ՍԱՅԱԹ - ՆՈՎԱ, ծնվել է 1722 թ. (ըստ որոշ բանասերների՝ 1712 կամ 1717 թ.) Թիֆլիսում (ըստ այլ ենթադրության՝ Լոռու Սանահին գյուղում): Ծննդյան անունը եղել է Արութին (Հարություն): Աշուղական Սայաթ-Նովա անունը ծագում է պարսկերենից և նշանակում է երգի կամ մեղեդու որսորդ: Հայրը՝ մղդսի Կարապետը, Թիֆլիս էր գաղթել Սիրիայի Հալեպ քաղաքից, իսկ նրա հայրն էլ իր հերթին մի ժամանակ Կիլիկիայի Ադանա քաղաքից հեռանալով՝ հաստատված էր եղել Հալեպում: Մղդսի (մահդասի, մուխսի) բառը նշանակում է ուխտագնաց և վկայում է, որ Կարապետը ուխտագնացություն է կատարել Երուսաղեմ՝ Քրիստոսի գերեզմանին: Մանկության տարիներն Արութինն անց է կացրել հավանաբար Սանահինում (մայրը՝ Սառան, սանահնեցի էր), որտեղ և, անշուշտ, սովորել է դպրոցում և ձեռք բերել հայերենի գրաճանաչություն ու իմացություն: Պատանության և երիտասարդության տարիներին եղել է վրաց մայրաքաղաքում, որտեղ հայրը նրան տվել է ջուլհակության արհեստի: Թիֆլիսյան միջավայրն իր երգարվեստով, հատկապես ժողովրդական-աշուղական երգով, պատանուն ամբողջապես կլանել-քաշել է իրեն: Նա հմտացել ու նվագել է մի քանի գործիքով (չոնգուր, քամանչա և այլն), հորինել և կատարել է իր երգերը՝ գլխավորապես սիրո թեմայով, արժանացել ընդհանուրի ուշադրությանը և բարձր գնահատականին: Ըստ երևույթին 1730-ական թթ. երկրորդ կեսին, վրաց երիտասարդ արքայազն Հերակլի շքախմբում, իբրև նվագածու-աշուղ նա ևս մասնակցել է պարսից Նադիր շահի հնդկական արշավանքին: Երգերից իմանում ենք, որ առիթ է ունեցել լինելու նաև այլ երկրներում: Իսկ 1744 թ., երբ Հերակլի հայր Թեյմուրազը Թիֆլիս է մտել որպես Քարթլիի թագավոր, իսկ Հերակլը, հայրենիք վերադառնալով, հոր փոխարեն նստել Կախեթի թագավորական գահին, մանավանդ Թեյմուրազի դուստր Աննայի հարսանիքի առիթով տրված եռօրյա խնջույքի ժամանակ Արութինը, արդեն Սայաթ-Նովա աշուղական անունով, իր երգով ու նվագով անկասկած մասնակիցն է եղել այդ հանդիսույթի: Այնուհետև նա արժանացել է պալատական նվագածու-երգչի պատվին և, երկու-երեք տարվա ընդմիջումով, պալատում մնացել մինչև 1759 թ. փետրվարի վերջերը: Ոչ միայն Թիֆլիսում, Թեյմուրազի արքունիքում էր լինում նա, այլև Թելավիում՝ Հերակլի պալատում: Սայաթ-Նովան առանձնապես վայելել է վերջինիս հովանավորությունը: Հետագայում Հերակլը շնորհազրկել է երգչին, հավանաբար երբ հայտնի է դարձել գլեխի (կիսաճորտ) Սայաթ-Նովայի սերը արքայադուստր Աննայի հանդեպ, որը իշխան Դեմետրե Օրբելիանիի կինն էր: Չորս զավակների հայր Արութինը Հերակլի հրամանով ու պահանջով ընդունում է քահանայի հոգևոր կոչում՝ Տեր-Ստեփանոս անունով: Երկու տարի անց, 1761 թ., նա Կասպից ծովի հարավային ափին, Էնզելի քաղաքում, կատարել է Նարեկացու "Մատեան ողբերգութեան" երկի ընդօրինակությունը, իսկ 1766 թ. Կախեթի կողմերում, Զաքաթալայի մոտ գտնվող Կախի քարվանսարայում էր, որտեղ օրինակել է մի այլ ձեռագիր մատյան՝ մասեր Աստվածաշնչից և այլ բնագրեր: Կնոջ՝ Մարմարի մահվանից հետո Տեր-Ստեփանոսը որպես կուսակրոն առանձնացել է Հաղպատի վանքում: Մեծ բանաստեղծի կյանքն ընդհատվել է 1795 թ. սեպտեմբերի 11-ին, Թիֆլիսի գրավման ու ավերման ժամանակ, պարսից Աղա-Մահմեդ խանի հրոսակների ձեռքով: Գերեզմանը գտնվում է քաղաքի Ս. Գևորգ կաթուղիկե եկեղեցու բակում: Գերեզմանի վրա, Հովհ. Թումանյանի և Գ. Բաշինջաղյանի նախաձեռնությամբ, 1914 թ. մայիսին կանգնեցվել է հուշարձան:
http://forum.hayasta...r...f=25&t=3034