No replies to this topic

[vartahoor]

Ամենայն Սրտով
(Դասական Ուղղագրութեամբ)

Յովհաննէս Շիրազ

Ամենայն սրտով բողոքում եմ ես մարդու անարդար վճիռի համար
Անիծում եմ ես մարդուն նենգաւոր, որ նա ընտրել է պղծւած ճանապարհ.
Ատում եմ հոգով օրէնքներ շատ-շատ, որ ծանրացել են մարդկանց ուսերին
Եվ ստիպում են կեղծել, քծնվել, գովել անարժան, տգէտ բարքերին:

Ես բողոքում եմ, իրաւունք ունեմ գանգատ գրելու ամբողջ աշխարհին,
Որ հայոց հողը ետ վերադարձւի և տրվի պանդուխտ, տառապող հային,
Ես ցանկանում եմ մէկ անգամ տեսնել քարտեզը հայոց անծայր երկրի,
Դրանից յետոյ եթե մեռնեմ էլ, իմ հոգին ուրախ և յաւերժ կապրի:

Ինչո՞ւ է հայը պանդուխտի ցուպով, այսօր թափառում ամբողջ աշխարհում
Օտարի հողում կեղծւած ու տանջված, հեռու հիւսիսում կամ անապատում,
Ին՞չ է նա կորցրել Սուդանում կիզիչ, կամ Հնդկաստանում հեռու հեռաւոր,
Ինչո՞ւ է հայը բեկորներ դարձել, նա չունի հանգիստ, նա չունի անդորր:

Խեղճ պանդուխտ հային հող է հարկաւոր, ոչ օտար երկրում, այլ իր սեփական,
Եւ երբ ունենայ նա հողը նորից, դուրս կշպրտի ցուպն օտարութեան,
Անհուն հրճւանքով կշտապի հեռւից դէպի Ղարս, իգդիր, Վան կամ Արդահան,
Նորից կլսւի հորովելը հին, նորից կծխայ ծուխը հայկական:

Օտարի ձեռքից հինգ հարիւր տարվա հողերը այսօր ետ են գրավում,
Օրէնք է, ու մենք էլ ասում, որ հողը տիրոջն է միայն պատկանում.
Բայց ինչի խօսել ուրիշի մասին և միշտ մոռանալ ցաւը սեփական,
Ինչու վաստակել որ ուրիշն ուտի, մոռանալ քաղցը հարազատ մանկան:

Ոչ, բաւական է , չպէտք է լռել, երազել քիչ է, պէտք է պայքարել,
Քառասուն տարին դեռ նոր է անցել, հայոց հողերը պէտք է պահանջել,
Քարտեզի վրայ դեռ շատ անուններ մինչև օրս էլ հինն են մնացել
Նոյնն են մնացել քաղաքներ, գիւղեր, շեներ ու գետեր և հին ամրոցներ:

Սահմանին թիկնած Արարատն է սեգ, իրեն լանջերով, զմրուխտ կուսական,
Արարատն է սիմբոլը հայոց, միշտ թսվչանքով լի, քաղցր մայրական,
Իսկ այն կողմ հեռւում, Բինգեօլն է լքւած, սգւորի նման, սև ամպերի մէջ,
Վանա և Նազիկ լճերն են նիրհում, Ախթամարն է մեր արտասւում անվերջ:

Այս բոլորը դուք տեսնում էք հայեր և այն թսղել էք բախտի պատմութեան,
Լոկ ցանկանալով հարցեր չեն լուծւում, այս է մեզ ասում կեանքը այժմեան,
Պէտք է պայքարել, պէտք է պայքարել և պէտք չէ սոսկալ մահից սեփական,
Մահւան գնով էլ պարտաւոր ենք մենք միացեալ տեսնել հողը հայկական:

Ամենայն Սրտով
(Նոր Ուղղագրությամբ)

Հովհաննես Շիրազ

Ամենայն սրտով բողոքում եմ ես մարդու անարդար վճիռի համար
Անիծում եմ ես մարդուն նենգավոր, որ նա ընտրել է պղծված ճանապարհ.
Ատում եմ հոգով օրենքներ շատ-շատ, որ ծանրացել են մարդկանց ուսերին
Եվ ստիպում են կեղծել, քծնվել, գովել անարժան, տգետ բարքերին:

Ես բողոքում եմ, իրավունք ունեմ գանգատ գրելու ամբողջ աշխարհին,
Որ հայոց հողը ետ վերադարձվի և տրվի պանդուխտ, տառապող հային,
Ես ցանկանում եմ մեկ անգամ տեսնել քարտեզը հայոց անծայր երկրի,
Դրանից հետոյ եթե մեռնեմ էլ, իմ հոգին ուրախ և հավերժ կապրի:

Ինչո՞ւ է հայը պանդուխտի ցուպով, այսօր թափառում ամբողջ աշխարհում
Օտարի հողում կեղծված ու տանջված, հեռու հյուսիսում կամ անապատում,
Ին՞չ է նա կորցրել Սուդանում կիզիչ, կամ Հնդկաստանում հեռու հեռավոր,
Ինչո՞ւ է հայը բեկորներ դարձել, նա չունի հանգիստ, նա չունի անդորր:

Խեղճ պանդուխտ հային հող է հարկավոր, ոչ օտար երկրում, այլ իր սեփական,
Եւ երբ ունենա նա հողը նորից, դուրս կշպրտի ցուպն օտարության,
Անհուն հրճվանքով կշտապի հեռվից դէպի Ղարս, իգդիր, Վան կամ Արդահան,
Նորից կլսվի հորովելը հին, նորից կծխա ծուխը հայկական:

Օտարի ձեռքից հինգ հարյուր տարվա հողերը այսօր ետ են գրավում,
Օրէնք է, ու մենք էլ ասում, որ հողը տիրոջն է միայն պատկանում.
Բայց ինչի խոսել ուրիշի մասին և միշտ մոռանալ ցավը սեփական,
Ինչու վաստակել որ ուրիշն ուտի, մոռանալ քաղցը հարազատ մանկան:

Ոչ, բավական է , չպետք է լռել, երազել քիչ է, պետք է պայքարել,
Քառասուն տարին դեռ նոր է անցել, հայոց հողերը պետք է պահանջել,
Քարտեզի վրա դեռ շատ անուններ մինչև օրս էլ հինն են մնացել
Նոյնն են մնացել քաղաքներ, գյուղեր, շեներ ու գետեր և հին ամրոցներ:

Սահմանին թիկնած Արարատն է սեգ, իրեն լանջերով, զմրուխտ կուսական,
Արարատն է սիմբոլը հայոց, միշտ թսվչանքով լի, քաղցր մայրական,
Իսկ այն կողմ հեռվում, Բինգեոլն է լքված, սգվորի նման, սև ամպերի մեջ,
Վանա և Նազիկ լճերն են նիրհում, Ախթամարն է մեր արտասվում անվերջ:

Այս բոլորը դուք տեսնում էք հայեր և այն թսղել էք բախտի պատմության,
Լոկ ցանկանալով հարցեր չեն լուծվում, այս է մեզ ասում կյանքը այժմյան,
Պետք է պայքարել, պետք է պայքարել և պետք է սոսկալ մահից սեփական,
Մահվան գնով էլ պարտավոր ենք մենք միացյալ տեսնել հողը հայկական: