Of course we all know his two signature poems -Գիշերն անուշ է and Դաշդի ճամբու մը վրան
Here is his tribute to his bosom/lung (literally) buddy and godfather Petros Dourian. I was also mazed and surprised that he has so many prose/արձակ articles and letters/նամակներ
My only wish is that those who post these masterpieces would stick to the original Mesropian orthography, the way THEY wrote and stop bastardizing, sovietazing and (that IDIOT)abeghianizing the works of Metsarents and Dourian
----
ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐՅԱՆ
Լուռ, մարմարակերտ դամբանին խորեն,
Հանճարի աչքերն անքույթ կը նային,
Լույս հոգիներուն կյանքովն երկնային,
Ա́լ մեկուսացած ունայն ժըխորեն:
Մեռա՜վ, խանդավառ սերերն երգելեն`
Ու պիտի հավետ միտքերն հըմային
Իր թունդ քընարեն, ու երգերն ալ հին
Պաշտումով ըզմեզ միշտ պիտի գերեն:
Հույզով մեռա́վ ան, հուշքով` կ’ապրի դեռ,
Ծառերուն նըման` որ թարմ ու դալար,
Իր գերեզմանին կ’ելլեն քովն ի վեր:
Հիացքներ կ’երթան իրեն ետևեն…
Եվ իր հուշքերն ալ, հավետ անմոլար
Ու միշտ ոգևոր` դեռ պիտի տևե՜ն:
< 8 հուլիսի, 1903 >
Edited by Arpa, 14 April 2008 - 10:18 AM.
