/arm/1121.html
#24
Posted 11 September 2005 - 09:46 PM
Նորից կթողնեմ քաղաքն աղմկոտ
Ու ճամփա կընկնեմ հավետ միայնակ.
Անխոս կըմարի երեկոն աղոտ,
Կըպառկեմ դաշտում կանաչ ծառի տակ:
Կըմոռնամ հեռվի աղմուկը ահեղ,
Կըզգամ համբույրը ուրիշ օրերի,
Լույս երազների գիշերը շքեղ
Սրտիս անծանոթ վայելք կբերի…
Հեռավոր մարդոց ցավերը կըզգամ,
Կարկաչող ջրի լացը կըլսեմ.
Հողը կըգրկեմ, ջերմ կըհեկեկամ,
Վառ աստղերի հետ անուշ կերազեմ:
Անտուն անցորդից կըխնդրեմ ես հաց,
Պայծառ աղբյուրի ջուրը կըխմեմ,
Լայն երկնքի տակ հաշտ ու սրտաբաց
Քնքուշ ծաղկանց հետ խաղաղ կըքնեմ:
http://armenianpoetr...m/arm/1127.html
#25
Posted 17 June 2006 - 07:02 PM
ՔՈ ԱՉՔԵՐԻ ԴԵՄ
Քո աչքերի դեմ իմ աչքերը` կույր,
Կա քո հոգու մեջ անթափանց մի մութ,
Քո մութ հայացքում կա մի քնքուշ սուտ`
Քեզ միշտ թաքցնող մի նուրբ վարագույր:
Փակ են քո սրտի հեռուներն իմ դեմ,
Հավետ քեզ կապված` քեզ օտար եմ ես.
Երբ խենթ խնդությամբ փայփայում եմ քեզ`
Եվ սիրում եմ քեզ եւ քեզ չգիտեմ:
Փակ են քո սրտի հեռուներն իմ դեմ,
Քո աչքերի դեմ իմ աչքերը` կույր.
Քո հոգու վրա կա մի վարագույր,-
Ո՞վ ես դու, ո՞վ ես,- բնավ չգիտեմ:
http://armenianpoetr...m/arm/1124.html
#26
Posted 17 June 2006 - 09:37 PM
Կապույտ երկնքի ոսկեղեն աստղե՛ր,
Ձեր հեռվից դուք միշտ տեսնում եք նրան.
Ասացե՛ք, արդյոք նա էլ թախծո՞ւմ էր,
Արդյոք տրտո՞ւմ էր նա էլ ինձ նըման։
Խորհրդագետնե՛ր, դուք տեսնում եք միշտ.—
Արդյոք մենա՞կ էր նա էլ ինձ նըման,
Թե ընկեր գտած ժպտում էր անվիշտ,
Ե՛վ փայփայում էր, և՛ սիրում նրան։
Խորհրդագետներ, դուք ժպտում եք լուռ,
Դուք լուռ ժպտում եք իմ ցավի վըրա.—
Նա քեզ մոռացած՝ վաղուց ամենուր
Ծաղրում է քո խենթ խոսքերը հիմա...
#27
Posted 04 August 2006 - 11:12 PM
Heroo, heroo, shad heroo
Yerazis metch yes dessa
yervantig meh shad dkhoor
Shourtches nayetza
Pan meh chi dessa
Yes indzi hartzoutzi
yervantige oor lini
Hangardz tzayn meh lesetzi
Latzogh bezdig lagodi
Kelukhes tartzootzi
yervantigeh pergetzi
Yegoor, yegoor yervantig
Medig ereh babayit
Leseh khoskeh kheradi
Yeghir aghvor badani
Kretz' Baron Kenfooshesian
#28
Posted 05 August 2006 - 07:04 AM
Մանուկներ ենք որբ.
Մանուկներ ենք մենք կորած—
Հավիտյան անմայր.
Մենք բոլորըս մոլորված
Անտառում խավար...
Մենք նետված ենք բոլորըս
Երկիրն այս հեռու,
Կանչում ենք միշտ—ձայն չըկա,
Աղոթում ենք—ու՞մ.
Ո՞վ կըփրկե, ո՞վ կըգա,
Որ տանի մեզ տուն...
(1915)
#29
Posted 10 October 2006 - 01:12 AM
Իմ անվերջ ճամփի տանջանքից հոգնած՝
Ես ննջել էի ոսկեղեն արտում.
Ու ճչաց սիրտըս վայելքից անկարծ
— Թվաց որ մեկը կանչում է տրտում...
Եվ ես արթնացա խնդության ցավից .—
Գիշերվա հովն էր լալիս դաշտերում,
Մութ հեռաստանն էր դժկամ նայում ինձ,
Մենակությունն էր քարի պես լռում...
#30
Posted 24 November 2007 - 05:05 AM
Darcir indz mot, veradarcir du noric..,
Cavac sirts miayn qeznov e shnchel
Chi kamena na verstin qez tanjel
Ete baxtn u vayelqner@ qez zhptan
Otar mardik qez sirabar voghjuyn tan
Guce yes lam baxtid hamar im angin
Sakayn darcir, veradarcir du krkin...
Ete hervum chakatagirn anhogi
Matne hogit ankarekic tanjanqi
O, gitecir im hogin el kcavi
Ankarekic mormoqumic qo cavi...
Shnorhakalutyun armeianpoets.com site-i hamar Qeri...Aysqan zhamanak chei nkatel...
Edited by Ani777, 24 November 2007 - 05:15 AM.
#31
Posted 24 November 2007 - 12:14 PM
mi lav @enker uneyinq, Hogin lusavori, Na er sirum es yerg@
ehhhhh inch husher ............
#33
Posted 24 November 2007 - 02:00 PM
#34
Posted 03 December 2007 - 02:18 AM
Դու դեռ ապրում ես երազի նման,
Բայց չէ որ միշտ էլ երազ էր միայն
Պայծար պատկերդ այս անապատում:
Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել
Ես ամենուրեք քեզ եմ որոնում
Դու, երազների լուսե օրրանում
Անուրջ, որ գուցե բնավ չե՞ս եղել...
Քեզ իմ կարոտի կսկիծն է վառել
Երազանքներում իմ նվիրական
Իմ քույր, իմ դահիճ, իմ սուրբ սիրեկան
Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել...
Edited by ANI, 09 December 2007 - 12:33 AM.
#35
Posted 09 December 2007 - 12:29 AM
Դեռ չի աղոոտել քո դեմքը գունատ
Բայց ես օտար եմ արդեն այդ հուշին,
ՈՒր վեհ էր երազն ու բախտը ժլատ:
Սառն աչքերով եմ նայում ես հեռվում
մեռած օրերիս ցնորքին հիմա.
ՈՒրիշից լսած մի երգ է թվում
ՈՒ թեև քաղցր է
Բայց իմը չէ նա:
Մենք մնաս բարով չասինք իրարու
"Ինչ կարիք իզուր տանջել ու տանջվել":
Մեզ կյանքը նետեց միմյանցից հեռու,
Եվ մենք չուզեցինք մեկմեկու կանչել:
Տարիներն անցան, և հին օրերին
Նայում եմ ահա անտարբեր սրտով,
Եվ որպես գերին հլու իր բեռին,
տանում եմ կյանքի օրերն անվրդով:
Էլ ոչ մի կանչի ես ձայն չեմ տալիս
ՈՒ եթե հանկարծ խոսքերդ հնչեն,
Եթե տեսնեմ քեզ վերադառնալիս
Քեզ իինչպես կանչեմ, ես այն չե'մ, այն չէմ...
1911
#36
Posted 09 December 2007 - 01:00 AM
Տրտում իրիկվա ստվերների տակ,
Երբ դու կթաղես տենչերդ խորտակ
Եվ վհատությամբ երբ կհեռանաս...
Ես կգամ, որպես մոռացված մի երգ
Հյուսված աղոթքից, սիրուց ու ծաղկից
Քո մեռած սրտում կլինի թախիծ
ես կկանչեմ քեզ դեպի այլ եզերք:
Ես կգամ, երբ դու կլինես տրտում,
Երբ երազներդ հավետ կմեռնեն,
Ձեռքդ կբռնեմ, ցավդ կըմբռնեմ,
Կվառեմ ուրիշ լույսեր քո հոգում...
#37
Posted 10 December 2007 - 01:25 AM
Այսօր գթանք իրարու
Խեղճ լինենք ու չամաչենք,
Բախտ չտենչանք ու հեռու
Տարիները չհիշենք:
Լռենք միայն մի մեղմող
Լռությունով ու հանգչենք,
բանաք սրտերը մեռնող
Որբ լինենք ու չամաչենք:
Սիրենք իրար ու ներենք,
Չնախատենք մեկմեկու
Էլ չար սիրով չսիրենք
Անչար լինենք ես ու դու:
Այսօր գթանք իրարու
Այսօր իրար չտանջենք
Լինենք անչար և հլու
Հեկեկանք ու չամաչենք...
1912
#38
Posted 10 December 2007 - 02:02 AM
Մենակ ես դու, ինքդ քո դեմ մերկ ու բաց,
ՈՒ նոից դու շփոթմունքով ցավագին
Երկյուղով ես, երկյուղով ես դու լցված:
Որպես տերև աշնամուտի հողմի դեմ,
Դողում ես դու, որպես շյուղը եղեգի
Ինքդ քո դեմ դու անզոր ես ու անզեն
Ինքդ քո դեմ, ինքդ քո դեմ, իմ հոգի...
1913
#39
Posted 11 December 2007 - 12:53 AM
Ոչ տրտունջ, ոչ մրմունջ սգավոր
Հեռացիր, մոռացիր ինձ հավետ
Իմ ուղին միշտ մթին, մենավոր,
Կգնամ իմ դժկամ ցավի հետ:
Իմ ճամփան ամվախճան մի գիշեր
Ինձ շոյող ոչ մի շող չի ժպտա,
Հեռացիր, մոռացիր, մի հիշիր
Ինձ այդպես քրոջ պես մի գթա...
Հուսաբեկ մութ ու մեգ թող լինի,
Իմ վերև թող արև չխնդա,
Լոկ երկունք, լոկ արցունք թող լինի.
Ինձ այդպես քրոջ պես մի գթա...
1913
#40
Posted 11 December 2007 - 10:30 PM
Անձրև՜ ու քամի՜,— տրտո՜ւնջ ու թախի՜ծ.
Լույսերըս ոսկի ընկան ու հանգան —
Ցաված է սիրտըս,— փայփայեցե՛ք ինձ…
Լռել է հեռվում երգը ցնծության,—
Եվ գուցե չըկար իմ ծնված ժամից,
Գուցե ես ինքս եմ հնարել նրան,
Որ սուտ հուշերով մխիթարեմ ինձ...
Տխուր ամպերը կամար են կապել. —
Անձրև՜ ու քամի՜,— տրտո՜ւնջ ու թախի՜ծ,
Դուք կարող եք գեթ սուտ սիրով խաբել,—
Հիվանդ է սիրտըս.— փայփայեցե՛ք ինձ...
0 user(s) are reading this topic
0 members, 0 guests, 0 anonymous users