Ի Ղ Ձ Ը
Մ. ԼԵՐՄՈՆՏՈՎ
Թարգմանեց՝ Հովհաննես Թումանյան
Ինչո՞ւ չեմ թռչուն, վայրենի մի հավ,
Որ հիմա գլխիս վերևից թռավ,
Ինչո՞ւ չեմ կարող երկնքում ճախրել
Եւ ազատություն միմիայն սիրել:
Ես դեպի Տարոն կըսլանայի,
Ուր ծաղկում էին դաշտերն իմ պապերի,
Դատարկ ամրոցում միգապատ լերանց
Հանգչում են մոռացված աճյունքը նրանց:
Այնտեղ հին պատից մնում են կախած
Նրանց լայն վահանն ու սուրը ժանգոտած,
Կըթռչեի սրի, վահանի վրայով,
Եվ կըսրբեի փոշին թևերով:
Եվ պարթևական լրած քնարի
Ժանգոտ լարերին ես կըզարկեի,
Որ նրա ձայնը դարձյալ հոգենվագ
Հնչեր մշտալուռ կամարների տակ:
Ճակատագրի խիստ օրենքի դեմ
Իզուր է խնդիրս,-ես այդ լավ գիտեմ,
Իմ և բլուրների միջև հայրական
Սարեր ու ձորեր, կապույտ ծովեր կան:
Վերջին շավիղը դյուցազունների,
Ահա տարագիր, ցոփ կյանքի գերի,
Այստեղ ծնվեցա բայց ուրիշ հոգով...
Ա՜խ, ինչու չեմ ես թռչուն վայրենի:
Ighdz
Started by
vartahoor
, Jun 14 2007 01:01 PM
No replies to this topic
0 user(s) are reading this topic
0 members, 0 guests, 0 anonymous users